Voorpagina Maatschappelijk

Koninginnetje pesten

Terwijl veel gekozen politici er alles aan doen ons flink voor gek te zetten, toont zij ons de waarde van fatsoen.

Wie zou zich niet generen een moeder die net haar zoon in een coma terecht heeft zien komen, te gaan treiteren met het inperken van haar invloed, haar status, de functie waarvoor zij het privéleven van zichzelf en haar familie levenslang aan de kant heeft gezet?

Gelukkig hebben wij in Nederland een koningin die zich tegen dit gebrek aan mede-menselijkheid verzet en ons internationaal aanzien in tijden van populistisch wangedrag nog een beetje kan oppoetsen. Terwijl veel gekozen politici er alles aan doen ons flink voor gek te zetten, toont zij ons de waarde van fatsoen. Ze laat het gekrakeel van de hofnar voor wat het is, doet een struise hoofddoek om en gedraagt zich zoals elk geïnteresseerd reiziger zou doen: ze toont respect voor haar gastheer en verdiept zich in de lokale gewoontes en de eeuwenoude cultuur die zich daarin vertolkt.

Dat is wel het minste wat je van een vrouw in haar functie mag verwachten. Waar de dienstdoende politici zich verliezen in de deadline van hun vierjaars termijn en hun populariteit onder lokale stemgerechtigden, moet zij zich opwerpen voor het welzijn van al haar onderdanen en de handhaving van ‘s-lands positie op de wereldkaart. Waar politici de stijl van de dag na rennen, moet zij de identiteit van het land bewaken. Dat vraagt nogal wat reflectie en zelfinzicht, en daarvoor heeft ze visies van buitenaf hard nodig.

Democratie is ook niet alles. Het is een vermakelijk spelletje, zeker, lucratief, zeker, en schijnt goed te zijn voor het spreekrecht van de onderdanen, geweldig, maar iedereen die weleens een bezwaar heeft ingediend of plaats nam in een gekozen bestuur, weet hoe lang en stroperig democratische beginselen het besluitsvormingproces maken. Echt snel en origineel word je er niet van. Juist als de dagelijkse crisis om innovatie en hervorming roept, verzanden we in maandenlang gezever over stupide details. Noodzaak wordt vertraagd door ego’s.

Voor een overtuigde man in een dictatoriale organisatie, is het daarentegen lekker snel regeren. Hij trekt ’s morgens zijn sokken aan, zet zijn pruik op, checkt het weerbericht en Maurice de Hond. Waar heeft het volk vandaag zin in? Een tweet de wereld in, een sms naar zijn fractie, en er is weer een stelling geponeerd. Wat een daadkracht, wat een visie, verzuchten we opgelucht, terwijl wat we zien vooral resultaat is van gebrek aan overleg. Als we dan toch niet te veel democratie willen, zullen we dan gewoon stemmen op de Koningin? Jammer dat ze niet beschikbaar is, ze is nu harder nodig dan ooit. Om de democratie te bewaken, bijvoorbeeld.

Klaartje Jaspers is onafhankelijk journalist en oprichter van een media beweging om ondervertegenwoordigde groepen in beter vertegenwoordigd te krijgen in de mainstream media.

Lees andere stukken van Klaartje