Schrijver, kunstenaar en columnist. Een van de grote vier namen in de naoorlogse Nederlandse literatuur. Open, bescheiden, enthousiast, geliefd en bekroond. Nederland heeft gisteren één van haar bekendste schrijvers verloren.
Je hoorde er op de middelbare school niet bij als je niet minstens een boek had gelezen van Jan Wolkers. Zijn bekendste boeken onder veel scholieren zijn dan ‘Turks Fruit’ en ‘Terug naar Oegstgeest’, omdat die boeken zijn verfilmd. Ik wilde wat origineler zijn in mijn keus en heb daarom ‘Een roos van vlees’ gelezen.
Van zijn boek weet ik me nog weinig te herinneren, maar ik weet nog goed wanneer ik echt werd geraakt door deze man. Ik zag hem op tv in het programma ‘De achtertuin van Jan Wolkers’. Op een poëtische en gepassioneerde manier vertelde hij over de beestjes en planten, oftewel de natuur in zijn Texelse achtertuin. Zijn liefde voor de natuur spatte van het scherm, dat ik als kijker mee kon genieten van de kleine schoonheden in het leven.
Of je nu fan bent of niet, Wolkers heeft een grote bijdrage geleverd aan de Nederlandse cultuur en literatuur en daarom is hij wat mij betreft een van de belangrijkste personen uit de Nederlandse geschiedenis.
12 Reacties op "Jan Wolkers overleden (1925-2007)"
R.I.P.
terug naar oegstgeest..iedere keer als ik langs oegstgeest rij moet ik stilletjes lachen.
Ik heb wel eens een kunstwerk van hem gezien in IJsselstein en dat vond ik heel mooi, maar zie werkelijk niet in waarom hij een groot schrijver zou zijn.
Wel grappig om vanuit moslimmond onverwachte jubelzang op Wolkers te horen. Wolkers was op mijn middelbare school een no go area (stond niet op de literatuurlijst), heb wel eens wat van hem gelezen toen ik 18 was maar dat vond ik zo plat en ranzig dat ik het boek heb weggelegd. Grote schrijvers lassen het thema van de seksualiteit alleen daar in waar functioneel, en sommige doen dat subtiel in de mooiste poetische verhulde bewoordingen. Bij Wolkers is daar geen sprake van, hij is de Remco Campert en de Ronald Giphart van zijn tijd.
Turks Fruit was zo een beetje de eerste roman die ik las toen in een jaartje of 15 was. Ik kom uit een volkswijk en er werd niet zo veel gelezen in mijn omgeving, door de eenvoud van zijn schrijven is dit boek zeer toegankelijk voor een eenvoudig beginnend lezer. Ik vond er niets platvloers of ranzig aan maar een zeer direct geschreven, zonder een blad voor de mond te nemen, verhaal. Het boek gaat over de grote liefde van de hoofdpersoon die later aan kanker bezwijkt. Dit verhaal is absoluut geen porno maar pure romantiek. Jan Wolkers schreef niet voor een elite maar voor iedereen en voor mij maakt dat hem een waarlijk groot schrijver.
Mijn liefde voor de Nederlandse literatuur is met dit boek begonnen en met de dood van Jan Wolkers sterft er weer een stukje van mijn jeugd.
Wijze woorden, ik ben het helemaal met je eens.
Overigens ben ik het helemaal met Suzan eens dat Jan behoorde tot de grote vier namen van naoorlogse schrijvers:
Gerard Reve, Willem Frederik Hermans, Cees Noteboom en Jan Wokers ;-)
@PaulWerdHicham #128, tja, ik denk dat ik wel weet hoe om te gaan met overtoligge kilo’s: gewoon stoppen met teveel eten. Maar ja, ’t is allemaal zo lekker he.
Oeppps, sorry, verkeerde draadje.
Herman
Uit de Volkskrant van 24/10:
Midden in de nacht werd Wolkers wakker en vroeg zijn vrouw Karina of hij wat mocht drinken.
’Karina is toen uit de keuken wat granaatappelsap gaan halen. ”žMag ik ook nog wat eten?”, zei Jan. ”žIk heb honger.” Daarop keerde Karina terug naar de keuken en maakte twee boterhammen met bessengelei. Jan at drie stukjes, en kauwde en kauwde. ”žJe moet niet alleen kauwen”, zei Karina, ”žmaar ook eten.” Ze lachte. ”žZo is het genoeg”, zei Jan. Hij lachte terug naar Karina en viel in slaap.’
Hij zou nooit meer wakker worden. Wolkers gedicht ’Winterslaap’ lijkt zijn eigen dood precies te beschrijven, inclusief de boterham met jam:
De winterslaap
Als de sneeuw niet meer
Smelten wil,
Een boterham met dubbel jam
De mond niet opent,
een oog kijkt eerder scheel
naar een gebroken ruit ”“
Dan hangt men lakens voor het raam,
De kille bloedsomloop
Zakt naar de modder,
Er is geen wakker worden aan.
Tjonge Simon, wat kon de man toch prachtig schrijven. Bedankt.
*modbreak: het is niet aan jou om iemand te beoordelen, vooral niet op zo’n onbeschofte wijze en nu hij onlangs is overleden. Watch your step…*
He Mavado,
Wat een heerlijke liefdevolle en vergevingsgezinde mensen zijn (sommige) gelovigen toch aan jouw post te oordelen.
NOT.