Nadat ik het een en ander op mij in had laten werken, betrapte ik me op het gevoel dat er weer een uitnodiging tot de Islam vakkundig om zeep was geholpen. Mensen bedreigen? Daar is geen excuus voor.
Wat in ’t Christendom omschreven wordt als evangeliseren kan men in de Islam omschrijven met het woord da’wah. Elke vorm van Christendom kent zo haar eigen manier van evangeliseren: van de Jehova’s Getuigen die aan de deur komen, tot de hoek-van-de-straatprediker in de Kalverstraat die op luide toon vraagt ‘of jouw naam geschreven staat in het boek van het Lam Gods!’. Ook da’wah kent zo haar eigen regels, normen en waarden.
Da’wah betekent in het Arabisch iets als uitnodiging of oproep. Allah (swt) omkleedt het in de Koran als volgt:
“Nodig uit tot de Weg van jouw Heer, met wijsheid en goed onderricht, en wissel met hen van gedachten op de beste wijze. Voorwaar, jouw Heer weet het beste wie van Zijn Weg afgedwaald is en Hij weet beter wie rechtgeleid is.”“
ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ
Wie de recente ontwikkelingen in Duitsland heeft gevolgd weet dat er een risico kleeft aan het oproepen tot de Islam. In Duitsland ging een groep moslims Korans uitdelen tijdens het Paasweekend. Zij werden medegefinancierd door iemand die ooit aangeklaagd was wegens het oproepen tot geweld. Een aantal Duitse journalisten maakten hier gewag van en linkte de koranuitdelers aan ‘radical salafismus’ (tegenwoordig een al te gemakkelijk synoniem voor onaardige, puriteinse moslims).
De groep jonge moslims liet het hierbij niet zitten en reageerde met een video waarin er allerlei onaardige woorden vielen. Toen het stof van de schermutseling was neergedaald, klonk er een verholen bedreiging aan de journalisten in (hun foto, namen en adressen stonden vermeld, en je kunt er slechts naar gissen, maar vast niet om ze een bloemetje te sturen). Vertegenwoordigers van tout moslimsiaans Duitsland waren er rap bij om de deelactie en haar vervelende gevolgen te veroordelen. Zie bijvoorbeeld onderstaande video:
Nadat ik het een en ander op mij in had laten werken, betrapte ik me op het gevoel dat er weer een uitnodiging tot de Islam vakkundig om zeep was geholpen. Mensen bedreigen? Daar is geen excuus voor.
Wie de bovenstaande Korantekst leest, kan de onbeholpenheid van de ‘uitnodiger’ maar lastig plaatsen. Uiteraard moge het duidelijk zijn dat de geïnsinueerde bedreiging niet bepaald tot de etiquette van een uitnodiging behoort.
Integendeel: een uitnodiging dient plaats te vinden met wijsheid. Denk dus na over de bestemming van je uitnodiging en hoe je deze persoon het best benadert en ook welke taal en cultuur hierbij het beste aansluit. Vergeet niet dat er ook goed onderricht mee gemoeid is: presenteer dus goede informatie op pedagogische wijze en met goede omgangsvormen. En als laatste moet je niet vergeten dat je aangemoedigd wordt om met hen van gedachte te wisselen op de beste manier: d.w.z. dat je op niveau van gelijkwaardigheid en openheid een hopelijk wederkerig gesprek aangaat. Zelfs als de uitnodiging niet wordt geaccepteerd, dan kun je hopelijk in ieder geval zeggen dat je de mensen juist geïnformeerd hebt.
Hoe doe je dit dan praktisch? In dit gepolariseerde land lijkt het wel of je op eieren moet lopen om je doel te bereiken. De pessimist zal zeggen: als ik me open opstel en de ander respecteer, is er altijd wel iemand die me van een dubbele agenda beschuldigt. Als ik me presenteer zoals ik ben, zullen ze me mogelijk niet accepteren vanwege baard of hoofddoek (of natuurlijk sowieso niet vanwege islam en dan wordt het héél lastig. Maar niemand zei dat het makkelijk was).
Tja. Je kunt de mensen zeker niet altijd tevreden houden. Je doel is uiteraard om Allahs tevredenheid te behalen. Helaas weet je pas helemaal aan het einde of dat gelukt is. Tot die tijd zul je dus je kennis moeten opdoen – over islam, de maatschappij waarin je leeft, pedagogiek – maar ook aan je presentatie moeten werken.
Is het noodzakelijk om heel veel Arabische termen door je vocabulaire te mixen (moet ik zeggen, weet ik, subhanullah, het is maar een voorbeeld hoor!). Is het noodzakelijk om een qamies of thobe (langere gewaden) te dragen, met een keffiye (‘palestijnse sjaal’ in de volksmond) of tulband? ’t Zijn maar vragen, dus denk erover na voor je op pad gaat.
En vergeet niet: voor ons betekent Allahoe Akbar dat God de Grootste is en dat er niets boven Hem gaat. Het is een uiting van onze liefde en dank voor Hem. Voor de nietsvermoedende omstander kan het intimiderend werken en kan het de harten verharden. Denk erover na: wat voor indruk maak ik? Is mijn uitnodiging open voor iedereen of heb ik de harten en gedachten van de mensen uit mijn buurt al van me vervreemd met mijn eerste woorden, mijn eerste indruk?
Succes!
(Voor degenen die denken: minder l*lllen & meer vullen, Noureddinus… kijk gerust op WaaromIslam.NL en laat me weten wat je ervan vindt. Tja, beetje slecht verhulde reclame mag toch wel?)
6 Reacties op "De kunst van ’n uitnodiging"
Probleem is dat de islam in west-europa meer en meer subcultuur aan het worden is en steeds minder een huis- tuin- en keukenreligie.
De dawah van deze jongens draait volgens mij meer om bevestiging van de eigen groepsidentiteit dan om werkelijk anderen te interesseren voor een positieve levenswijze.
Vergelijk t met de straight edgers noureddinus, binnen die beweging had je dezelfde kolderieke manifestaties
‘radical salafismus’ (tegenwoordig een al te gemakkelijk synoniem voor onaardige, puriteinse moslims). Helaas het klopt…
http://www.telegraaf.nl/binnenland/12220397/__Predikers_schofferen_NL__.html
Jammer he, dat deze druiloren zoveel aandacht opeisen terwijl 95% van de in Nederland woonachtige moslims zich hier helemaal niet in herkennen.
En de koek is helaas nog niet op want aan de andere kant van de noordzee weten ze ons geliefde land ook ruimschoots te schofferen…
http://www.telegraaf.nl/binnenland/12223436/___Nederland_is_een_vies__vuil_land___.html
Tja, wat moeten we nou…
Je bent nog mild in dit stuk. Ik vind het echt triest. Heb nu al een aantal keer op televisie gezien dat dat soort zogenaamde da’wah jongens voor de camera staan. Ik durf te wedden dat geen van hen een fatsoenlijke islamitische opleiding genoten heeft of uberhaupt het verschil tussen ‘alief’ en ‘baa’ kent. En dan wel claimen het eigendomsrecht te hebben van de islam en het nog aan anderen opdringen, dus niet presenteren. Er liepen jongens tussen die hun hele jeugd niets anders gedaan hebben dan problemen te veroorzaken voor zichzelf, voor thuis en voor de hele omgeving. En nu een paar jaar verder, een jurk en baard erbij doen ze alsof zij het allemaal goed weten en dat alles wat anders is, het hellevuur ingaat. Schei toch uit met je da’wah!!! Ga eerst fatsoenlijk je tanden poetsen, je baard verzorgen, degelijke nette kleding aantrekken om eerst een beetje op een gewoon mens te lijken. Ga daarna het arabische alfabet leren, zodat je de koran en hadiths kunt lezen. Neem lessen bij geleerden, dat zijn mensen die hun hele leven niks anders doen dan zich bezighouden met islamitische vraagstukken, die kunnen je vertellen welke opinies er zijn over diverse thema’s. Neem daarin je verantwoordelijkheid en kies je eigen middenweg, de weg die Allah volgens jou bedoeld. En gun je je medemens hetzelfde in te zien en verlost te worden door de islam, pas je dan aan. Wees bewust van jezelf en vervolgens van de ander. Ga niet als een achterlijk stinkende monsters naar witte dorpen om zogenaamde da’wah te verrichten! SCHEI UIT!!!
Sa, ik hoop maar dat ze je commentaar ooit onder ogen krijgen…
De nadruk bij het verrichten van da’wah (het uitnodigen) ligt bij ‘Ilm (kennis) en Hikmah (wijsheid), vooral dat eerste is ook iets wat vele mensen niet hebben.
Imaam al-Boekhaari zei: “Hoofdstuk: (zoek) kennis vóór dat je spreekt en handelt.” (en het bewijs daarvoor wordt vervolgens aangehaald).
Mensen hebben van de islaam voor zichzelf een doe-het-zelf religie gemaakt, neem wat je bevalt en laat,weerspreek wat je niet bevalt.
Alhamdoelillaah zijn er nog de mensen die de Sunnah van de Profeet wel volgen, maar ik kan je vertellen dat sharia4holland, sharia4belgium en hun nazaten niet tot hen behoren. Het probleem is ook dat de term ‘Salafi’ bewust en/of onbewust wordt gebasht en wordt gebruikt voor eenieder die zich daarmee willen associëren, terwijl diegene noch in woord noch in daad overeenkomt met de weg van de Salaf. Jongens die zich associëren met sektes als sharia4belgium, hebben geen kennis, geen hikmah (wijsheid) en geen aglaaq (manieren), daarnaast handelen ze voortdurend in daad en uitspraak tegenstrijdig aan de qur’aan en sunnah. En iemand die zelfs maar enige basiskennis heeft van de religie, weet dat de uitnodiging naar de religie niet geschiedt zoals zij dat doen.
Verder hebben journalisten dus werkelijk geen kaas gegeten van wat ‘salafisten’ zijn, zo rekenen ze takfiri’s/gaaridji’s (de zogenaamde jihadistische en politieke salafisten) tot ‘salafisten’, terwijl zij weinig te maken hebben met de weg van de Salaf (vanwege hun vermenging van de waarheid met de valsheid (eigenzinnige interpretaties, verdraaiingen, waarbij ze verzen en overleveringen uit de context rukken en de islamitische geldige bronnen daarmee tegenspreken aangaande vele zaken).
Nee hoor, dit waren geen radicale moslims, dit zijn gewoon aardige jongens die geheel toevallig ‘mede gefincancierd werden door iemand die ooit aangeklaagd was wegens het oproepen tot geweld’. Jammer dat dat nou net hen moet overkomen. De link is heel toevallig natuurlijk…