Voorpagina Ervaringen

Zon, zee… vrouwenstrand!

Als iedereen zon, zee, strandverhalen vertelt zit ik altijd mee te dromen over hoe geweldig het wel niet moet zijn om op het strand te liggen, lekker te zonnen met een goed boek erbij en zo nu en dan en duik te nemen in de helderblauwe zee. KNAP, valt mijn droom in duigen als ik me moet bedenken dat ik omringd wordt door vervelende mannen waar ik mijn hoofddoek bij op moet houden.

Gelukkig hebben we ook alternatieven. Je kan natuurlijk ouderwets met je kleren aan en hoofddoek op een duik nemen in de zee. Resultaat: een drijfnatte, plakkerige boel. Je mag blij zijn als ze je niet aanhouden, omdat je er vreselijk uitziet. De modernere variant is de burkini. Speciaal ontwikkeld voor in het water en iedereen ziet waar het pak voor bedoeld is, maar met veertig graden lijkt het me geen succes om in duikpak op het strand te lopen.

Nee nee, wat wij nodig hebben zijn gewoon vrouwenstranden! Geen ongewenste blikken, geen irritante en opdringerige mannen en boven alles, geen hoofddoek! Lekker ongestoord genieten van de zee zonder kopzorgen. In Turkije zijn ze al bekend met dit concept. Je telt er heel wat geld voor neer, omdat het niet niks is om een heel strand af te huren, maar je krijgt er ook zeker iets voor terug. Veel keus is er niet helaas, maar ze zijn er gelukkig wel.

In Italië hebben ze sinds kort ook een vrouwenstrand. De vrouwen uit het plaatsje Riccione aan de Adriatische kust, kunnen vrij van mannen en kinderen genieten van de zon en de zee. Volgens zakenman en initiatiefnemer Fausto Ravaglia kunnen vrouwen ‘gewoon zichzelf zijn’ op het vrouwenstrand.

Hoera! Wij moslima’s kunnen hier natuurlijk van meegenieten. Hoe meer alternatieven, des te beter. Straks kunnen we een reisbureau starten met speciale tripjes naar manloze stranden (of begint iedereen dan weer te zeiken over de ‘sluipende islamisering’).

Hoe dan ook, vandaag ga ik Nederland verlaten om naar het land te gaan die mijn opa bijna veertig jaar geleden heeft verlaten om een beter bestaan op te bouwen in Nederland. Ik ga terug naar mijn Turkse roots om mijn familie weer te zien en te genieten van het Turkse klimaat. Het wordt een lange autoreis, maar als het goed is, lig ik volgende week te bakken op een zogenaamde vrouwenstrand!

Het wordt dit keer een bijzondere ervaring. Ik maak voor het eerst in levende lijve Turkse verkiezingen mee. Niet alleen vind ik het spannend omdat het mijn eerste keer is (en in Turkije is het één grote poppenkast waardoor het een stuk spannender is om te volgen), maar velen zien deze verkiezingen als dé stap om de macht van het leger voor eens en voor altijd in te perken. Bij de Turkse grens mag ik ook mijn stem laten gelden. Hoe de verkiezingen verder verlopen blijft spannend.

Ik houd jullie op de hoogte…