Voorpagina Spiritualiteit

Persoonsverheerlijking

Persoonsverheerlijking of idolatrie is het ophemelen en idealiseren van iemand; er ontstaat zo meestal een cultus waarbij deze persoon wordt verheerlijkt of zelfs aanbeden. De Islam erkent Jezus (Isa a.s.) als een hoogwaardig profeet, maar kent hem geen goddelijke eigenschappen toe. Terwijl het Christendom Jezus als de zoon van God ziet. Volgens moslims heeft Jezus veel voor de mensheid gedaan, maar door de negatieve effecten van idolatrie heeft hij een status van het goddelijke verworven.

De koranische verzen lofprijzen Jezus vaak, maar geven daarnaast aan dat de grens van God en schepping niet moet worden overschreden. In bepaalde Islamitische groeperingen wordt vaak gerefereerd naar dergelijke verzen, omdat volgens hen een aantal lieden binnen de eigen geloofsgemeenschap ‘de grens’ schijnt te passeren. Termen als ‘shirk’ en ‘grafaanbidders’ vallen binnen dit domein. Wordt de vraag gesteld aan de leiders van de islamitische groeperingen of zij daadwerkelijk aan persoonsverheerlijking doen, dan antwoorden zij allen ontkennend.

De salafitische vertegenwoordiging geeft aan dat er te veel gecorrumpeerd is binnen de islamitische gemeenschap, en dat men moet terugkeren naar de harde basis die weinig ruimte toelaat voor toevoegingen en vernieuwingen. Zo zijn overleveringen die de profeet een uitzonderlijke positie geven zeer omstreden bij hen. Bijvoorbeeld de overlevering: 

Awwalo maa galaqallahu nuri. Het eerste wat God schiep was mijn licht (nur).

De profeet Mohammad s.a.w. verwerft zo een buitengewoon status t.o.v. de overige profeten. Mijn vraag in het algemeen is: Hoever mag je de profeet liefhebben rekening houdende dat de grens niet wordt overschreden? Ik weet dat er op de dag van vandaag geen enkel moslim bidt voor de profeet s.a.w. Men kan slechts bidden voor Allah. Toch zijn er moslims die anderen verketteren tot mushrikin (afvalligen), omdat hun liefde voor de profeet dichtbij komt bij de liefde van Allah.