Voorpagina Algemeen

Nationaal Islamcongres 2012

, 9 april 2012, 7 reacties

Het Nationaal Islamcongres 2012 kostte de overheid zo’n 11.000 euro omdat PVV-lid Van Klaveren drie zeer onnozele kamervragen wenste te stellen. Volgend jaar weer? Maar dan zonder kamervragen. Het is recessie mensen, beetje zuinig aan!

Voor degenen die het zich afvragen: het nationaal islamcongres 2012 kostte de overheid dit jaar zo’n 11.000 euro. Niet omdat de organisatoren (Dar al ‘Ilm, Instituut voor Islamstudies) subsidie hadden aangevraagd. Niet omdat de sprekers luie Hollanders zijn die met hun uitkeringen teren op de zakken van de overheid.

Nee, het Nationaal Islamcongres 2012 kostte de overheid zo’n 11.000 euro omdat PVV-lid Van Klaveren drie zeer onnozele kamervragen wenste te stellen:

  1. Kent u de aankondiging van het NIC 2012?
  2. Welke sprekers op dit salafistisch georiënteerde congres hebben, evenals ‘sjeik’ Haddad, tot geweld opgeroepen? (sic: aanhalingstekens zijn niet nodig, want de Sheikh ontleent zijn titel niet aan zijn duim. Daarnaast was hij er trouwens ook niet.)
  3. Is de regering bereid om de sprekers die uitgenodigd zijn voor dit haatcongres de toegang tot ons land te weigeren indien zij hebben opgeroepen tot geweld? Zo nee, waarom niet?

Antwoord 1: Ja. Antwoord 2 & 3 is een technisch verhaal over Schengen en mensen mogen weigeren aan de grens, met als resultaat: geen aanwijzingen voor gevaar of de noodzaak van het weigeren van individuele sprekers.

Aangezien ik gisteren op het congres was, keek ik – solide staatsburger dat ik ben – met een schuin oog naar de sprekers, klaar om 112 te bellen als er tot haat werd opgeroepen. (Een goede burger klikt graag!)

De oogst: Remy Soekirman die opriep tot onderlinge samenwerking. Yassin el Forkani die moslims opriep te werken aan een zuiver hart. Khalid Benhaddoud die de aandacht vestigde op de laatste adviezen die de Profeet (vzmh) gaf voor zijn dood, over het respecteren van de Ander, het tegengaan van discriminatie, het laatste oordeel over de Ander bij God laten en vooral: de noodzaak om samen te leven. Je bent als moslim niet alleen op de wereld. Benhaddoud is echt iemand waarvoor ik kilometers wil reizen om hem te horen spreken (en ook reciteren!).

Verder nog iets: oh ja, ook heel gevaarlijk waren de lofliederen van anasheedgroepen Firqat Diyae en Tarranime en van Fathi Othmani. Het bezingen van de Almacht van God is altijd linke soep, vooral als het publiek er vrolijk van wordt en mee gaat klappen! Verder schuilde het gevaar ook nog in de schelmenavonturen van Nasreddine Hodja, zoals deze multimediaal verbeeld werden door Jeugdtheatergroep Noor (van ABCDeen). Animatie, jonge acteurs, Abderrazzaq in vorm als verteller. Iedereen zat op het puntje van zijn stoel.

En dat was alleen nog maar het podium waar ik mocht hosten.

Als ik vervolgens bij de buren in de Congreszaal keek, zag ik daar Nr2 (Nourdeen Wildeman) soepeltjes de boel aan elkaar praten. Nog meer lezingen van Remy Soekirman (mijn favoriete Mean Lean Da’wah Machine over de schoonheid en zoetheid van het opdoen van kennis) en natuurlijk Saud Khadjé (De Aanjager van het hele Congres). Maar ook de buitenlandse sprekers gingen los: Saïd Rageah en Musleh Khan stalen de harten van alle aanwezigen met twee lezingen beide – zowel over de interne staat van de moslim, als over manieren van samenleven. Aan het einde van de dag spatte de liefde van het podium.

Zo parafraseerde Nourdeen#2 Rageah door hem toe te voegen: “I do not like you, Sheikh…” Waarop Sheik Said een grote glimlach liet zien, want hij wist ook wel dat het inderdaad niet “like” maar “love” was.

De zalen zaten deze dag dan ook propvol. Ondersteuning van moslimorganisaties als Avicen (multiculturele thuiszorg), Moslim Vandaag (krant van wakker moslimnederland) en nog velen anderen zorgden voor een divers programma.

Aan het einde van de dag volgden de kersen op de taart: 2 mensen erbij die beseften dat Islam niet gedreven wordt door haat voor de mens maar liefde voor God. Zij werden die dag moslim! Alle lof is voor God.

Volgend jaar weer? Maar dan zonder kamervragen. Het is recessie mensen, beetje zuinig aan!

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van