De castratie van Castricum
De houding van ‘afzeikjournalisten’ is te verklaren vanuit hun superioriteitsgevoel. Ze hebben het idee dat ze onaantastbaar zijn, omdat de journalistiek – door de afbraak van de verzuiling en de opkomst van media als de TV en het internet – zich zo heeft ontwikkeld. De geïnterviewde is tegenwoordig ondergeschikt aan de interviewer, journalisten zijn de sterren én bepalen de vorm. Inhoud is minder belangrijk. Neutraliteit is passé. Gelukkig heeft iedereen de publieke castratie van Castricum in de DWDD gezien én zijn desolate optreden bij de voordeur van Tahir kunnen aanschouwen. Rutger gooit zijn eigen ruiten in, omdat het succes hem naar zijn hoofd is gestegen. Journalisten staan opeens – nu ze bloed ruiken – in de rij om met types als hij af te rekenen. Zijn stijl zou indruisen tegen onze hedendaagse notie van fatsoen. Eindelijk, denken veel mensen. Maar gek genoeg las ik tot nu toe vrij weinig kritiek over de optredens van Jeroen Pauw en sidekick Witteman.
Afzeikjournalistiek kent vele gedaantes
Ik zou er eigenlijk niet meer naar moeten kijken, maar dat doe ik toch. Niet vanwege de interviewers, maar vooral vanwege de gerenommeerde gasten die in de rij staan om door Pauw & Witteman stevig aan de tand te worden gevoeld. Nou is er in Nederland een debat losgebarsten over ‘fatsoen in de journalistiek’ en is er een abnormale preoccupatie voor de heren van GeenStijl. Journalisten zouden volgens Naema Tahir de taak hebben om de macht te controleren en ze pleit voor een boycot tegen afzeikjournalistiek. Nou vrees ik dat het een zeer opportunistische en naïeve gedachte is, aangezien ‘afzeikjournalistiek’ vele gedaantes kent. Ook bij Pauw & Witteman lusten ze er met hun flauwe en verbitterde aanmerkingen werkelijk pap van.
De vrouwenverslinder
Ik betrap vooral Pauw vrijwel elke uitzending weer op zijn gechargeerde, arrogante en zelfingenomen houding. Van hem is al een tijdje bekend dat hij niet gecharmeerd is van de islam, de multiculturele samenleving en haar symbolen. Maar hij grijpt werkelijk elke gelegenheid aan om zijn afschuw over de multiculturele samenleving te uiten en zijn gasten te framen. Zo was vorige week te zien, in het interview met Naeeda Aurangzeb, hoe hij op zijn wilderiaans, de hoofddoek als ‘lapje’ definieerde. Als ‘cultureel dingetje’. Naeeda als slachtoffer behandelde. En zij zich ernaar begon te gedragen. En met vragen die begonnen met ‘die religie van jou’ suggereerde hoe slecht die vrouwenonderdrukkende islam wel niet was. Vanuit de mond van iemand die meer dan tweehonderd vrouwen zegt te hebben afgewerkt, vind ik dat uiterst frappant klinken. Want als er iemand is die de vrouw tot object reduceert, dan is hij dat wel. Altijd maar opscheppen over hoeveel hij er versleten heeft: er zat zélfs een Turkse bij. Dat je het weet.
Turkse vrouwen kunnen heel leuk zijn
En hij steekt dat ook niet onder stoelen of banken. Hij is er trots op. Neem nou het interview met Albayrak. De eerste helft van het interview ging over haar afkomst en eindigde in een typische Pauwiaanse voorbeeld van seksuele geldingsdrang: ‘Turkse vrouwen kunnen bijvoorbeeld heel leuk zijn, weet ik uit ervaring’. Het publiek doet haha. Vervolgens blijft hij de geirriteerde Albayrak (die zich m.i. goed verweerde) bestoken met haar Turkse achtergrond. Volgens haar speelt dat geen rol, ook bij de PVDA niet. Pauw denkt van wel. Pauw vindt van wel. Omdat hij het ook echt een probleem vindt. En de ‘allochtone’ kijker thuis denkt: ‘Ha zie je wel, hoe goed je ook je best doet om geaccepteerd te worden, je bent en blijft een buitenlander’.
Pauw heeft moeite met de multiculturele samenleving. Met mensen die anders zijn. Dat heeft hij in een debat met Mohammed Eneit toegegeven en dat blijft hij doen. En hij is niet de enige vrees ik. Voor het type Pauw blijft Albayrak namelijk, hoe goed ze haar best ook zal doen, in the end, een Turk. Een allochtoon. Buitenlander. Geen volwaardige Nederlander. Anders. Minder. En bovendien een vrouw. Waar hij er al meer dan tweehonderd van gedaan heeft. En op neerkijkt. Dat is pas afzeikjournalistiek, subtiel geregisseerd door een misogyne monoculturalist.
Volg Abdelkarim ook op Twitter
31 Reacties op "Jeroen Pauw, misogyne monoculturalist"
De houding, de manier van interviewen (zeker als het een vrouw betreft) van Jeroen Pauw mag geen verassing zijn. Ik geef je gelijk in dit stuk, alleen had Albayrak beter moeten weten bij wie ze aan tafel schuift. Ik vond niet dat ze zich hier goed op had voorbereid, zo bleek uit haar krampachtige reacties. Vind het naief als ze dacht dat het meteen over inhoud zou gaan. Ik denk dat ze slimmer op de vragen had kunnen reageren maar ze liet zich op de kast jagen. Dat vond ik erg jammer. Het is niet fair, maar zoals ik gister ook tweette: een geweldige eikel als Jeroen Pauw kun je niet kwalijk nemen dat hij een geweldige eikel is.
Wat een onzin. Ik vond juist dat zij zich heel goed afweerde. Eindelijk iemand die niet volgens hun regeltjes speelde, maar haar eigen gang ging en niet afwachtend was. Ze ging er niet op in, maar juist tegen. Tot grote ergernis van meneer krullenbol. Die had haar liever zien gaan dan komen maar van zijn gedrag trok zij niets aan.
Nou nou nou zeg, wat een geweldige kromredenering:
‘Het is niet fair, maar zoals ik gister ook tweette: een geweldige eikel als Jeroen Pauw kun je niet kwalijk nemen dat hij een geweldige eikel is.’
Het is niet fair, maar…
Selfet: een eikel is een eikel, klaar! Het is niet aan haar, een ex-staatssecretaris met een geweldige staat van dienst, om zich zo’n engerd van het lijf te houden. Albayrak had een betere behandeling verdiend. En iemand had Pauw tegen zichzelf moeten beschermen.
Hulde aan de schrijver van dit artikel, zag ‘m via Twitter voorbij komen. Jij verwoordt wat velen denken/voelen als ze Pauw weer eens zien optreden!
Groet.
Ik irriteer me al te veel aan die Jeroen dat ik het niet meer kijk. Dat vind ik best jammer omdat ik de gasten vaak wel interessant vind. De beschamelijke zelfingenomen optredens van deze man vind ik een bederf voor journalistiek Nederland. Dat hij er zelf niks aan kan doen betwijfel ik (eenieder kan het gevecht met zij ego beginnen, al zal dat bij hem wel een langslepende titanenstrijd worden) en dat de programmamakers er niks aan doen is een teloorgang van Nederlandse kwaliteitsjournalistiek.
Toch eigenaardig dat Jeroen Pauw al een paar jaar een Turkse viendin heeft. Een oud collega van NOVA. Hij sprak ook over haar en over haar zoon bij Kwestie van Kiezen. Dat strookt toch niet met zijn afkeer van de multi culturele samenleving.
Prachtig stuk, nice analysis ;)
Dit bevestigt maar eens voor velen dat je ver moet gaan willen ze je eindelijk accepteren.
@nan
:Het is niet aan haar, een ex-staatssecretaris met een geweldige staat van dienst, om zich zo’n engerd van het lijf te houden.”
Klopt, dat hoort haar taak niet te zijn. Het hoort sowieso niet een taak van een politicus te zijn om enge journalisten van het lijf te houden. Maar zo makkelijk komt een politicus er helaas niet van af. Journalisten als Pauw zijn er nu eenmaal, daarom vind ik wel dat ze moet weten bij wie ze aanschuift. En dus voorbereid zijn op inhoudsloze opmerkingen.
Het was niet alleen Pauw. Ook Witteman bestookte haar met cynische opmerkingen. Erg treurig. Weet niet of je het alleen op de islam moet schuiven. Dit babyboom duo zorgt er altijd voor dat een gesprek naar wordt als de geinterviewde hun aannames niet wil bevestigen. Ergste is nog dat ik graag had gehoord hoe de verschillende kandidaten zich binnen de PvdA van elkaar willen onderscheiden. Zoals dat ook bij de Amerikaanse primaries gebeurd. In plaats daarvan kijken zelfs ‘inhoudelijke’ media niet verder dan de leeftijd, sekse en achtergrond. Terwijl ze hier overduidelijk wat ideeen over had, waar geen seconde serieus op is gereageerd. Gefeliciteerd P&W, voor framen en stigmatisering hoeven we niet langer te wachten op Knevel &vd Brink
knap geschreven. mijn complimenten.
Albayrak had in wezen genoeg munitie om de afgedankte, ernstig degraderende interviewers verbaal volledig aan flarden te schieten. Voor de onpartijdige kijker heeft ze dat ook eigenlijk ook wel gedaan. Haar niets aan verbeelding overlatende gezichtsuitdrukking verried echter hoe gekrenkt ze eigenlijk was en dat heeft gedeeltelijk haar glorie in de weg gezeten. Voor de rest…respectloze rakkers…volledig overschat..die lange verdient maandelijks 20 keer zo veel als de staathoofd van Indonesie en is dat vermogen simpelweg niet waard.
Twee wapens worden hier ontbloot, en dat zijn de beschuldigingen van misogynie (mensenhaterigheid) en monoculturalisme.
Waar waren deze twee wapens toen Haitham al-Haddad hier het onderwerp was? Of omgekeerd, waarom wordt Haitham al-Haddad er niet bij gehaald als men deze twee wapenen kennelijk wil gebruiken?
(Dit alles dan nog los van het feit dat een andere interpretatie van het gebeuren veel meer voor de hand ligt: namelijk dat men eerst even duidelijk uit de mond van Albayrak wilde horen komen dat het vrouw zijn en een Turkse afkomst er absoluut niets mee te maken heeft, voordat men vroeg waarin zij zich (dan wel) onderscheidde van de andere kandidaten. Dat is geen vreemde vraag want het gaat om een partij die zich in het recente verleden van alle andere onderscheidde door de lachwekkend dogmatische lijstindeling voor de laatste kamerverkiezingen, en daarnaast gaat het om het Turkse directief om niet over de Turkse volkerenmoord op Armeniers te spreken. Dan zijn de gewraakte vragen nogal to-the-point, en is het enige opvallende het onvermogen van Albayrak om een antwoord te hebben op deze twee te verwachten discussiepunten.)
Het had van klasse getuigd als de interviewers de achtergrond van mevrouw Albayrak überhaupt niet te berde hadden gebracht. Maar nee…de heren moesten deze oude koe weer zo nodig uit de sloot vissen. Albayrak bleef zichzelf, verweerde zich kranig en getuigde van de volwassenheid van haar partij, waartegen de regressief optredende interviewers schriel afstak. Goed artikel!
Albayrak en Pauw, ze willen het niet over elkaars favoriete onderwerpen hebben. Mensen die eigenlijk niet met elkaar willen praten. Het levert soms onderhoudende TV op, maar zelden een goed gesprek. Met de bereidheid naar elkaar te willen luisteren staat of valt elk gesprek, ongeacht de topics.
Expat,
Uit je betoog valt te herleiden dat Albayrak een geheel nieuw fenomeen voor je is daar je je verkeert in de veronderstelling dat de ongekend denigrerende vraagstelling haar onaangenaam ´´verrast´´ zou hebben. Al jaren pleit de dame in kwestie ervoor om niet in opspraakte komen vanwege haar achtergrond of geslacht. De aanname dat ze hier niet tegen opgewassen zou zijn is totaal misplaatst. Zij had meer de uitstraling van een hardwerkende jonge vrouw die het beu, echt helemaal spuugzat is om oneindig vaak haar verdedigingsmechanismen in te moeten zetten tegen ongemanierde eikels zoals Pauw en zijn ruggengraatloze meeloper.
Weet je wat ik nou zo mooi vindt? Dat Nederland een hele hoop journalisten telt, zoveel journalisten zelfs, dat het merendeel van de studenten die straks journalistiek studeren straks geen baan hebben. Dat vind ik mooi. Net als dat Polen, Turken, Marokkanen, Duitsers en ieder ander volk in de wereld niet over 1 kam geschoren dient te worden, geldt dat ook als het gaat om een beroep. Niet iedereen is Rutger. Niet iedereen is Ali.
Weet je wat ik ook mooi vind? Dat jij, Abdelkarim, je verhaal begint met Rutger Castricum (ik wordt doodmoe van het feit dat hij tegenwoordig het stereotype van vandaag de dag is voor het woord ‘journalist’) en eindigt met ras-land-cultuur gerelateerde opmerkingen. Vraag jezelf dit eens af? Als jij zelf niet van buitenlandse komaf was geweest, had het je dan echt ZO erg gestoord dat Jeroen Pauw niet zo’n hoge pet op heeft van de multiculturele samenleving? Ik denk van neen. Want dan had jij namelijk begrepen dat Jeroen Pauw gewoon een mens van vlees en bloed is en dat hij, net als dit ‘betoog’ van jou, recht heeft op een mening.
Daarnaast leeft de journalist vandaag de dag niet BOVEN de geinterviewde, maar op gelijke lijn. Daardoor is het mogelijk dat een journalist niet alleen maar ‘ja’ knikt en de kont van een politicus kust, maar kritische vragen kan stellen. Dat Rutger daar bij tijd en wijle te ver mee gaat, daar kunnen de meningen over verschillen. Als journalist heb je niet alleen maar de taak om de ‘macht’ (wat een achterhaald woord) aka de overheid te controleren, het is de taak van de journalist om de waarheid boven water te halen. Rutger wil iemand confronteren met iets dat als een actualiteit wordt beschouwd. Dat is zijn goed recht. Dat hij dat dan op een manier doet die je niet aanspreekt, a la. Maar ga hier niet zitten verkondingen dat alle journalistiek die tegenwoordig bedreven wordt, afzeikjournalistiek is. Je hoeft het niet eens te zijn met de wijzen van het bedrijven van journalistiek door een bepaald persoon, maar houdt dat algemene, gooi iedereen op dezelfde stapel gelul, alsjeblieft voor je. En voor de reaguurders, een goede analyse is pas een goede analyse als deze geen mening van de schrijver bevat. Een goed betoog blijkt van hoor en wederhoor. Als u goed bent in het lezen van teksten, dan kunt u concluderen dat van beide in de bovenstaande tekst geen sprake is.
Oh en in feite, doe je dat zelf ook aan afzeikjournalistiek. Door Jeroen Pauw en Rutger Castricum eens lekker af te zeiken.
@Rachel, ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden. Chapeau.
Elke politicus die aan de veredelde borreltafel van de heren Flauw & Bitterman plaatsneemt verdient niet anders dan door beiden in de zeik te worden genomen.
Eigen schuld dikke bult dat is de straf die soms staat op al te veel mediageilheid!
@Expat,
De volgende twee beweringen zijn nog steeds niet door jou bewezen:
1) Dat Palestijnen geen volk zijn.
2) Dat Palestijnen, Jordaniers zijn.
Zolang je niet met die bewijzen komt of rechttoe rechtaan erkent dat je dat niet kunt zal ik deze reactie elke keer plaatsen wanneer jij reageert!
Rachel….
Wat Abdelkarim heeft gedaan is verre van afzeikjournalistiek…het begrip ”afzeiken” zou pas tot zijn recht komen als ik al jouw taalfouten zou vissen uit je tekst waarin jij mensen de les voorleest over leesvaardigheid…;)
Om de een of andere vreemde reden wil deze reactie er maar niet door komen:
@Meryem Ozektas (16:09) Het is en was niet mijn bedoeling om Albayrak neer te zetten als iemand die “verrast” zou zijn, maar om te benadrukken dat ze zich niet echt onderscheidt van de andere kandidaten. Zélfs niet eens op de twee vermelde punten dus. De impliciete vraag (van P&W) waarin ze zich dan wél onderscheidt van de andere drie (intussen 4) wint hierdoor aan duidelijkheid, dat was in mijn ogen tenminste de achterliggende bedoeling. De vragen omtrent sexe en afkomst waren (naar mijn mening) alleen maar de opmaat voor het aan de orde stellen hiervan.
De kern van mijn vraag was eerder waarom deze nogal voor de hand liggende interpretatie van het gesprekje niet is meegenomen. (Dit was overigens slechts mijn tweede vraag, de eerste vraag stond nog daarboven, buiten en boven de haakjes)
“Van (Pauw) is al een tijdje bekend dat hij niet gecharmeerd is van de islam, de multiculturele samenleving en haar symbolen.”
Werkelijk? Dan heb ik Jeroen Pauw niet genoeg credit gegeven, zo te lezen heeft hij dus wel degelijk goede inzichten.
“Voor het type Pauw blijft Albayrak (…) in the end, een Turk.”
Pardon? Albayrak IS een Turk.
Een bijzonder grappig artikel, helaas vrees ik dat het niet zo bedoeld was.
Het is te merken dat de heren niet vaak vrouwen aan tafel hebben. Een kort filmpje ter illustratie: http://youtu.be/kQHva02XaO8
Je hebt gelijk, maar de gasten weten waar ze aan beginnen. Die Naeeda vond ik zelf namelijk ook heel zwak. Ze plaatste zichzelf echt in een slachtofferrol en voelde zich gedwongen om allerlei oneerbiedige uitspraken (voor een moslima) te doen, bijvoorbeeld: “Hoezo heeft profeet Muhammad (vzmh) iets te zeggen?”
Het is bekend van deze “heren” (vooral Pauw) dat ze je op slinkse wijze tot allerlei uitspraken leiden, dus ik vind eigenlijk ook dat iedere persoon die zichzelf ook maar enigszins respecteert daar niet aan tafel moet gaan zitten.
Ik zie bij deze hele discussie twee personen met alerte, open ogen: mevrouw Albayrak en mevr. Halsema. Pauw zit er bij alsof hij nog half stoned is van de vorige avond; Witteman kijkt nijdig zo lang hij niet scoort; en ook Maurice de Hondt ziet er niet al te wakker uit. Dit zonder nog in te gaan op de argumenten.
De arm van Erdogan is heel erg lang, dus een Tukse nationaliteit is wel degelijk van belang.
Pauw heeft volkomen gelijk dat hij even stil wenst te staan bij het issue vrouw en Turkse met betrekking tot het lijstrekkerschap van de PvdA. Je moet tenslotte ergens aanknopingspunten vinden om een gesprek op te baseren. Ik vind het dan ookniet ondenkbaar dat beide kenmerken van mevrouw Albayrak, naast andere zaken die haar kenmerken, kunnen worden aangestipt om iets van een gesprek aangeknoopt te kunnen krijgen. Tenslotte speelden beide kenmerken ook een rol om Nebahat Albayrak vlak achter eerst Wouter Bos en daarna Job Cohen op positie 2 binnen de PvdA te positioneren.
Naar het zich liet aanzien kon mevrouw Albayrak daar al niet al te handig mee omgaan en deed haar reactie direct denken aan een steeds verder verzurende Job Cohen. Ik vond het in elk geval geen pluspunt voor een aankomende lijsttrekker en vermoed dat ze behalve op beide voornoemde punten ook nog op de punten dubbel paspoort, Turkse loyaliteit en Arminicide zal worden doorgezaagd door politici als Geert Wilders en persmensen als Rutger Castricum.
Ik vrees daarom dat Nebahat voor bij al te politiekcorrecte overwegingen bij P&W geen beste beurt scoorde als aankomend PvdA lijsttrekker. Een gemiste kans. Laat zij het een volgende keer beter doen en zich bedenken dat de VARAwerknemers P&W per definitie geen vijanden zijn van PvdA-politici. Mogelijk bespaart haar dat een volgende keer een al te verkrampte houding.
De (Turkse) vrouwtjes : Wij moeten worden voorgetrokken bij sollicitaties want wij zijn zielig!
PvdA-klapvee : Hear, hear, ies diversiteit.
Pauw & Witteman : U bent vrouw
PvdA-klapvee : Schande, schande, schande, ies discriminatie, we zijn allemaal gelijk.
Wilders : Moslims zijn anders!
PvdA : Schande, schande, schande, ies discriminatie, we zijn allemaal gelijk.
Moslim : Wij zijn anders!
PvdA : Klopt, ies diversiteit.
Waarom lees ik vandaag nergens opgewonden commentaren omdat gisteren de friese afkomst van Lutz Jacobi ter sprake kwam bij Pauw en Witteman?
Deze columnist maakt de veelgemaakte fout om dingen negatief uit te leggen.
De aanname dat Pauw met zijn opmerking over de Turkse achtergrond van Albayrak iets negatiefs wilde aanhalen is behoorlijk stuitend vind ik. De aanname wordt legitiem gemaakt door zijn eerdere uitspraken erbij te halen, maar dat is veel te makkelijk en simpel gedacht.
Pauw zat inmiddels gisteren bij De Halve Maan en gaf aan dat hij zelf ook baalde van het feit dat die vraag zo verkeerd viel. Want zo was hij niet bedoeld. En dat geloof ik ook, dat die vraag niet bedoeld was om Albayrak in de Turkse hoek te duwen. Ik ben het dus ook totaal niet eens met de stelling van de columnist dat Albayrak zichzelf goed verweerde. Ik moest juist lachen om haar lange tenen. Ze had een geweldig antwoord kunnen geven. Een waaruit blijkt dat haar Turkse achtergrond zo’n groot voordeel is. Maar nee, ze schoot in de verdediging (veelzeggend?) en was zichtbaar geirriteerd. Lekker slim als je de leider van je fractie wil worden. Met een boos gezicht reageren op een doodnormale vraag. Ik denk dat ze haar eigen ruiten hiermee ingegooid heeft.
Men moet niet zo spastisch doen wanneer het woord Turks, Marokkaans, Islam genoemd wordt. Men is er niet om je een kopje kleiner te maken. Ga er eens positief mee om. En ook al zou Pauw slechte intenties met zijn vraag hebben gehad, dan nog hoeft ze niet zo te reageren. Wees positief.
En Pauw mag van mij best hoofddoekje zeggen. Hij mag ook zeggen dat hij met een Turkse vrouw het bed gedeeld heeft. Sterker nog die opmerkingen zijn broodnodig, zodat het beeld van de Islamitische vrouw in Nederland wordt bijgesteld en meer gaat lijken op de waarheid. Op dit moment is het beeld dat vrijwel geen Islamitische vrouw ooit romantische banden onderhouden heeft met welke Nederlandse (of anders niet-islamitische) man dan ook, en dat ze het (vanwege haar geloof) niet eens zou willen. Het tegendeel is echter waar. Laat Pauw dat beeld maar eens gedeeltelijk rechtzetten. Natuurlijk is het niet chique om zo te koop te lopen met je veroveringen. Dus Pauw is niet zo heel sympathiek op dat punt. So what? Zoveel mensen zijn niet sympathiek op allerlei fronten. Hij is journalist maar zit daar specifiek ook om het debat aan te gaan. Het is dus anders dan de parlementarische vraagstellingen van de NOS verslaggever buiten op straat. Hij nodigt gasten uit om te debatteren. Dan mag je dus je mening geven en hoef je niet alleen maar neutraal te zijn. Uberhaupt de notie dat een journalist geen mening mag hebben is zwaar verouderd.
Moraal van het verhaal: lighten up.
Goed verhaal van ChrisD. Heb ook De Halve Maan gezien. De presentatrice noemde ook weer even zijn Turkse vriendin. Op de radio bij Sander de Heer vertelde Jeroen ook: ik heb al enige jaren een Turkse vrouw . Zij is meer voor hem dan “een vriendin”. En die opmerking dat Turkse vrouwen best leuk zijn , sloeg dus op o.a. zijn Turkse vrouw/vriendin. Dus hij heeft helemaal geen hekel aan Turkse vrouwen.