Voorpagina Geschiedenis

25-9-568 A.H – Deel 2

lees ook deel 1

"De moslims in het oosten aangevallen door de Mongolen en in het westen door de Franken, hebben nog nooit in zo’n netelige positie verkeerd. Slechts God kan hen nog helpen."

Ibn al-Athir (1160 – 1233)

Als fan van de serie Star Trek althans de afleveringen waarin Jean-Luc Picard of Janeway het commando voerde, vond ik de afleveringen waarin ze in contact kwamen met de Borg het hoogtepunt van de serie. De Borg, een fascinerend volk, of beter gezegd collectief, was er altijd op uit anderen te onderwerpen en toe te voegen aan hun collectief. Wanneer ze in contact kwamen met anderen dan was daar altijd de gevleugelde uitspraak: “Resistance is futile, you wil be assimilated.”

De Mongolen hadden een soortgelijke boodschap aan allen die ze op hun veroveringstochten tegenkwamen, alleen was het doel van de Mongolen niet om anderen te assimileren maar om hen te onderwerpen en te ontdoen van aardse bezittingen.

In de woorden van de Borg zou de boodschap van de Mongolen zo luiden: “Resistance is futile surrender or face annihilation.” Dit was samengevat de boodschap van Hulagu aan de Kalief, voordat hij optrok tegen Bagdad. De Kalief al-Musta’sim, of voluit al-Musta’sim-Billah Abu-Ahmad Abdullah bin al-Mustansir-Billah, schatte de dreiging verkeerd in en hoopte op hulp van de omliggende moslimvorsten, die het toch niet zouden toelaten dat de zetel van het kalifaat zou veroverd worden door ongelovigen. Daarom besloot hij verzet te plegen.

Toen er na een beleg van vijftig dagen nog geen hulp kwam opdagen en de situatie voor de stad steeds penibeler werd, besloot al-Musta’sim dat overgave de enige kans was om zijn stad van de totale ondergang te redden. Hulagu wilde echter niets meer van overgave horen en was vastbesloten de stad op 10 februari 1258 met geweld in te nemen, wat ook gebeurde. Het gevolg was een orgie van geweld waarin de stad werd vernietigd en haar inwoners uitgemoord, met uitzondering van de christenen die door interventie van Hulagu’s moeder werden gered. Al-Musta’sim werd gevangen genomen en geëxecuteerd waarmee er een einde kwam aan de Abbassieden dynastie en aan het Kalifaat. De overige steden in het land van de twee rivieren gaven zich direct over. Kowtowden voor de Mongolen, gaven hun bezittingen af en voorkwamen daarmee vernietiging.

Na het twee stromenland richtte de Mongoolse oorlogsmachine zich op de Levant en Hulagu trok op tegen Aleppo. De stad had zich al meer dan een anderhalf eeuw staande gehouden tegen de aanvallen van de Kruisvaarders en was nooit door hen veroverd. De bewoners waren zeer gehecht aan hun onafhankelijkheid en besloten zich liever dood te vechten dan zich over te geven aan de Mongolen, waarop de Mongolen samen met hun vazallen de Kruisvaarders van Antiochië de stad belegerden. De stad viel na vier weken in hun handen waarop weer de totale uitroeiing volgde van de bewoners, behalve de christenen die wederom werden gespaard.

De Mongolen waren zo onder indruk van de vechtlust en moed van de bewoners dat ze de heerser van de stad als teken van respect in leven lieten. De ene stad na de andere stad in de Levant gaf zich over en zelfs de grootste stad Damascus gaf zich zonder slag of stoot over. De Mongolen controleerden nu het grootste gedeelte van het Midden-Oosten, direct of indirect door vazallen zoals de Kruisvaarders. Alleen Egypte bleef over als onafhankelijke militaire macht die nog overwonnen zou moeten worden voor een totale overheersing van het Midden-Oosten en daarmee de Islamitische wereld.

Hulagu zond gezanten naar Cairo met de gewoonlijke boodschap: Overgave of vernietiging. Qutuz de Sultan van Egypte antwoordde met de onthoofding van de gezanten wier hoofden hij liet op hangen aan een van de poorten van Cairo. Hij begon gelijk voorbereidingen te treffen om zijn rijk te verdedigen tegen de ophand zijnde Mongoolse invasie die zeer zeker zou volgen op deze provocatie.

Het lot intervenieerde echter en Egypte werd een invasie bespaard, want in het verre Mongolië was de grote Khan Mongke overleden en Hulagu haastte zich terug naar Mongolië met medeneming van het grootste deel van zijn leger om zijn positie in het thuisland veilig te stellen. Hulagu liet echter genoeg soldaten achter om de Levant onder controle te houden van de Mongolen.

Qutuz die zich realiseerde dat hij ternauwernood aan een invasie was ontkomen en waarschijnlijk aan de totale vernietiging van zijn hoofdstad Cairo, besloot dit respijt dat het lot hem bood aan te grijpen om voor eens en altijd af te rekenen met de dreiging van een invasie. Hij wist dat zodra de troonsopvolging in het verre Mongolië geregeld zou zijn Hulagu terug zou komen met zijn leger en Egypte nooit in staat zou zijn weerstand te bieden aan het volledige Mongoolse leger. Qutuz, van jongs af aan getraind als militair en strateeg, besloot zelf het initiatief te nemen en de aanval te openen op de achtergebleven Mongoolse troepen in de Levant.

Er was echter één factor waar Qutuz geen vat op had maar waar het slagen van zijn aanvalsplan wel in grote mate van afhing: De Kruisvaarders. Zij controleerden namelijk het gebied dat hij met zijn leger zou moeten doortrekken om de Mongolen te kunnen aanvallen. Het aanvalsplan was al gedurfd en met een ongewisse uitslag dus kon hij zich geen tweefronten oorlog permitteren, waarin hij zeker het onderspit zou delven. De Kruisvaarders staatje Antiochië had al een alliantie gesloten met de Mongolen. De andere Kruisvaardersstaatjes hadden dat echter nog niet gedaan. Zouden zijn aartsvijanden de Kruisvaarders bereid zijn tot een bestand?

Wordt vervolgd…

In deel 1 schreef ik dat 3ain Jalut ( De bron van Goliath) in Syrië lag dat is echter fout, de bron ligt ten noorden van Jeruzalem.

Mohammed is: Een Man (althans als men dat woord slechts als geslacht opvat), een Moslim (in hart en nieren totaal, echter in daad maar mondjes maat), een Maliki (maar tot zijn schande moet hij bekennen al-Muwatta nog nooit gelezen te hebben), een Afrikaan, een Noord-Afrikaan, een Maghrebijn, een Berber/Amazigh, een Riffijn, een Ayzenay, een Aqarou3, een Arabier (in culturele zin), een Westerling, een Europeaan, een Nederlander, een Hollander, een Zuid-Hollander, een Leidenaar, een Voorschotenaar, een Vlietwijker.

Lees andere stukken van