Voorpagina Algemeen

Dorstig….

Er liep een man door de woestijn…. erg dorstig en op zoek naar water kwam hij op een gegeven moment bij een waterbron. Tot zijn ontsteltenis kon hij geen enkele touw/ emmer ontdekken waarmee hij water naar boven kon halen. Verslagen, maar toch hopend op een wonder ging hij zitten. Niet lang erna verscheen een jong meisje en zag deze man verslagen zitten naast de put.

‘O Oom*, Wat is er met u?’ vroeg zij. ‘Mijn dochter*, Ik wilde water drinken, maar ik kan nergens iets vinden om het naar boven te halen’, antwoordde hij. ‘O, is dat alles? Wacht u maar even….’. Zij liep naar de bron, prevelde iets…. en het water borrelde omhoog.

Vol blijdschap liep de man ernaar toe en dronk totdat hij zijn dorst gelest had. ‘Wat was dat? Hoe deed je dat?’ vroeg hij het meisje. ‘Ik heb geen idee, het enige wat ik doe is vredeswensen en zegeningen afroepen over de Profeet (saw) en dan gebeurt er altijd dit.’ (er zijn kleine verschillen in de overlevering van dit verhaal)

Deze man was de grote Wali (Vriend van God, heilige) en geleerde, Imam Jazuli (overleden in 1465). Na dit incident nam hij zich voor om een werk te schrijven waarin op de meest eloquente wijze de zegeningen afgeroepen zouden worden over de Profeet Muhammad (saw). Zijn meesterwerk noemde hij ‘Dala’il al-Khayrat’ (Wegwijzer van Zegeningen). Het werd zo populair onder de massa, dat het uitgroeide tot één van de meest gereciteerde litanieën. Er word wel eens beweerd dat er geen enkele Wali daarna is geweest die de Dala’il niet tot zijn dagelijkse zikr rekende.

Shaykh Nuh Ha Mim Keller heeft de eer om dit meesterwerk opnieuw uit te brengen: in een periode van 25 maanden werd de meest authentieke versie samengesteld en door de wereldberoemde Syrische Meester-Kalligraaf Uthman Taha gecalligrafeerd. De Turkse  Necati Sancaktutan maakte de ornamenten in de tekst en de Iraakse kalligraaf Abbas Baghdadi maakte de titel en de titelpagina. Het werd gedrukt in Jordanie en gebonden in Syrie. En het meest bijzondere: deze versie komt met een ijaza die leidt via de voormalige koningin (!) van Libie, Fatima as-Shifa’ via de minste aantal tussenpersonen, tot aan de auteur zelf.

Ik heb mijn kopie al. En jij???

 

* Oom, dochter: dit zijn woorden van respect die worden gebruikt tussen moslims onderling, ook al hebben ze geen echte familieband met elkaar.

Hoofddocent Islamitische theologie aan het Minhaj Instituut en tevens docent bedrijfseconomie aan een hogeschool.

Lees andere stukken van