Marloes Kuijer schrijft een kort verslag over haar reis naar Palestina met foto’s van Floris Scheplitz
Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen, omdat het een intensieve periode is geweest met zoveel bijzondere ervaringen. Uiteenlopend van heel mooi en ontroerend, tot heftig en confronterend.
Laat ik beginnen om het doel van de reis naar Palestina te beschrijven. In april 2007 is het project Leven in Palestina in Gouda van start gegaan. Na een uitgebreide voorbereidingsfase hebben wij in juli met een groep van 19 jongeren en 4 begeleiders een stagereis gemaakt naar de Westbank in Palestina.
Het doel was om ‘met eigen ogen te zien’ hoe het leven van de Palestijnse bevolking wordt beïnvloed door de conflicten in de regio en te ervaren wat de verschillen zijn met ons vrije leven in Nederland.
We hebben twee weken geslapen bij gastgezinnen in Bethlehem. Het eerste deel van het programma bestond uit het maken van excursies naar verschillende steden (Hebron, Ramallah, Jerusalem) en NGO’s die actief zijn (in o.a. vluchtelingenkampen). In de tweede week hebben we deze ervaringen een plek gegeven in verschillende workshops, zoals een workshop graffity, een workshop documentaire maken, een workshop drama. Hier namen ook Palestijnen aan deel. We hebben de reis afgesloten met een spetterend eindfeest met 120 Palestijnse gasten.
Ik was me vooraf al bewust van het feit dat de Nederlandse media een beeld schetsen van Palestina en de Palestijnen, dat niet eens in de buurt komt van hoe het werkelijk is. Op de televisie zie je groepen woeste jongeren stenen gooien, hoor je berichten over zelfmoordaanslagen of hoor je over radicale politieke partijen. Geen woord over hoe het Palestijnse volk werkelijk is: ontzettend gastvrij, liefdevol, goed opgeleid EN zonder toekomst. In ieder geval niet zoals het er nu voor staat.
Kinderen in een vluchtelingenkamp
De negen meter hoge muur loopt als een lelijk litteken door het land en heeft de economie grotendeels stilgelegd. En dat in combinatie met checkpoints die ervoor zorgen dat het iedere dag weer de vraag is of de Palestijnen kunnen komen waar zij heen willen gaan. In Nederland zou dat betekenen dat je niet van Rotterdam naar Amsterdam kunt reizen of simpelweg een dagje naar het strand. In Nederland ben je zo gewend aan vrijheid, dat een leven zonder bijna niet voor te stellen is. De invloed van de bezetting is onmiskenbaar. Op elk leven, arm of rijk(er), christen of moslim, drukt deze door anderen bepaalde manier van leven een ontzettend grote stempel. Als je hier twee weken rondloopt, doet dit echt wat met je. Je kunt niet onverschillig blijven.
Muur wordt steeds groter
Dagje naar Hebron
We zijn onderweg naar Hebron. Uitkijkend over de heuvels in het woestijnachtige landschap, kan ik me voorstellen dat dit gebied behoort tot het heilige land. Ik zie herders lopen met hun kudde geiten en een enkele kameel. We passeren kleine dorpjes. De zon schijnt fel. En dan opeens.. is er weer een checkpoint omgeven door prikkeldraad en militairen, die het mooie landschap ruw verstoort. Een rij auto’s staat voor ons. We wachten. We kunnen namelijk niets anders doen dan wachten en gadeslaan wat er gebeurt. We zien dat mensen uit hun auto moeten stappen, moeten blijven wachten totdat de militair het teken van oké geeft om door te mogen rijden.
Hoe vernederend. Wij, in het bezit van een Nederlandse paspoort, kunnen direct doorrijden. De militairen maken zelfs grapjes met ons. Nadat we voorbij het checkpoint zijn pakt onze Palestijnse gids en vriend Milad de microfoon en zegt, dat het hem zoveel pijn doet om te zien hoe aardig de militairen ons behandelen en hoe makkelijk wij kunnen doorrijden, terwijl hij –als inwoner van het land- elke dag moet wachten en wordt vernederd voordat hij door mag lopen. Hij is verdrietig en boos. Ik deel die boosheid met hem.
Hebron is voor joden, moslims en christenen een heilige stad. De stad staat onder gemengd Palestijns en Israëlisch bestuur, maar de bevolking is overwegend Palestijns. Midden in de stad is een nederzetting gebouwd waar ongeveer 25 Israëlische families wonen. Deze families worden beschermd door zo’n 500 militairen.
Overal in Palestina zijn Israëlische nederzettingen, maar nergens zijn ze zo ‘agressief’ in het midden van stad gebouwd. We lopen door de traditionele souq naar de religieuze bezienswaardigheden. Als ik schuin omhoog kijk, zie ik de woningen van de kolonisten. Boven mijn hoofd in een soort van dik kippengaas gespannen, ter bescherming van de Palestijnen. Er worden namelijk wel eens bakstenen naar beneden gegooid (het bewijs zie ik boven mijn hoofd liggen). Ik heb het gevoel door een kooi te lopen. Het is een afschuwelijke ervaring. En dan te bedenken dat ik hier een uur ben: kinderen groeien op in deze situatie..Niet raar, dat de sfeer grimmig is.
Een ‘settlement’ achter de muur
We lopen naar de moskee. Weer checkpoints en controlepoortjes. De Palestijnen mogen hun eigen heiligdommen niet zomaar bezoeken, zij worden gecontroleerd en kunnen geweigerd worden door Israëlische militairen. Dat dit de dagelijkse praktijk is, blijkt wel uit het feit dat in eerste instantie onze Palestijnse vrienden (Milad en Mohammed) niet mee naar binnen mogen. Uiteindelijk mogen ze -na inlevering van hun identitycards- toch mee. We bekijken met elkaar de moskee en na een half uur willen we weer naar buiten gaan, om het joodse gedeelte van de heiligdommen te bezoeken.
We moeten weer door de controlepoortjes.. en dan wordt onze Palestijnse vriend zomaar aangehouden. Hij mag niet verder en moet wachten. In de brandende zon, wordt hij naar een andere plek gestuurd (50 meter verder). Ook in de zon. Wachten en wachten. Er worden meer mensen (lees: jongemannen) aangehouden. Die moeten naast hem staan. Praten met hem mag niet. Het is een heel akelig schouwspel wat zich voor onze ogen afspeelt. Uiteindelijk na ongeveer een uur, mag Mohammed weer met ons mee. Hij is vrij.. lijkt.. hij moet zich namelijk op woensdag melden bij de Israëlische veiligheidsoffice in Bethlehem.. En dat kan van alles betekenen.
Klik hier voor een grote versie van deze panorama foto
Muur, checkpoints, identiteitskaarten, nederzettingen, prikkeldraad, onderscheid, uitkijkposten, militairen. En de rest van de wereld.. die kijkt ernaar..
Marloes Kuijer (28 jaar) is coördinator van een activiteitencentrum in Rotterdam Noord.
Foto’s: Floris Scheplitz
Redactie
Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!Lees andere stukken van Wij Blijven Hier!
22 Reacties op "Dagje naar Hebron"
De rest van de wereld kijkt er niet eens naar
Het is echt te triest voor woorden dat zij de palestijnen nu aandoen wat zij tijdens de WO 2 hebben meegemaakt. Je zou denken dat een normaal denkend mens dit zn ergste vijand niet eens zou toewensen.
Gerechtigheid in het hiernamaals InshaAllah !
Marloes, hoe is het met Mohammed verlopen? Of heb jij er ook nog niks over gehoord?
Hebron? Daar zijn toch aan begin van de 20e eeuw alle joden al weggejaagd en hun huizen ingenomen?
Beste Herman,
Wat een selectieve kijk heb jij op de geschiedenis zeg. Het is inderdaad zeer betreurenswaardig dat de Joden uit Hebron zijn verjaagd.
Waarom zijn die Joden uit Hebron verjaagd nadat ze eeuwen lang daar onder Islamitische bewind hebben geleefd? Waarom werden de Joden pas in 1929 verjaagd? En niet bijv in 1829 of 1729 of 1629 en de voorgaand eeuwen. Misschien moet je eens antwoord gaan zoeken op die waarom vraag voordat je hier zo maar iets post.
Trouwens 1929 was niet de eerste keer dat alle Joden zijn verjaagd uit Hebron enige eeuwen eerder was dat ook gedaan namelijk door jou voorouders Herman:
The Crusaders converted the mosque and the synagogue into a church and expelled Jews living there
http://en.wikipedia.org/wiki/Hebron
Vraag je, je ook eens af Herman waar de bewoners zijn gebleven van de 400 a 500 dorpen en stadjes die met de grond gelijk zijn gemaakt door de zionisten in 1948?
Of om de woorden Ben Gurion zelf te citeren:
“Let us not ignore the truth among ourselves … politically we are the aggressors and they defend themselves… The country is theirs, because they inhabit it, whereas we want to come here and settle down, and in their view we want to take away from them their country. … Behind the terrorism [by the Arabs] is a movement, which though primitive is not devoid of idealism and self sacrifice.”– David Ben Gurion. Quoted on pp 91-2 of Chomsky’s Fateful Triangle, which appears in Simha Flapan’s “Zionism and the Palestinians pp 141-2 citing a 1938 speech.
En Moshe Dyan:
“Jewish villages were built in the place of Arab villages. You do not even know the names of these Arab villages, and I do not blame you because geography books no longer exist, not only do the books not exist, the Arab villages are not there either. Nahlal arose in the place of Mahlul; Kibbutz Gvat in the place of Jibta; Kibbutz Sarid in the place of Huneifis; and Kefar Yehushu’a in the place of Tal al-Shuman. There is not one single place built in this country that did not have a former Arab population.”– Moshe Dayan
En om dit samen te vatten de woorden van Ilan Pape:
Summary “Jews came and took, by means of uprooting and expulsion, a land that was Arab. We wanted to be a colonialist occupier, and yet to come across as moral at the same time.” — Israeli Professor ILan Pappe
Met vriendelijke groet,
Mohammed
Nee, dat hoef ik me niet af te vragen Mohammed, dat weet ik al. Ik denk dat het wel mee valt met mijn selectieve kijk op de geschiedenis.
Beste Herman,
Indien die geschiedenis bij jou bekend is wat wilde je dan zeggen met:
Hebron? Daar zijn toch aan begin van de 20e eeuw alle joden al weggejaagd en hun huizen ingenomen?
Vanwaar die vraagtekens dan? De geschiedenis is van Palestina is toch bekend bij jou? Waarom dat dan erbij halen?
Waarom ga je niet inhoudelijk in op het stuk van Marloes Kuijer? Als je het niet eens bent met haar? Waarom moet er elke keer als iemand hier een column of een stukje plaats door iemand gereageerd worden met holle frasen en nergens opslaande kretologie?
Met vriendelijke groet,
Mohammed
Dank je wel Marloes voor je verslag, heeft me aan het denken gezet.
Een heel mooi en helder verslag met prachtige foto’s.
Misschien moet Herman zelf eens een kijkje gaan nemen bij de afschuwelijke praktijken van de zionistische bezetting…
Mohammed, dan weet je dus ook waarom die kolonie zo provocerend midden in Hebron is gebouwd. Ik vraag me af of mevr. Kuier dat ook wist. Maar misschien heeft zij niet zo’n selectieve kijk op de geschiedenis als ik en wist ze het wel. Alleen zij weet dat.
Beste Herman,
Eén vraagje:
Ben jij het er mee eens dat die Zionistische nederzetting daar is in het centrum van Hebron?
Met vriendelijke groeten,
Mohammed
Nee Mohammed, Israel moet hem opruimen, hij staat vrede in de weg.
En om nog even lekker kortzichtig door te gaan; muur moet ook weg en terug naar de grenzen van 1948. En dan wat utopisch denken, lekker een land van maken met een Jood/Islamitische traditie.
Beste Herman,
Waarom neem je het Marloes Kuijer dan kwalijke dat ze zich negatief uitlaat over diezelfde kolonisten?
Ik heb niks uit haar verhaal kunnen opmaken dat riekt naar antisemitisme of zelfs maar naar anti-joods aanwezigheid in Palestina.
Dit is wat zij schreef:
Hebron is voor joden, moslims en christenen een heilige stad. De stad staat onder gemengd Palestijns en Israëlisch bestuur, maar de bevolking is overwegend Palestijns. Midden in de stad is een nederzetting gebouwd waar ongeveer 25 Israëlische families wonen. Deze families worden beschermd door zo’n 500 militairen.
Overal in Palestina zijn Israëlische nederzettingen, maar nergens zijn ze zo ”˜agressief’ in het midden van stad gebouwd. We lopen door de traditionele souq naar de religieuze bezienswaardigheden. Als ik schuin omhoog kijk, zie ik de woningen van de kolonisten. Boven mijn hoofd in een soort van dik kippengaas gespannen, ter bescherming van de Palestijnen. Er worden namelijk wel eens bakstenen naar beneden gegooid (het bewijs zie ik boven mijn hoofd liggen). Ik heb het gevoel door een kooi te lopen. Het is een afschuwelijke ervaring. En dan te bedenken dat ik hier een uur ben: kinderen groeien op in deze situatie..Niet raar, dat de sfeer grimmig is.
Volgens mij niets dat in tegenspraak is met de feitelijke situatie aldaar in Hebron. Dus waarom plaats je dan deze opmerking:
Hebron? Daar zijn toch aan begin van de 20e eeuw alle joden al weggejaagd en hun huizen ingenomen?
Wat zit je dwarst aan haar verhaal? Vertel dat eens? Want ik snap nog steeds niet het nut van die opmerkingen van jouw bij haar verhaal. Je wilde kennelijk daarmee iets zeggen maar je hebt mij nog steeds niet duidelijk gemaakt wat?
Met vriendelijke groet,
Mohammed
Wat een leven zeg daar… “Ik stond erbij en keek ernaar….” belachelijk
Nee Mohammed, dat neem ik haar niet kwalijk, alleen heeft elk verhaal meerdere kanten. Die joodse kant claimt dat ze het recht hebben om daar te zijn omdat ze daar in 1929 zijn weggejaagd. Zoals jezelf al melden woonden ze daar al een eeuwigheid. Dergelijke feiten blijven vaak bewust of onbewust onvermeld.
Beste Herman,
Wanneer je de volgende keer een andere kant van een verhaal wilt aanstippen doe dat dan iets uitgebreider en leg tegelijkertijd ook uit waarom je dat feit wil aanstippen. Daar zal dan zeker ook een discussie uitvolgen maar je hebt dan tenminste duidelijk gemaakt wat je mening is en waarom je die mening met ons wilde delen. Want dat werd niet duidelijk uit hetgeen je postte. Kijk ik heb de neiging overal zionistische complotten te zien (Ik weet het is een slechte eigenschap maar zie maar eens van slechte eigenschappen af te komen mij lukt dat niet zo één, twee, drie.) dus vandaar mijn zeurderige ondervraging ;).
Met vriendelijke groet,
Mohammed Boubkari
Ach Mohammed, ik ben gewoon nog luier als jij, nu hoef ik maar een paar woorden te typen en ik had het vermoeden dat jij de moeite wel zou nemen om om mijn verhaal af te maken. ;-)
Ach Mohammed, toen ik nog kommunist was dacht ik ook dat alles de schuld van de Amerikanen en de joden was. Maar op een of andere manier slonken dergelijke denkbeelden steeds verder weg naarmate mijn ultra linkse werkeloze ‘vrienden’ keer op keer mijn biervoorraad en proviandkast plunderde. Het verband met dit gegeven is me nooit helemaal duidelijk geworden.
Groeten,
Herman
Beste Herman,
Of moet ik zeggen kameraad Herman ;). Vanwaar je oude idealen vaarwel gezegd beste Herman? Alleen omdat je vrienden proletarisch bij je kwamen bunkeren? Of geldt voor jou ook de cynische zegswijze:
Wie op zijn twintigste geen socialist is heeft geen hart, en wie dat op zijn veertigste nóg is heeft geen verstand.
Ik zelf ben nooit communist geweest, zelfs geen socialist maar ja ik ben nooit een ist geweest van welke snit dan ook ;). Maar toch heb ik een zwak voor de rode broeders en zusters van weleer. Ondanks de onbereikbare utopie die ze najoegen heb ik altijd het gevoel gehad dat die lui (Afgezien van de Lenin’s, Trotski’s, Stalin’s, Mao’s en andere soortgelijk tuig.) het beste voorhadden met de wereld. De droom is nooit uitgekomen maar dat doet niets af aan de intentie die droom waar te maken.
If you tremble with indignation at every injustice, then you are a comrade of mine.
In deze woorden van Che’s kan ik mij helemaal vinden :).
Met vriendelijke groet,
Mohammed
Om eerlijk te zijn vind ik het ronduit belachelijk dat de huidige verhoudingen tussen Israeli en Palestijnen worden vergeleken met nazi’s en Joden uit de WO2. De Gazastrook is GEEN concentratiekamp en de praktijken van de Israeli komen niet eens in de buurt van die van de Nazi’s. Al waren de nazi’s aan de macht in Israel en hadden zij het voorzien op de Palestijnen, was de hele Gaza tot op de laatste baby uitgeroeid in de ochtend, gebulldozed in de middag en geasfalteerd in de avond. Al zouden Palestijnen systematisch worden uitgeroeid, zou er geen sprake zijn van bevolkingsgroei.
De positie van Palestijnen is verre van goed (of acceptabel) en het hele conflict wordt van beide partijen uit bemoeilijkt en soms gesaboteerd, maar hou de WO2 er alsjeblieft buiten.
Hoe lastig ook, het is altijd actie-reactie, die muur staat er niet voor niets. Hoewel het belachelijk is dat deze er staat, zou wanneer er vredelievend gepraat zou worden geen muur/hek aan de orde zijn. Dat komt van twee kanten. Ik krijg dan ook het schrompel van de bagatelliserende opmerkingen die alleen het doel hebben Palestijns afgeschoten raketten te nuanceren.
Let wel: hiermee praat ik Israëlische acties op geen enkel manier goed.
Beste Bram Berndsen,
Jij schreef:
Hoe lastig ook het is altijd actie-reactie.
Wie ging er ook al weer naar Palestina om een staat te stichten op andermans land?
Met vriendelijke groeten,
Mohammed Boubkari
Ach, Palestina zelf is nooit een staat geweest voor de joden er kwamen. Geen vlag, geen munt, geen collectieve geschiedenis. Het was een onsamenhangend zooitje, totdat (en dat verbind vaker mensen) er een collectieve vijand kwam. De fout die mensen zoals U maken is terug te wijzen naar de geschiedenis, en niet te kijken naar de toekomst. Dat zou een weldenkend mens sieren. U wilt uw speelgoed nog terug. Geen enkel probleem, maar doe dat niet ten koste van mensenlevens.
Met vriendelijke groet,
hoe is het tegenwoordig mogelijk om deze reis te maken? worden er nog reizen georganiseerd?