Voorpagina Ervaringen

Have a break

Ik ben nu een klein weekje terug uit Turkije en ik heb nog nooit zoveel moeite gehad om aan Nederland te wennen. Het lijkt wel alsof ik de omgeving en mensen moet herontdekken. Je wordt niet bijna van je sokken gereden, er zijn geen gekken die om de haverklap gevaarlijke inhaalmanoeuvres doen, wisselend weer (twee dagen warm weer, een week regen), niks op t.v., terugswitchten naar het Nederlands, plat uitzicht, iedereen steekt weer een meter boven me uit en de kranten staan weer zoals gewoonlijk bomvol met nieuws over moslims.

Normaal gesproken ben ik dolgelukkig dat ik na een lange maand weer terug mag naar Nederland, maar dat enthousiasme was ver te zoeken dit jaar. Het rondreizen en de spanning van de verkiezingen was zo leuk om mee te mogen maken, dat het des te vervelender was om Turkije vaarwel te zeggen. Misschien was dat ook wel omdat mij een keer niet de hele tijd werd gevraagd wat ik nu van die en die persoon vind, wat ik van die andere situatie vind, hoe ik daar als moslima tegenover sta en me vervolgens moet verdedigen of simpelweg de vraag of het nu niet heel erg warm is met die hoofddoek.

Het is niet alleen vakantie, omdat je tijdelijk bent verlost van school, werk en alle verantwoordelijkheden daarnaast. Je bent ook even weg van die hele sfeer die gecreëerd wordt rond moslims. Hoe langer ik in Nederland blijf hoe pessimistischer ik word van alles wat om me heen gebeurt en verstrikt raak in tamelijk onbelangrijke onderwerpen, want hier geldt wie het hardst schreeuwt krijgt het meest aandacht. In dat opzicht is het goed om in een ander land te verblijven en te beseffen dat onderwerpen waar sommigen in Nederland obsessief mee bezig zijn, nauwelijks van belang zijn of op een andere manier worden bekeken. Dat geeft je een geheel nieuw inzicht waardoor je de zaak kunt relativeren en alles eens goed op een rijtje kunt zetten. Bovendien zijn er op globaal niveau veel interessantere discussies waar we indirect ook mee te maken hebben als Nederlanders.

In het buitenland is het verleidelijk om alles te vergelijken met Nederland en je te bedenken dat je het toch echt goed hebt daar. Kom je eenmaal terug dan lijk je opnieuw meegezogen te worden met de klaagcultuur en begin je na twee weken alweer met iedereen mee te klagen over de meest onzinnige dingen. Die drukmakerij om onzin wil ik nu eens langzaam af gaan leren. Misschien dat dan mijn door onzin vertroebelde brein eindelijk weer wat helderder wordt.

Ik heb daarom nu ook even vakantie genomen in mijn hoofd en gevoelens wat het nieuws betreft. Echt nieuws is het ook al niet meer. Het is allemaal hetzelfde alleen de naam, plaats en hoofdrolspelers verschillen zo nu en dan. Hoe meer ik er als Nederlandse afstand van neem en het als ‘buitenstaander’ probeer te bekijken, hoe hypocrieter bepaalde issues op me overkomen. Zoals een Britse tegen me zei: “Waar jullie Nederlanders zich af en toe wel niet druk over maken! Haha, word je daar nou niet ontzettend moe en gek van?” Ik lachte mee als een boer met kiespijn. “Haha ja, je hebt gelijk… eigenlijk… ergens.