Voorpagina Gastarbeiders

Politie op bezoek

, 6 juni 2007, 48 reacties

Tariq Shadid is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl.

Gisterenmiddag, na een debat met onder andere Ronnie Naftaniel op de radio (NIO, Nederlandse Islamitische Omroep), liepen we het Plein op om aan een terrasje te gaan zitten. Ik pakte mijn mobieltje en belde mijn geliefde eega op om het voldane gevoel, dat altijd onvermijdelijk ontstaat als de zionistische visie weer eens en plein public haar masker heeft moeten afleggen, met haar te delen.

Tot mijn verbazing vernam ik van haar, dat een agent in burger op de stoep had gestaan, en aan had gegeven met mij te willen praten. Toen ik vroeg waarover, zei ze dat de man zich hierover enigszins op de vlakte had gehouden, maar had gezegd dat het iets te maken had met de komst van een Israëlisch voetbalteam naar Heerenveen.

Vreemd, toch? In ieder geval, de agent zou de volgende dag opnieuw langskomen.

Inmiddels is de goede man aan de deur geweest. Hij belde aan, en ik deed open. Deze keer was de man in volledig politie-uniform, een man van een eind in de vijftig, groot van postuur en met een vriendelijke uitstraling.

Agent: “Goedemiddag, ik neem aan dat u van uw vrouw gehoord heeft dat ik langs zou komen.”

Ik : “Inderdaad, maar het is mij niet duidelijk geworden waarom.”

Agent:”Zal ik anders even binnenkomen, zodat we er verder over kunnen praten?”

Ik:”Als u me even vertelt waarover u wilt praten, kan ik vervolgens beoordelen of ik binnen met u wil praten, of hier aan de deur.”

Agent:”Ja, als u dat geen probleem vindt, we staan immers buiten (kijkt om zich heen)… er komt binnenkort een Israëlisch jeugdvoetbalteam naar Heerenveen, en we hebben opdracht gekregen om met bepaalde mensen in de regio hierover een gesprek te voeren, en in mijn wijk bent u de enige.”

Ik:”En waarom precies moet u met mij praten, omdat er een voetbalteam in een notabene andere stad komt spelen? Sta ik soms bekend als voetbalspecialist, of als voetbalhooligan?”

De agent, duidelijk een uiterst correcte en aimabele heer, vertelde mij vervolgens dat hij zelf ook niet precies kon uitleggen waarom, maar dat ik bekend sta als actief voor Palestina, en dat men wilde informeren of er acties gepland waren als het Israelisch voetbalteam zou komen. Toen ik hem zei dat dit van mij uit zeker niet in de planning lag, maar hij waarschijnlijk sneller achter dit type informatie zou kunnen komen als hij contact legde met de AIVD, lachte hij instemmend. Hij zei dat hij zelf weinig begrip had voor deze uitzonderlijke opdracht, en dat hij in 30 jaar dienst nooit eerder een opdracht van deze aard had gehad.

Ik maakte deze agent duidelijk, dat ik dit een uiterst vreemde actie vond, en dat ik er zelf geen logische verklaring voor kon bedenken. Natuurlijk mag een politieman, als er een goede reden voor is, bij iedere burger aanbellen om daar relevante vragen te stellen.  Maar als de politieman in kwestie niet in staat is op een overtuigende manier te verantwoorden waarom hij opdracht heeft gekregen mij in mijn huis te komen bezoeken – en hiermee in mijn straat de indruk te wekken dat er bij mij ‘problemen zijn’- dan kan iedere onbenul aan zijn water voelen dat er in deze kwestie op een wat enge, kortzichtige en vooral eenzijdige wijze wordt gehandeld. De politieman liet zich ook nog eens ontvallen, dat ‘verscheidene mensen’(wie kon hij niet zeggen) duidelijk hadden aangegeven dat ze het beleid van deze ‘huisbezoekjes’ erg op prijs zouden stellen, en dat toen besloten is het uit te voeren. Of er werkelijk meer van deze bezoekjes aan anderen zijn gepleegd, is mij onbekend.

In de provincie Friesland wordt er kennelijk op verscheidene manieren gepoogd om een signaal af te geven, dat iemand met een Palestijnse achtergrond niet op dezelfde onbekommerde wijze van zijn Nederlandse burgerrechten kan genieten als een ander. Helaas voor hen, die deze opdracht gegeven hebben, is ondergetekende echter uitstekend op de hoogte van zijn rechtspositie, en vind ik deze poging tot intimidatie eerder belachelijk dan indrukwekkend.

Bovendien heb ik mogen ervaren, dat we hier in Nederland nog steeds politieagenten hebben rondlopen, die zowel hun taken keurig netjes uitvoeren, als dat ze daarbij ook nog eens oprechte mensen zijn, waarmee een goed gesprek te voeren valt, en die het hart volledig op de juiste plaats hebben. Wat mij betreft hoort de agent, die aan mijn deur was, tot deze groep, en zijn het daarentegen zijn superieuren die een lesje in fatsoen, gelijke behandeling en respect nodig hebben.

Tariq Shadid is van Palestijnse afkomst en van beroep chirurg, maar schrijft in zijn vrije tijd al jaren voor de Engelstalige internetkrant The Palestine Chronicle. Ook is hij oprichter en beheerder van de internetsite The Musical Intifadah, en de recente Nederlandstalige release MI Nieuws op docjazz.nl. Verder is hij woordvoerder van de Palestijnse Gemeenschap in Nederland, en lid van het centrale aktiecomité Stop de Oorlog.

Tariq Shadid bleef niet hier. Hij vertrok naar de Emiraten waar hij hoofd is van een chirurgische afdeling in een middelgroot ziekenhuis. Ondanks deze drukke baan blijven zijn twee andere passies intact: zijn land Palestina, en muziek. Bij een indrukwekkend aantal aanhangers op Facebook staat hij met zijn muzikale intifada beter bekend als Doc Jazz, met songs die vooral over Palestina gaan.

Lees andere stukken van