“Zuster, je kunt echt alles met die hijaab!”

Zaken waar je als nieuw(-uitziend)e moslim telkens weer mee geconfronteerd wordt, zijn scores aan vragen: zoals jamaar hoe zit het met islam en homosexualiteit, jamaar islam en terrorisme, jamaar islam en vrouwenrechten, jamaar islam en van gogh, jamaar islam en sexualiteit, jamaar islam en …

Enfin, jullie weten waarschijnlijk wel wat ik bedoel. Voor ik moslim werd, heb ik veel boekjes gelezen over veel onderwerpen. Allemaal ontzettend handig die boekjes, en dat voor maar 3,95! Eén ding, echter, waar ik me zo goed als nooit over wil(de) uitlaten is de hijaab, khimaar, niqaab, of voor gollanders: de hoofddoek danwel het hoofddoekje. Dat is nu voorbij: aan de bak ermee, ik ga die hoofddoekzaak voor eens en voor altijd klaren!

Als man vind ik het namelijk bijzonder ongepast om regelgeving (of traditie of gebruik) voor andere mensen te gaan interpreteren en opleggen. Dus ik beschouw(de) de hijaab altijd als no-go area. Vroeg iemand mij om commentaar betreffende de verplichting ervan of de manier van dragen, dan zei ik altijd: zie ik er uit als een moslima? Vraag het een vrouw! Beter houd ik me bij mijn eigen zaken. (Zo is het momenteel al lastig genoeg om die lange baard van me uit mijn gezicht te houden als ik fiets met tegenwind.) Echter: ik heb wel altijd een mening gehad over de hijaab en wilde deze soms zelfs wel, op verzoek en in gesloten kring, eens voorzichtig, een klein beetje uiten. Liever niet echter. Maar die tijden van stilzwijgen over de hijaab zijn voorbij!

Recentelijk was er weer eens een of andere aandachtszoekend-excuus-voor-een-politicus (azevep) die maar weer eens een verbod opperde op de hoofddoek… in de auto. Zijn argumentatie was dat bij veel van onze zusters de hijaab aan de zijkant een stukje uitsteekt waardoor het zicht van opzij belemmerd werd. Dus: hoofddoek op? Laat je rijden! Nu ben ik ooit wel eens naar een tentoonstelling over de hoofddoek geweest en heb ik hoofddoekknooplessen gevolgd in het Parool Supplement van vorig jaar zomer. Mede hierdoor ben ik goed op de hoogte van de laatste mode in Hijaabië en weet ik inmiddels ook (bijna) feilloos het verschil tussen een mocrohoofddoek en een türkenhoofddoek, en heel af en toe kan ik de iraanse stylo ook herkennen (zowel reli-rechtschapen als hipheidsbewust). Door al deze opgedane hijaabologie kon ik mij warempel goed vinden in de argumentatie van de azevep.

Ik prijs mij echter gelukkig met een ruime en ruimdenkende vriendenkring die mij af en toe flink op de vingers tikt met als gevolg dat ik, hoewel soms mad-koppig, ook nog wel eens van mening wil veranderen. Zo stuurde FA mij recentelijk onderstaande video, die ik ook meteen wilde doorsturen naar de azevep, waarin bleek dat hoe lang je gimaar ook is, hoe wapperend en flapperend je hijaab de wind ook bevecht: zuster, je kunt echt alles met die hoofddoek van je!

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Noureddine Steenvoorden

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van