Voorpagina Algemeen

100 Internationale Vrouwendagen later

, 9 maart 2012, 9 reacties

Internationale Vrouwendag anno 2012 is niet meer hetzelfde als de Internationale Vrouwendag van weleer. Het zijn vrouwen zoals Hana Shalabi die het absolute voorbeeld van vrouwenemancipatie, kracht, geduld en doorzettingsvermogen zijn.

Donderdag 8 maart, Internationale Vrouwendag. Een dag gelijk aan iedere andere willekeurige dag. Denk ik. Zoals elke dag check ik ettelijke malen mijn Facebook-pagina. Naast alle statussen van mijn virtuele vriendjes en vriendinnetjes die mij doen geloven dat het leven een en al rozengeur en maneschijn zou moeten zijn en mij doen afvragen waar het mis ging in mijn leven, waardoor ik niet zoals de rest van de facebookmensjes gemiddeld 8 keer per jaar naar het buitenland kan afreizen, kom ik ook tig berichten tegen over de Internationale Vrouwendag. Over deze dag zijn er talloze discussies. Sommigen zijn van mening dat deze dag een absolute must is, terwijl anderen pertinent tegen zo’n dag zijn. Wat in ieder geval vaststaat, is dat de Internationale Vrouwendag anno 2012 niet hetzelfde is als de Internationale Vrouwendag van weleer.

Al struinend op het web met mijn kopje thee en mijn chocoladeblokjes lees ik dat deze dag in –hoe kan het ook anders?- de Verenigde Staten van Amerika haar wieg heeft staan. Op 8 maart 1908 staakten vrouwen die werkzaam waren in de textielindustrie in New York. In 1911 deed de Duitse socialiste Clara Zetkin het voorstel om 8 maart uit te roepen tot Internationale Vrouwendag. In Nederland vond deze voor het eerst plaats op 12 maart 1912. Sinds de jaren zestig wordt Internationale Vrouwendag volop gevierd waarin er demonstraties, bijeenkomsten en conferenties worden gehouden. Het doel? Onder andere vrouwenemancipatie op de kaart zetten en onderdrukte vrouwen een stem geven.

Zo kom ik bij het googlen van de zoekterm ‘Internationale Vrouwendag’ een artikel over een topless demonstratie in Istanbul tegen. Deze demonstratie werd gehouden door Oekraïense vrouwenrechtenactivisten tegen huiselijk geweld tegen vrouwen. Het protest dat plaats vond in Istanbul werd na een minuut door de politie opgebroken. Mij ontgaat in het geheel de toegevoegde waarde van het topless aspect. De ingezette middelen gaan totaal voorbij aan het uiteindelijke doel: aandacht voor huiselijk geweld tegen vrouwen. Hebben we daar nu echt ontblote vrouwenlichamen voor nodig?? Hieruit blijkt op generlei wijze gelijkwaardigheid tussen vrouwen en mannen.

Ook in Nederland werden er tal van bijeenkomsten georganiseerd. Zo sprak de minister van Buitenlandse Zaken, de heer Rosenthal, vandaag met vertegenwoordigers van de Arabische Diaspora in Nederland. Rosenthal zei het eens te zijn met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Hillary Clinton – waarom verbaast mij dit niet? – dat de aandacht moet worden verlegd van de rol van vrouwen als slachtoffer naar hun kracht.  ‘Vrouwen horen volledig mee te draaien in de machtsstructuren van een samenleving en ook in de economie’. Hij zei dat hij onder de indruk is geraakt van de enorme energie en vastberadenheid van de vrouwen in de Arabische landen.

Wel, ik ben allesbehalve onder de indruk van de woorden van de heer Rosenthal. Voor mij vertegenwoordigt hij de pro-zionistische en daarmee de anti-Palestijnse beweging. Hoe kan iemand die van mening is dat vrouwen in de Arabische landen – daartoe behoren zeer zeker ook Palestijnse vrouwen! – volledig horen mee te draaien in de samenleving, tegelijkertijd een zionistische staat steunen. Een staat die dezelfde Arabische vrouwen over wie hij vol lof spreek, onderdrukt en zelfs hun mannen en kinderen vermoordt? Als hij het over Internationale Vrouwendag in relatie tot emancipatie en gelijkwaardigheid in de Arabische wereld wil hebben, laat hem dan eerst beginnen met het stopzetten van de illegale bouw van nederzettingen en het vrijlaten van onschuldige gevangenen onder wie vrouwen zoals Hana Shalabi (28).

Hana, een jonge vrouw, die op 16 februari 2012 op zeer vage gronden is gearresteerd. Vandaag is het de 23ste dag dat zij in hongerstaking is en leeft zij slechts op water. Bij haar arrestatie is zij mishandeld en moest zij zich uitkleden voor een mannelijke soldaat. Zij is zonder aanklacht tot administratieve detentie veroordeeld. Al eerder zat zij 25 maanden vast en werd vrijgelaten onder de gevangenenuitruil tegen Gilad Shalit.

Aan het eind van deze Internationale Vrouwendag kom ik tot de conclusie dat vrouwen zoals Hana Shalabi het absolute voorbeeld van vrouwenemancipatie, kracht, geduld en doorzettingsvermogen zijn. Zij geraken in de vergetelheid door nutteloze demonstraties van naakte mensen. Op deze dag, net zoals op iedere dag,  gedenk ik wederom de sterke Palestijnse vrouwen die zich verzetten tegen de Zionisten die weliswaar hun huizen, mannen en kinderen van hen afnemen, maar nooit in staat zullen zijn hun geloof en hun hart waarin Palestina gegrafeerd is, af te nemen.