Voorpagina Politiek

Will history repeat itself?

Wat een pijn deden de beelden van Prishtina, de hoofdstad van Kosovo, wat is opgeschrikt door een bom. Er zijn twee doden en vele gewonden gevallen. De spanningen lopen steeds hoger op en de situatie blijft uitzichtloos. De Kosovaren snakken naar onafhankelijkheid, terwijl Servië er niets over wil horen. De Kosovaren, die dachten dat de oorlog achter de rug was, moeten opnieuw een aanslag meemaken.

Nadat Milosevic in 1999 zijn macht wilde handhaven en bewijzen hoe geweldig zijn regime was, viel hij Kosovo binnen met de slogan: “Niemand mag jullie slaan!” Daarmee bedoelde hij de Servische minderheid in Kosovo. In Kosovo is negentig procent etnisch Albanees en de overige tien procent bestaat uit Serviërs, Turken, Bosniërs en Roma. Door hoogopgelopen spanningen wist Milosevic goed in te spelen op nationalistische gevoelens van de Serviërs waardoor hij veel populariteit genoot. Helaas eindigde dat in een oorlog van vier maanden, die relatief snel is gestopt nadat de NAVO in 2000 bommen heeft gegooid op Belgrado. Sindsdien staat Kosovo onder VN-bestuur.

Een jaar geleden, tijdens de Ramadan, verbleef ik met een groepje in Kosovo. We wisten toen niet zo goed wat we moesten verwachten. Wat moet je ook verwachten van een plek waar het al jaren hopeloos is? We werden door een groep Kosovaren hartelijk ontvangen in de stad Prizren, de op één na grootste stad van Kosovo.Ik ben ook door Servië gereden en ben er verbleven, maar Kosovo is een gebied apart. Zodra je de grens overgaat is de hoofdtaal Albanees, de munteenheid de euro, zijn de eerste minaretten al zichtbaar en de borden niet Cyrillisch, maar Latijn.

Het gebied is altijd al autonoom geweest en heeft weinig te maken met de wetgeving uit Belgrado. Maar door de historische waarde van de provincie willen de Serviërs koste wat kost de provincie niet opgeven. Toen de Ottomanen Kosovo hadden overgenomen zijn er veel Albanezen en Turken vertrokken naar de provincie. Aan het eind van het Ottomaans tijdperk hebben de Serviërs met behulp van Rusland (hun Slavische broeders) het stuk weer heroverd. Vandaar de grote steun van grootmacht Rusland. Het stuk land wordt beschouwd als een overwinning op de overheerser en nu ze het land opnieuw dreigen te verliezen wordt de hele historische overwinning teniet gedaan.

De Kosovaren leven nu al jaren in onzekerheid en willen eindelijk onafhankelijkheid, maar durven het niet te hopen. Mensen hebben lak gekregen aan het straatbeeld. “Van wie is dit land nu? Kijk al die militairen hier! Wanneer krijgen we zelf weer inspraak op alles om ons heen?” beet een man me toe.

Aankomende vrijdag gaan de Serviërs en Kosovaren weer met elkaar praten. Veel wordt er niet van verwacht. Uiteindelijk moet er 10 december een besluit op tafel liggen. De Kosovaarse regeringschef Agim Ceki heeft aangekondigd eenzijdig de onafhankelijkheid uit te roepen als er op die dag geen besluit klaarligt, waarop Servië heeft geantwoord in geen geval de provincie op te geven.

Het stuk land is al zolang een opzichzelfstaand gebied dat Servië moet erkennen dat Kosovo eigenlijk in cultureel en politiek opzicht niets meer te maken heeft met Servië. De oorlog die Milosevic was gestart, heeft ook weinig positiefs bijgedragen aan het beeld van de Kosovaren. Na jaren van lijden is een onafhankelijk Kosovo een manier om het land weer op te bouwen en om te zetten in een mooi en welvarend gebied voor iedere inwoner, ongeacht religie of achtergrond.