Voorpagina Ervaringen

Plan A t/m Z

Verzopen in mijn schorriemorrie rot week kon ik niets anders dan non-stop flink balen. Ik had mezelf tot en met het weekend gegeven om uit deze flinke dip te komen. Met nog maar een paar uurtjes te gaan tot mijn deadline, voel ik me er niet vrolijker op worden. Ligt het aan mij of aan de rest? Zelfs strangers kijken me fraimd aan op straat. Stiekem ontwijk ik oogcontact wanneer bekenden me oprecht vragen hoe het gaat. Ik besloot zaterdag een lange wandeling in de kou te maken, om even alles en iedereen te vergeten. Telefoon beantwoord ik niet en ik kom niet eerder thuis tot de donkere wolk die boven mijn hoofd hangt verdwenen is.

Ik ben al gelijk verrast wanneer ik op de playknop druk van mijn discman. (Discman, ja! Je leest het goed). Gezien ik mijn CD van Bad Brya had aangeschaft in mijn wicked week, had ik eigenlijk alleen maar verwacht dat deze natuurlijk tegen zou vallen. Maar die teleurstelling is mij gelukkig bespaard gebleven, nothing bad about Brya. Hoewel ik van de uptempo nummers ben, kon ik zelfs de ballads op deze plaat waarderen.

Vanaf Amsterdam Central Station liep ik alweer bijna blij half te bouncen naar Koningsplein. Ik kocht wat klei, schetspapier, verf en doeken. Mocht ik na mijn ‘mars tegen ellende’ niet uit de dip komen, dan zou ik me thuis nog altijd op wat doeken uit kunnen drukken. Mocht dat niet helpen dan kon ik altijd nog even een potje kleien, dat werkte als kleuter ook altijd. Ik had dus inmiddels al lekker een plan B en C.

Ik liep door maakte de langste omweg naar mijn huis toe, onderweg op het Leidseplein stond ik nog even stil bij de Breakdancers met de gekke Oostblok accentjes. Ineens bedacht ik me een plan D. Ik organiseer een feestje of ik ga ergens lekker een feestje crashen..

Verder wandelend kwam ik bij de Albert Heijn een bedelaar tegen met zijn hond. Hij boog voor mij toen ik hem een euro gaf. Ik rook de vieze geur die aan hem hing en ging me weer zwaar rot voelen. Eigenlijk zou je zo iemand gewoon mee naar huis moeten nemen, een goed warm bad en een heerlijke maaltijd aanbieden, voor hem en zijn hond . Arme man boog al voor een euro! Ondertussen besefte ik me dat ik me wel ontzettend liep aan te stellen. Ik zou aan het eind van de dag wel een warme douche nemen en in mijn warme bed veilig thuis in slaap vallen. Dus wat loop ik nou te zeuren? Genoeg gerelativeerd!

Ik liep gauw naar huis met de donkere wolk nog boven mijn hoofd. Thuis aangekomen, ging ik voor plan E. Ik kroop op de bank tegen mama aan en zo keken wij samen met papa, zoals elke zaterdag, naar Project Catwalk gevolgd door Holland’s Next Top Model en Idols. Heerlijk melig vertelde mama tijdens de reclameblokken over de verhalen van haar nieuw vriendinnetje.

Maar aan die meligheid zou snel een eind komen (zoals het al de hele week ging met iedereen die in mijn buurt kwam), er spelen dan ineens irritaties. My bad, no doubt. Helemaal vergeten dat ik iets beloofd had, moest ik abrupt weg. Even een internetcafé in om wat te fixen. Daar verpest je natuurlijk een gezellig avondje mee. Bovendien is mama gauw overbezorgd en heeft ze me op bepaalde tijdstippen het liefst thuis. Maar dit moest gewoon.

Thuis aangekomen lag mama al te slapen. Tijd voor plan F. Humor werkt het beste als opvrolijk therapie. Ik bleef in alle schuldgevoel nog even kijken naar Roué Verveer op Nederland 3. Eigenlijk is cabaret helemaal niet zo grappig meer wanneer je je rot voelt. Maar het kan ook zo zijn dat ik Verveer niet echt goed vind. Ik was er niet over uit.

Ik besloot maar lekker diep in slaap te vallen. Dat doet mijn vriendin NaNa ook altijd als ze zich niet happy de peppie voelt. Maar plan G zou ook niet werken… Bij mij werkt niets meer ontspannend dan Koran recitatie. Toe aan rust dook ik mijn bed in. Kennelijk zat er een kras op, want na een paar haperingen hield deze ermee op. ‘Typisch!’ dacht ik.

Te lui om mijn bed uit te stappen staarde ik naar de rommel in mijn kamer. Morgen eerst maar even al deze zooi opruimen en dan pas al het gezeik van de laatste tijd. En als dat niet werkt dan bedenk ik wel weer een plan…

Salaam en dikke groeten,

Eighty!

Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.

Lees andere stukken van