Deze film is afgelopen week in premiére gegaan. Het is een uitstekende film met een krachtig kernverhaal. Yuri Orlov (Nicolas Cage) is een wapenhandelaar, die de hele wereld rondreist om zijn wapens te verkopen. Hij komt daarbij in de meest gevaarlijkste oorlogsgebieden. Het beroep van Yuri zorgt ervoor dat hij vele vijanden heeft. Zo moet hij uit de handen blijven van de medogenloze Interpol-agent Jack Valentine (Ethan Hawke). Yuri’s klanten bestaan meerdendeel uit de meest beruchte dictators ter wereld. Deze film zet de kijker aan tot het denken over de vraag; Waarom zijn er vandaag de dag nog steeds zoveel wapens in omloop ?
Aan het einde van de film wordt Yuri opgepakt door agent Jack Valentine. Vol vreugde denkt de agent deze wapenhandelaar voor eens en altijd achter de tralies te krijgen. Maar niets blijkt minder waar. Yuri maakt op ‘profetische’ wijze duidelijk dat hij wordt vrijgelaten, en dat die order van bovenaf zal komen. Zo gezegd zo gedaan. De beruchte wapenhandelaar, die jarenlang door Interpol werd gezocht komt zo weer op vrije voeten en mag zijn werk als illegale wapenhandelaar weer voortzetten. De film zit vol ironie en onbegrip, maar geeft op satirische wijze wel de waarheid aan. De wereldleiders zijn niet zo heilig als zij zich voordoen.
Als antwoord op de vraag hierboven wordt deels de (politieke) invloed van de grootmachten bedoeld. Het zijn de zes permanente leden van de VN Veiligheidsraad (VS, Rusland, Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, China), die zulke wapenhandelaars als Yuri nodig hebben. Het oorlogsgebied is de grootste afzetmarkt van de wereld en dé kostwinning van onze ‘elitaire leiders’. Ik dacht dat de VN zichzelf altijd beschreef als: " een mondiale organisatie van overheden, samenwerkend op het gebied van het internationale recht, de mondiale veiligheid, ontwikkeling van de wereldeconomie en sociaal-maatschappelijke ontwikkelingen". De hypocrisie druipt ervan af.
In Amerika is deze film met de grond gelijk gemaakt. Ik vraag me af hoe dat nu mogelijk is. Kunnen de Amerikanen niet tegen provocerende zelfkritiek? Of willen de Amerikanen niet inzien dat hun overheid géén vertegenwoordigers van het volk zijn, maar vertegenwoordigers van Het Kwade?
7 Reacties op "Lord of War"
Ik denk dat als wij, normale wereldburgens mogen spieken wat er achter de schermen gebeurt, dan vrees ik dat een derde wereld oorlog geboren wordt. Het rare is, dat in de relatie van VN versus Amerika, Amerika altijd wint. Soms denk ik dat de VN is als dekmantel voor de wandaden van Amerika. Als de VN inderdaad zo machtig is als zij zich voordoet, waarom werpt zij zich dan altijd voor de voeten van Amerika?
Zeg, we gaan onze visie op de wereldpolitiek toch niet baseren op een Amerikaanse actiefilm, mag ik hopen?
De film is gebaseerd op waarheden
Dat Amerika er niet slechter op wordt van de wapenhandel is natuurlijk geen fictie.
Het karakter van de hoofdrolspeler is gebaseerd op vijf wapenhandelaren die werkelijk bestaan of hebben bestaan. En dat Amerika een ongeloofelijke grote en machtige wapenlobby heeft kan niemand ontkennen.
Staat er niet op de filmposter een blurb: “one of the coolest movies of the year ****”? Misschien heeft Charlton Heston (National Rifle Association) of Lynn Cheney (de baas van Lockheed Martin, legerleverancier numero uno) de film afgemaakt. Maar volgens mij zijn de kritieken in de vakbladen lovend. Dat een groot deel van de Amerikaanse economie (Halliburton, de Carlyle Group, Lockheed Martin en General Motors, bijvoorbeeld) direct profiteert van wapenhandel en conflicten (om maar niet te spreken over de olieconcessies, die ermee afgedwongen worden), is geen fictie. Maar ze zijn niet de enigen. Een oorlogseconomie betekent namelijk sowieso meer werk, en dus een betere economie, zeker als de oorlog niet op je eigen grondgebied uitgevochten wordt. Dat geldt niet alleen voor de VS
Ik vrees dat zelfs de voorspelde Val Van de VS als enige wereldmacht (ze hebben immers de hoogste staatschuld, vooral aan Saoudi’s en Aziaten), daar niet veel aan zal veranderen. Misschien moeten we Mandarijnenchinees leren, misschien wordt het westen nu eens de dupe van oneerlijke handelsovereenkomsten en discriminatie, ipv de rest van de wereld. Misschien zijn de rollen dan omgedraaid, maar de regels van het spel veranderen niet. Mensen als Yuri (maar dan minder grappig en gestyleerd), die profiteren van andermans problemen, blijven bestaan, en daar is niets Amerikaans aan.
Hoi Ashraf, ben je ziek geworden? Je hebt nl al een tijdje niet meer geschreven. We want more! We want more!