Voorpagina Algemeen

Mannenemancipatie

De allochtone vrouw is al jarenlang het gespreksonderwerp. Ze is zogenaamd zielig, geïsoleerd en moet bevrijd en geëmancipeerd worden. Er zijn duizenden projecten opgezet en gestart om vrouwen actief te krijgen en te emanciperen. De allochtone vrouw, met name de tweede en derde generatie, heeft een enorme inhaalslag gemaakt. Zij doet het beter dan autochtone vrouwen en allochtone en autochtone mannen (en daar heeft overheidsgeld weinig aan bijgedragen).

En toch heeft Nederland weer een nieuw ‘allochtonenkwaaltje’ gevonden om zich op te richten. Alle projecten en miljoenen die jarenlang zijn gestort op de emancipatie van allochtone vrouwen ten spijt, mannen zijn niet mee geëmancipeerd, vinden ze. Daarom is gisteren in aanwezigheid van minister Plasterk van emancipatie het projectplan ‘Emancipatie en maatschappelijke activering van allochtone mannen’ gepresenteerd. 
Het project richt zich op mannen van de eerste generatie die werkeloos zijn en volgens hen een geïsoleerd leven leiden. De vrouwen die wel actief zijn geworden in de buurt of bij vrouwenprojecten, hebben er moeite mee dat zij vooruitgang boeken en hun mannen stilstaan. De mannen leven in een wereldje van gezin, moskee en theehuis en met het idee dat ze hun gezin overal tegen moeten beschermen. Het hoofddoel van het project is: het verminderen van sociale isolement en het verhogen van het zelfrespect.

De laatste zin hierboven had net zo goed gekopieerd kunnen zijn van al die projectplannen die zijn gericht op allochtone vrouwen. Ieder kabinet stelt voor de periode dat ze aan de macht zijn, doelen op die ze wil bereiken. Emancipatie van allochtone vrouwen heeft de afgelopen jaren erg hoog gestaan. Als welzijnsorganisaties geld willen, dan moeten ze projecten ontwikkelen die op de doelen van kabinet aansluiten. Maar als er na vier jaar een ander kabinet aantreedt die andere doelen heeft, dan zijn die projecten kansloos en wordt de subsidie stopgezet.

Het punt is dat emancipatie wordt gezien als een korte termijn traject, terwijl het emancipatieproces een veel tijd nodig heeft net als het integratieproces. Emancipatieprojecten om vrouwen te stimuleren zijn veel te laat gekomen en ook weer veel te snel gestopt om een daadwerkelijke mentaliteitsverandering teweeg te brengen. De vrouwen die veel hebben bereikt, hebben dat gedaan zonder hulp van de overheid, terwijl soms gedaan wordt alsof ze een product zijn van de verloren miljoenen.  

Het project dat zich nu richt op mannen heeft een punt: mannen moeten ook emanciperen en hun vrouw ondersteunen in haar werkzaamheden binnen- of buitenshuis. Maar ik vraag me alleen af of het niet weer het zoveelste geldverslindende project is, dat zogenaamd een verandering teweeg gaat brengen. Bovendien is de doelgroep mannen van de eerste generatie, mannen van een leeftijd rond de vijftig, zestig.

Er zijn genoeg jongeren van mijn leeftijd die precies dezelfde houding en denkbeelden hebben tegenover vrouwen als de eerste-generatie mannen. Daar ligt ook het knelpunt. Veel jongeren weten niet beter dan wat ze thuis en in hun omgeving zien, maar zij vormen wel de toekomst van dit land. Stop daarom nu eens met geldbesteding aan onzinprojecten, maar besteed het aan de educatie en ontwikkeling van de jeugd, zodat zij en Nederland op langere termijn hier profijt van hebben.