Voorpagina Maatschappelijk, Politiek

Inburgering versie 2.0

We gooien het roer wat betreft inburgering weer helemaal om. De kwaliteit van de inburgeringscursussen is veels te laag en men schiet er niks mee op. Na het volgen van de cursus heeft meer dan de helft van de cursisten nog steeds een te laag taalniveau. Men weet dan bijvoorbeeld wel het verschil tussen ‘boven’ en ‘benden’ en ‘links’ en ‘rechts’ en men kan misschien nog net brood kopen bij de Turkse bakker om de hoek, maar veel verder kom je er niet mee.

Met de huidige inburgeringsmethodes maak je dus geen enkele kans op de arbeidsmarkt. Daarnaast zijn er natuurlijk wachtlijsten voor deze cursussen, dus al zou je er meteen aan willen beginnen, dan zal je toch geduld moeten hebben en nog even ongeburgerd rond blijven hangen. Orkaan Rita kwam, zag, maakte veel kabaal en liet een rommeltje achter. Het was veel show, veel drama, maar dus niet echt realistisch beleid.  De nieuwe minister Vogelaar gaat het weer helemaal anders doen en komt met haar ‘Deltaplan Inburgering’. Hierin is kwaliteit van de cursussen belangrijker dan het aantal deelnemers en wordt de inburgering direct gekoppeld aan een baan, stage of vrijwilligerswerk.

Maar misschien is het belangrijkste nog wel dat de toon verandert; niet de strenge en denigrerende juf, maar de begripvolle en motiverende juf. De inburgeraar (vaak een oude gastarbeider die hard heeft gewerkt voor dit land) wordt niet meer gezien als een zondebok voor alle problemen, die flink moet betalen om te integreren in de maatschappij. Misschien realiseert men wel dat het niet alleen de schuld van de nieuwkomers en oudkomers is, maar dat ook de overheid niet altijd hun best heeft gedaan om deze groep in de maatschappij te betrekken.

Wat dat betreft zie ik hetzelfde nu bij onze Oost-Europese arbeiders. Natuurlijk altijd handig voor ‘al uw klusjes aan huis en tuin’, maar hier in Rotterdam en Schiedam zie ik ze weer allemaal heel gezellig in één buurt bij elkaar wonen en waarschijnlijk nog niet in het bezit van een mooie taalcertificaat. Ik hoop dat zij wel beter begeleid worden dan de ‘oude gastarbeiders’ en niet over een aantal jaren de nieuwe zondebokken worden.

De overheid zal dus meer moeten doen dan alleen maar verplicht stellen en daarna toekijken. De kwaliteit van de cursussen gaat dus omhoog, het beleid wordt wat realistischer en meer toepasbaar in de maatschappij en de verantwoordelijkheid wordt gedeeld tussen de overheid en de inburgeraar. Of dit wél tot succes gaat leiden, zal de toekomst uitwijzen, maar het is in ieder geval een wat positiever en meer motiverend beleid. En het is uiteindelijk toch de toon die de muziek maakt. 

ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.

Lees andere stukken van