Voorpagina Politiek

All animals are equal…

De Iraanse Nederlander Abdullah al-Mansouri wordt volgens een gerucht binnen 24 uur ter dood veroordeeld. Er zou hem terrorisme ten laste worden gelegd in Iran. Nog voordat het gerucht bevestigd is door het ministerie van Buitenlandse Zaken of mensenrechtenorganisaties als Amnesty International, spreken de Nederlandse politici zich vol afschuw uit. Vrijwel alle grote politieke partijen laten van zich horen. Een kamermeerderheid wil nu de Iraanse ambassadeur op het matje roepen. Volgens de SP’er en republikein in hart en nieren, Harry van Bommel, is er nu zelfs een taak weggelegd voor Koningin Beatrix om hem vrij te krijgen!

Even een paar dagen terug. Een delegatie van de Vaste Kamercommissie bezoekt Guantanamo Bay waar bijna vijf jaar lang gedetineerden vast zitten zonder proces. De VS weigeren ondertussen toegang te verlenen aan de VN of mensenrechtenorganisaties. Momenteel zitten er nog 335 mensen vast omdat ze zich vijf jaar geleden op de verkeerde plek bevonden. Het was natuurlijk één grote PR-stunt van de VS. De booschap was: Zo slecht is het nog niet in Guantanmo Bay. Schone cellen, schone toiletten, luchtingsruimte en een correcte behandeling. Wat willen (onschuldige?) gevangenen nog meer?!

Nederland heeft diverse malen zachtjes aangedrongen bij de VS om Guantanamo Bay te sluiten en dit lijkt ook te gaan gebeuren. Vooralsnog hebben de VS er echter niet veel haast mee.

In een andere bevriende natie van Nederland, namelijk Israel, worden eveneens regelmatig mensen zonder proces vast gezet, maar wat blijft het jaren angstvallig stil vanuit de Tweede Kamer.

Wie weet is de zaak al-Mansouri slechts een PR-stunt van Iran door deze man als ’terrorist’ te veroordelen en is het een verwijzing naar Guantanamo Bay en de geheime martelpraktijken van de VS op ‘vermeende’ terroristen.

Het is natuurlijk goed als de Nederlandse regering haar best gaat doen om het leven van deze al-Mansouri te redden, maar het is me wel duidelijk dat er een dubbele standaard gehanteerd wordt.

Ik kan het niet pakkender samenvatten dan George Orwell. Het is treurig maar waar:

"All animals are equal, but some are more equal than others"

Kamel Essabane is het stilste jongetje van de klas dat toch begon te praten en zijn klasgenoten soms hard aan het lachen wist te maken. Hij overwon zijn angsten en maakte van praten voor groepen zijn beroep. Doordeweeks loopt hij met de pet op van docent islamitische godsdienst rond op een hogeschool en voorziet hij tevens diverse scholen van advies als onderwijsbegeleider identiteit en levensbeschouwing. Ook vertelt hij soms filosofische verhalen aan het Fahm Instituut. Af en toe plaatst hij vanachter zijn laptop in alle stilte een ernstige tekst op het net. Misschien dat iemand het leest.

Lees andere stukken van Kamel