Voorpagina Algemeen

KNMG reageert

Gisteren had ik n.a.v. mijn artikel over moslima’s en artsen contact met Lode Wigersma (arts en directeur beleid KNMG) en ik vroeg hem naar zijn reactie hierop. Dit omdat hij uiteraard meer zicht heeft op wat er allemaal achter de schermen gebeurt en wat in de praktijk haalbaar is.

Hieronder zijn reactie (dank daarvoor), waar ik weer kort op zal ingaan.

"Het artikel van Umar Mirza vraagt om begrip voor zowel de moslima’s die door een vrouwelijke dokter geholpen willen (of moeten?) worden, als voor dokters die daaraan niet altijd kunnen en willen meewerken. Hij zegt dat er uitzonderingen zijn op de regel in de islam, dat een mannelijke arts geen moslima’s mag behandelen. Maar die uitzonderingen gaan over kwalificaties en geld: als de mannelijke arts beter gekwalificeerd of goedkoper is mag het wel. Dat geldt in Nederland niet: alle artsen zijn even goed gekwalificeerd en kosten even veel. Dus daarop kan een moslima of haar mannelijke begeleider in dit land geen keuze baseren.

De KNMG, de koepelorganisatie van artsen, vindt dat iedereen om een vrouwelijke (of mannelijke) arts kan vragen op het moment dat de afspraak met de arts gemaakt wordt. Het staat iedereen ook vrij een mannelijke of vrouwelijke huisarts te kiezen. Maar wij vinden het niet toelaatbaar dat er, op het moment dat de afspraak is gemaakt en men bij de mannelijke dokter de spreekkamer binnenkomt, opeens gevraagd of geëist wordt dat de vrouw door een vrouwelijke arts wordt gezien. Dat geldt zeker voor spoedgevallen, want dan kan het leven van de vrouw in gevaar komen. Natuurlijk kan de mannelijke arts dan van alles gaan uitleggen, maar dat kost tijd en kan de behandeling nodeloos uitstellen.

Het is in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van patiënten om een arts uit te kiezen (indien mogelijk), en om verstandig met hun ziekte en gezondheid om te gaan. Daar hoort bij, dat je als moslim en moslima beseft dat je zowel met mannelijke als vrouwelijke dokters te maken kunt krijgen, zeker in ziekenhuizen en in spoedsituaties. Als je dan behandeling door een mannelijke arts weigert, is ook dat je eigen verantwoordelijkheid. Artsen kunnen en zullen rekening houden met gerechtvaardigde wensen van patiënten, maar kunnen niet werken als het onmogelijke en onredelijke wordt gevraagd."

De uitzonderingen

De uitzonderingen wat betreft financien en kwalificaties, die ik in mijn vorige artikel aanhaalde, waren gericht op de kwestie die ik er bijhaalde: "Mag een mannelijke Islamitische dokter een vrouwelijke patient behandelen?". Dus bekeken vanuit het oogpunt van de arts naar de patient toe, situaties waarin een mannelijke arts (die liever geen vrouwen behandelt) een vrouwelijke patient niet mag weigeren. Daarnaast waren dat uitzonderingen die geformuleerd werden in een tijd, toen er niet echt sprake was van ziekenhuizen zoals wij dat nu kennen (dus ook geen gelijke kwalificaties of iets dergelijks). Nu kunnen we het zien als ‘patient is koning’ en alles moet gedaan worden om de bestwil van de patient.

Een vrouwelijke patient die niet door een mannelijke arts behandeld wil worden, moet zich toch laten behandelen door een mannelijke arts: als een vrouwelijke arts (met dezelfde kwalificaties) niet makkelijk te regelen is en als de situatie vereist dat er ingegrepen wordt voor de gezondheid.

Vrijheid bij maken van afspraak

Hij geeft verder aan dat bij het maken van de afspraak er de vrijheid is om de afspraak te maken met een vrouwelijke arts. Dit vind ik een hele redelijke manier van te werk gaan en een mogelijkheid waar dan die moslima’s gebruik van zouden moeten/kunnen maken. Misschien zou hier sterker de focus op moeten liggen: dat patienten op de hoogte zijn dat zij deze mogelijkheid hebben. Ik vraag mij af hoeveel van de patienten die tijdens een afspraak zeuren dat ze een mannelijke patient hebben, van te voren wisten dat ze deze kunnen veranderen. Ik denk dat het veel gezeur tijdens een afspraak kan schelen als de patienten dit thuis eerst uitzoeken/uitvechten bij het maken van een afspraak.

Dan bedoel ik niet dat ze op die manier aan de telefoon langdurig zeuren voor een vrouwelijke arts, maar dat ze voor de afspraak zelf al worden gewezen op de (on)mogelijkheden van die vraag. Hier heeft KNMG uiteraard niet veel aan op het moment dat de patient al voor de mannelijke arts staat, maar misschien iets om mee te nemen in de richtlijnen.

"Artsen kunnen en zullen rekening houden met gerechtvaardigde wensen van patiënten, maar kunnen niet werken als het onmogelijke en onredelijke wordt gevraagd."

Mee eens!

Richtlijnen

Verder zei Lode Wigersma over de nieuwe richtlijnen die ze gaan opstellen:

"Bij het maken van een richtlijn voor artsen hoe met deze kwesties om te gaan, overleggen wij met organisaties van artsen die het meest hiermee te maken hebben (huisartsen, gynaecologen, urologen, artsen op de eerste hulp), met de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen en met patiëntenorganisaties, en we zullen ook deskundigen raadplegen vanuit de islamitische cultuur. "

Misschien moeten er ook richtlijnen komen voor de andere medewerkers (naast artsen) die te maken krijgen met de patienten. Denk aan een baliemedewerker waar een afspraak wordt gemaakt voor een afspraak, die kan wijzen op de (on)mogelijkheden bij klanten die bekend staan om een wat starre houding als het op deze kwestie aankomt. Verder lijkt mij het raadplegen van Al-Nisa (een organisatie die vrouwelijke moslima’s vertegenwoordigt) erg van belang.