Wie heeft er nou paddo’s en mushrooms nodig wanneer je lekker halal kan hallucineren door een paar nachtjes door te halen. De toetsen van mijn laptop hoor ik giechelen, het tikken kietelt hun platte buikjes. Elke hoofdletter op het scherm spinned op zijn kop, terwijl mijn koffiemok van me vandaan Moonwalked. Ik loop naar de keuken om een bakkie verse sterke koffie te scoren, maar inmiddels heb ik geen flauw benul meer van wat nog echt is en wat niet door deze verwarde staat waarin ik verkeer. Het apparaat dat me de hele nacht voorzien heeft van de nodige cafeïne begint dan tot me te spreken. "Hey pssst, heb je het al gehoord?" Bedenkelijk kijk ik het apparaat aan. Ik loop weer eens te ijlen. Dansende letters op mijn scherm kan ik nog hebben, maar terug praten tegen keukenapparaten gaat me te ver. Al ben ik super nieuwsgierig naar zijn scoop, zó nieuwsgierig dat ik toch maar vraag waar de laatste koffieapparaten gesprekken over gaan. Want het is toch algemeen bekend dat de sappigste roddels bij het koffieapparaat besproken worden.
"Jeu de boules is in Nederland officieel erkend als topsport." Even is het stil, ik proest, lach even en vraag hem nogmaals wat voor smeuïge gesprekken hij echt opgevangen heeft met zijn cafeïne radar. "Zie ik eruit alsof ik grappen tap? Ik tap koffie en ik zeg je hier gingen de gesprekken over vandaag." Tuurlijk, een spelletje dat gespeeld wordt door oude verveelde mannetjes is nu een erkende topsport. En de Wereld Kampioenschappen worden dan zeker in Nederland georganiseerd? Ik pak me koffie en neem het mee de huiskamer in.
Ik kijk in mijn kopje, verschrikt zie ik de grote VVD-kop van Mark Rutte, hij zit ergens op de Antillen en speelt in een toneelstuk. Als je iets als politicus goed moet kunnen, dan is dat wel acteren. Maar ik zie meer. Rutte reikt een helpende hand uit. Niet zo maar een hand, maar eentje met twee miljard euro. De andere hand van Rutte graait in de prullenbak van de Raad van State, op zoek naar het afgekeurde discriminerende terugdumpvoorstel van Verdonk. Het plan waarbij kansloze jongeren kansloos blijven, terug gedumped worden op de Antillen en Nederland gewetenloos de kop in de grond kan steken. Wat een vreselijke bittere koffie dit. Bah!
Dan maar naar mijn eigen slaapkamer. Ik beland bij mijn boekenkast waar ik mijn Kluwer wetbundels uit 1997 tegen kom. Damn, dat is lang geleden. Een verspild jaar wat betreft studiecarrière, maar wat een rijke levenservaring en ik heb er ook nog eens twee van mijn dierbaarste vriendinnen aan over gehouden. De afgelopen 10 jaar heb ik de bundels nooit hoeven open te slaan, ongebruikt liggen ze daar maar stof te zamelen. Die gaan dus ook mooi bij de rest van het oud papier in een grote grijze vuilniszak. De zak begint te rammelen, er komt een mannetje uitgerend wat zojuist in elkaar gemept is vermoedelijk omdat hij zijn ongenuanceerde mening had gegeven, achter hem aan hobbelen wat security luitjes. Plots stond mijn kamer vol met een hele natie mensjes wiens heilige geschriften als verwerpelijk wordt beschouwd. Alsof het niet hectisch genoeg in mijn kamer werd, komt er een groep roze geklede mannetjes uit de kast de zak gestormd, ze waren op de vlucht vanwege bruut geweld waar zij slachtoffer van werden puur door hun keuze in liefdespartner. Als laatste komt er een kunstenaar de vuilniszak uitgerend die op een opvallende, ludieke en artistieke wijze zijn mening weergaf over het publieke debat en daarvoor door de Staat veroordeeld werd met een taakstraf.
Foute spelletjes, foute politici, foute burgers die geen respect hebben voor onze Nederlandse grondrechten.
Ik grijp naar wat suikerklontjes, maar het helpt niet. Nederland zit in een bad trip en ik moet hoognodig wat slaap vangen.
Sweet dreams, I’m off to lalaland…
Salaam en dikke groeten,
Eighty!
2 Reacties op "Bad trip"
Sweet dreams!
(Reality sucks).
Zo te lezen had je nooit weg moeten gaan :p