Voorpagina Cultuur

De zegeningen van Prins Abbie I

, 12 februari 2012, 3 reacties

Hoe moet ik het ontstaan van Prins Abbie I als nedermarokkaanse Prins Carnaval van Venlo beschouwen?

In de voortdurende strijd van multiculti-haters tegen multiculti-promoters vond begin deze maand een opmerkelijk non-incident plaats: Venlo bleek een Nedermarokkaan als Prins Carnaval te hebben. Multicultihaters bleven stil, een enkele multicultipromoter zei: “eat that, Wilders!” Een Marokkaan. In Venlo. Ha. Lekker voor je.

Dat dacht ik in eerste instantie ten minste.

Nu zal het mij verder (uitgekotste, halal varkens-) worst wezen wat een individu met zijn of haar leven doet, en als je Prins Carnaval wilt zijn, 3 kratten Leffe er door heen wilt jassen,  gekleed in een krap jasje en een glimmende mijter – alaaf aan jou zou ik zeggen. Ik wens voor jou hetzelfde als voor alle andere mensen, wat je ook doet.

Toch is het interessant dat er weinig mediale heisa van werd gemaakt. Wilders werd weliswaar uitgenodigd op audiëntie te komen bij de prins, maar hij sloeg enkel beleefd af. Verder leek hij het gewoon niet interessant te vinden. Of misschien sloeg bij hem ook de twijfel toe. Wat betekent deze prins voor mij?

Nu begrijp ik dat moslims weinig aandacht besteden aan een bierdrinkende, heidens feest bijwonende (en zelfs promotende) Prins, maar als ik GW was, zou ik hier toch wel munt uit willen slaan.Toch gebeurde dit niet. Waarom niet?

Carnaval is een raar feest. In de verschillende analyses van dit feest vind je meestal twee uiteenlopende standpunten: de een beschouwt het als een zeer oud, voorchristelijk feest, waarbij de machtsverhoudingen tijdelijk werden omgedraaid en het volk de kans kreeg de machthebbers te bespotten. Een alternatieve theorie is dat het een christelijk feest is, waarbij de gelovige de kans krijgt om nog een keer los te gaan voor de vastenperiode aanbreekt op, uh, Aswoensdag, geloof ik. (Alternatief op het alternatief: de kerk liet de gelovigen compleet uit de band springen om zo te laten zien hoe hun wereld tijdelijk chaotisch ten onder zou gaan aan hun eigen anarchisme. Lesje geleerd? Dan begint het vasten en worden de machtsverhoudingen weer hersteld.)

Tegenwoordig zien we enkel het feest op tv, alhoewel flink wat mensen van boven de rivieren naar onderen trekken om daar 3 dagen lam te gaan. Dit jaar zijn er ongetwijfeld wat boerenkaas boerqa’s bij. Ha. Ha. Leuk toch (als kiespijn).

Uiteindelijk laat dit feest twee dingen zien: hoe het individu zich in de luren laat leggen met het tijdelijk omdraaien van de machtsverhoudingen, en dat het er eigenlijk helemaal niet toe doet van welk voetvolk de prins afkomstig is. Maar hoe moet ik dan het ontstaan van Prins Abbie I als nedermarokkaanse Prins Carnaval van Venlo beschouwen? Multiculti triomfalisme, “wat een mooi voorbeeld van integratie!” (of religieuze desinteresse, afhankelijk van waar je staat).

Of is het slechts een bevestiging van de status quo, omdat je aan het einde van het carnaval wederom slechts een tweederangs burger zult zijn in de ogen van de PVV? Dan mag je weer terug je hok in, hoogopgeleide wiskunde- en economieleraar of niet. Zotte leffe in de hand of niet.

Ik weet het niet. Ik kom er niet zo goed uit, terwijl ik als jong katholiekje toch ook altijd graag mijn zorro-cape aantrok.

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van