Ik heb geprobeerd om het op te zoeken in de woordenboeken van alle 23 officiële Indiase talen, maar het woord ‘klantvriendelijkheid’ komt in geen van allen voor. Het is voor Indiërs dan ook lastig om daad bij woord te voegen als het op klantvriendelijkheid aankomt. Hoe uit de non-existentie van dit begrip in het Indiase leven zich dan in de praktijk en wat zijn de gevolgen hiervan voor ‘klanten’?
Situatieschets: Vrijdagavond, Indiaas restaurant, etentje met twee collega-apothekers, hun partners en mijn eega.
Indiase Kruiden
Bij binnenkomst blijkt het lopend buffet helaas niet opgediend te zijn, omdat men niet veel klanten had verwacht die avond. Maar dat geeft niet, de ober zal alle gerechten op onze tafel serveren en als er iets op zou zijn, dan wordt deze weer bijgevuld. Dat was natuurlijk geen probleem, de deal klonk aardig.
We begonnen met een lekker voorgerecht met goede chutneys en dat beloofde veel goeds voor de rest van de avond. Het was hartstikke gezellig aan tafel met een vrij internationale gezelschap van een Belg, een Noor, een Indiër, een Pakistaanse en twee Hollandsche dames.
Nu staat ‘tijd’ niet heel erg hoog op het prioriteiten-lijstje van een Indiër, maar het begon nu best lang te duren voordat de echte gerechten geserveerd werden. We konden gelukkig nog wel wat geduld opbrengen en kijk eens aan, daar kwamen de hoofdgerechten al aan: Lamb curry, chicken makhani, groente, Tandoori chicken, rijst, naan en de hele hatseflats. Het zag er niet alleen goed uit, het was ook echt lekker.
Toen één van de gerechten dreigde op te raken, vroegen we de ober om het bij te vullen. “Maar het is nog helemaal niet op!”, vermaande de ober ons, alsof hij zijn kinderen beval om eerst alles op te eten. En inderdaad, hij had gelijk, ergens in een hoekje van de schotel lagen nog wat restjes lamsvlees. Ik probeerde mijn tafelgenoten nog uit te leggen dat de beste man het niet onbeleefd bedoelde, maar dat het de Indiase manier is om zoiets te melden. “Hij ziet ons als een soort familie van hem, daarom zegt hij het zo direct. Maar hij bedoelt het goed hoor.”
Even later kwam een twaalfkoppig Indiaas gezin het restaurant binnen en werd het allemaal iets te veel voor de ober. In plaats van naar een versnelling hoger te schakelen, zette hij zijn motor op de relaxe-alles-komt-goed-stand. Het leek alsof hij zich waande in een dhaba (wegrestaurantje) in zijn ouderlijk dorp in India en de Rotterdamse realiteit waarin hij leefde even vergat.
Toen we later nog wat te drinken bestelden, leek het alsof de grenzen van onze tolerantie werden getest. Het meer dan een kwartier laten wachten op drinken na een stevig gekruid Indiaas maaltijd is niet minder dan een marteling en zou best op de lijst van schending van mensenrechten kunnen staan. Na een verzoek om genade met ons te hebben, kwam hij dan eindelijk met een fles water, dat we zelf konden inschenken. Het zal u niet verbazen dat we het niet meer aandurfden om ons te wagen aan een toetje met onbekende levertijd.
Het deed me een beetje denken aan een paar jaar terug, toen ik tijdens een reis door India met Ashraf in een hotel in Bombay verbleef. We belden naar de receptie van het hotel, omdat we iets nodig hadden. We bleven maar bellen, maar niemand die antwoordde. Na een tijdje waren we het zat en gingen toen zelf maar naar benenden. Daar troffen we het voltallige personeel van het hotel voor de tv aan, in spanning kijkend naar de Indiase versie van Weekend Miljonairs.
Ik heb eerder al geschreven dat India eigenlijk een groot gekkenhuis is, dus daar kan je dit soort situaties wel verwachten. Maar gisteravond toonde ook aan hoe moeilijk het voor veel mensen is om bepaalde maniertjes en gedragingen aan te passen aan een nieuwe leefomgeving. Integratie is niet altijd even makkelijk, soms erg irritant, maar vaak ook vermakelijk.
ReFlex
ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.Lees andere stukken van
20 Reacties op "Klantvriendelijkheid"
haha, leuk verhaaltje
je hebt wel gelijk, vooral bij de eerste generatie buitenlanders zie je vaak dat ze moeite hebben om hun vreemde manieren af te leren. ze hoeven natuurlijk niet helemaal te assimileren, maar het kan wel rare situaties opleveren.
Hoi Reflex,
Mijn ervaring met Indiers is heel anders. Super gemotiveerd, erg klantgericht, geweldige collega’s.
Tot blogs,
Henk
Was het halal? Wat ‘zeur’ je dan? Geduld is zalig.
Assalaam Alaeikum Samira, ik heb een vraag voor je, wat bedoel je met “ze hoeven natuurlijk niet helemaal te assimileren”? voor mij staat assimileren voor je eigen identiteit opgeven en je volledig aanpassen aan de gewoontes en gebruiken van het land waar je woont(of de cultuur helemaal overnemen). ik ben er voorstander van dat mensen die in onze samenleving binnenkomen integreren op ieder gebied, dus de taal leren spreken, zich aan onze wetten en regels houden en aktief deelnemen in onze samenleving, maar alsjeblieft wel met behoud van hun eigen identiteit en gebruiken, dat maakt onze samenleving juist zo boeiend en interessant. en nog een tip voor Reflex, heb je er aan gedacht de ober aan te klagen wegens toebrengen van zwaar lichamelijk letsel??? curry serveren en dan geen water geven lijkt me bijna dodelijk hahahahaha.
met vriendelijke groeten van paulwerdhicham.
Correct, assimilatie is het opgaan in een andere cultuur door het opgeven van je eigen identiteit en dat lijkt me nou niet wat we willen (en daarbij is het ook praktisch onmogelijk).
Leuk om te lezen, leuke combinatie tussen humor en realiteit :)
groeten,
elmer
Toch moeten ze – gezien hun spurt op de ladder van de wereldeconomie – ook dingen efficient kunnen regelen …
Ik had gisteren al je stuk gelezen. Na lang denken, heb ik besloten om te reageren:
Ik vind je nogal kortzichtig, omdat je een slecht ervaren service in een Indische restaurant linkt aan een niet-geslaagde integratie omdat je dit ook eerder hebt ervaren in India. Grappig…zo kortzichtig denkt dus ook de gemiddelde Wilders aanhanger. Slechte service krijg je overal….dat staat los van cultuur, ras of etniciteit.
ippi als ik het niet mis heb lees jij niet voor het eerst een stuk van reflex..neem het allemaal niet zo serieus joh
Heeft iemand wel een gehoord van HRD? (HUMAN RESOURCE DEVELOPMENT) Nee…ga dan maar eens googelen! Het is een vergif waarmee een groot deel van het bedrijfsleven in het Westen is besmet! Alles staat in die filosofie in dienst van winstmaximalisatie, en klantvriendelijkheid is binnen die filosofie niet meer dan een strategisch inzicht om meer omzet te bereiken. Niet dat ik tegen winst ben hoor, maar ik heb liever een pizza dat verbrandt en waar ik dus langer op moet wachten dan een pizza dat nergens naar smaakt maar wel binnen vijf minuten voor mijn neus staat!
Met vriendelijke groet,
Piet
Piet, het is een pizza ‘die’ … etc.
Voor de rest heb je wel gelijk, maar toch zou ik willen pleiten voor een pizza die EN relatief snel voor mijn neus staat EN die niet verbrand is.
Dank voor de correctie Elmer. Ik heb ook liever ‘jouw’ pizza, zolang het maar gezellig is.
#10 Elmer: Dan eis je teveel… Geduld is een schone zaak.
correctie #12: teveel=te veel
Ik eis niets, ik wens :)
Ik las eens op een de muur van een Indiaas treinstation een spreuk van Ghandi:
‘No one ever won an argument with a customer’
In Marokko is werken in de horeca niks anders dan werk. En voor werk trek je werkleding aan. Voor Marokkaanse begrippen betekent het dus ‘kleding die vies mag worden’ en vies wordt het. Van werken wordt je nou eenmaal vies. Tandhygiene is ook niet echt een prioriteit dus als je ondanks de vette ‘werkkleding’ toch nog eetlust hebt, tovert een ober het zo weg met zijn glimlach.
Misschien had deze ober een grote antenne bovenop zijn restaurant, en een tv-tje in zijn keuken waarop hij keek naar de indiase versie van dancing with the stars:
http://www.jhalakdikhlajashow.com/
(aangezien KBC aka Weekend Miljonairs niet meer op de buis is)
óf hij keek naar een cricketwedstrijd…
Over het woord klantvriendelijkheid in het hindi, dacht ik, je hebt misschien niet goed genoeg gezocht, laat ik eens nadenken. Iets perfects kan ik niet bedenken, maar ik heb iets wat er op lijkt (in zwáár hindi): “jajmaan ka anurodh rakhna” (betekent zoiets als je moet de tevredenheid van de klant behouden… haha ik heb maar wat geprobeerd hoor)
Maar dat is gelijk een hele zin, je hebt gelijk, het woord klantvriendelijkheid bestaat niet…
Misschien maakt het dan niet uit of je een woord of een zin nodig hebt om een bepaald principe uit te drukken? Het zijn slechts twee ’tokens’ van het ’type’ van Frege’s onderscheid tussen _Sinn_ en _Bedeutung_…
Wat ik wil zeggen is, dat als het ‘idee’ bestaat, de benaming ervoor niet uitmaakt… (in reactie op Farah)
#18 Elmer, je hebt gelijk hoor, ik wilde ook nog zeggen in mijn vorige berichtje, dat er ook klantvriendelijke indiërs bestaan.
Maar ik vond het grappig dat het woord niet bestaat.
Ik kan alleen als ik zo nadenk geen voorbeeld bedenken van een klantvriendelijke indiër die ik meegemaakt heb. Ja, ik zelf misschien, tegen de klanten van het kantoor waar ik werk, haha. Reflex is ook heel klantvriendelijk denk ik, alleen hem heb ik niet meegemaakt.
Maar echt je wilt niet wéten wat voor klant-ON-vriendelijke mensen je tegenkomt in India: winkelverkopers, politieagenten, obers, ga maar door.
hoi reflex,
ben jij ook apotheker. Heb je nooit gezien.Hoe lang werk je al?.
Groeten,