Voorpagina Algemeen

Deir Yassin en de voortdurende Nakba

Mijn vader onderging op regelmatige basis nierdialyse in het ziekenhuis in Ramallah. Echter vanwege een vertraging bij de Israelische checkpoint op die dag kon hij niet op tijd door naar het ziekenhuis. Hij kreeg een hartstilstand en overleed in zijn auto.

Assalamualaikum. Vrede zij met jullie allen. Hallo iedereen. Het is een eer om hier aanwezig te mogen zijn als afgevaardigde van de organisatie Al-Awda, The Palestinian Right of Return Coalition. Dit is een organisatie die zich volledig  heeft toegelegd op de terugkeer van Palestijnse vluchtelingen naar het thuisland van hun voorouders.

Allereerst wil ik de energieke organisatoren bedanken voor de uitnodiging voor de 64ste Nakba herdenking in Amsterdam: Sadika Arab, Imane Mahi, Hanane Harram en Rachid Eznaden. En natuurlijk mijn mede Palestijn Doc Jazz en alle anderen die hebben bijgedragen aan het opzetten van dit evenement.

De Marokkaanse liefde voor Palestina en hun enorme steun wordt wederom bevestigd door deze bijeenkomst! Er is een sterke verbintenis tussen Marokkanen en de Palestijnen. En moge het duidelijk zijn dat het Palestijnse volk zeker kennis heeft genomen van deze fenomenale solidariteit. En ik weet dat velen van u dit werk niet beschouwen als gewoon een solidaire bijeenkomst, maar  ook uw zaak en uw plicht! De Palestijnen zijn hier dankbaar voor.

Zoals we allemaal weten is Palestina een essentieel onderdeel van de Arabische wereld. Dus in feite is het een een Arabische aangelegenheid en dat is duidelijk terug te vinden in onze nationale vlag. Onze Palestijnse vlag vertegenwoordigt Arabische nationalisme. Daar zijn we trots op en om die reden werd het aangenomen als ons nationale symbool. Palestina was altijd Arabisch and zal trots Arabisch blijven, ongeachte wat anderen ervan maken.

De Nakba

De Palestijnse Nakba (catastrofe) was al ruim voor de desastreuze gebeurtenissen in 1948 gepland, wat resulteerde in de onteigening en de etnische zuivering van vele Palestijnen uit hun geliefde voorouderlijke dorpen, om plaats te maken voor een zogenaamd Joods thuisland. Het verhaal wat vaak wordt gefantaseerd door zionisten is dat Palestina een “land zonder volk voor een volk zonder land” was. De fantasie is echter geen verklaring voor de diefstal, slachtingen en gedwongen massale verdrijving van de oorspronkelijke bewoners van het land (de Palestijnen) die zonder twijfel de inheemse bevolking van het land waren.

Deir Yassin en mijn vader

Een bekend voorval dat de Nakba initieerde, was het dorp Deir Yassin waar ik een directe afstammeling van ben. Mijn vader en grootouders waren overlevenden van de massamoorden die op 9 april 1948 in Deir Yassin plaatsvonden.

Helaas, 53 jaar later, op 7 februari 2001, tijdens het rijden naar een van zijn reguliere artsbezoeken, overleed hij op een Israëlische controlepost in Ramallah. Mijn vader onderging op regelmatige basis nierdialyse in het ziekenhuis in Ramallah. Echter vanwege een vertraging bij de Israelische checkpoint op die dag kon hij niet op tijd door naar het ziekenhuis. Hij kreeg een hartstilstand en overleed in zijn auto ondanks alle inspanningen om door de checkpoint te komen. Er waren getuigen die dit vervolgens hebben uitgelegd aan de familie, inclusief de Palestijnse ambulance broeders en ziekenhuispersoneel in Ramallah. De volgende dag vlogen we naar Palestina om de begrafenis te regelen en het ziekenhuispersoneel te ontmoeten. Mijn vader werd begraven in Ramallah uit de buurt van zijn dorp Deir Yassin. Zijn droom om terug te keren is nu doorgegeven aan zijn kinderen, de nakomelingen van zijn geliefde dorp Deir Yassin!

De historie van Deir Yassin

Al eeuwenlang was het dorp Deir Yassin (3-mijl ten westen van Jeruzalem) een rustige plek in Palestina. Het Arabische woord Deir betekent klooster. In het begin van de 18e eeuw rond 1742 vestigden een nomadische Arabische bedoeïen en zijn familie zich in dit dorp. Zijn naam was Al-Sheikh Muhammad Al-Yassin en het dorp is genoemd naar deze man en sindsdien bekend als Deir Yassin.

In 1948 waren Zionistische voobereidingen voor de massamoord in Deir Yassin begonnen. De Zionistische/Joodse terroristengroep Stern Gang kwam met een voorstel voor de afslachting van de inwoners van het dorp om de Arabieren te laten zien wat er gebeurt als de Irgun en de Stern Gangs hun krachten bundelen. Een van de doelstellingen van de aanval was om “het Arabische moraal te breken” en paniek te creëren in heel Palestina. Deir Yassin kijkt uit over Jeruzalem van haar hoge bergtop. Inname van Deir Yassin was een militaire en strategische zet om de zionistische plannen (om Palestina te legen van de inheemse bewoners) te kunnen realiseren.

In de vroege ochtend van 9 april 1948, werd het vredige dorp Deir Yassin aangevallen en haar inwoners uitgemoord door de terroristische zionistische Irgun en Stern Gangs, geleid door Manachem Begin en Benzion Cohen, respectievelijk. De Irgun en Stern bendes slachtten iedereen in hun weg af; mannen, vrouwen (waarvan sommigen zwanger), en kinderen om het hele dorp leeg te maken. Het bloedbad werd ontworpen om Arabieren buiten het dorp Deir Yassin angst aan te jagen, zodat ze weg zouden lopen en dus zouden worden verdreven van hun huizen. Dit verklaart waarom de zionistische / joodse doodseskaders de mannen, vrouwen en kinderen die zij hadden gedood niet hadden begraven. Ze lieten de dode lichamen liggen om zo andere Palestijnse Arabieren te doen schrikken. Degenen die nog in leven waren, werden door de zionistische terroristische bendes in vrachtwagens geladen, terwijl zij geblinddoekt waren en hun handen waren vastgebonden. Ze paradeerden door de straten van Jeruzalem, terwijl andere zionistische / joden toejuichten en de ontmenselijking van de Palestijnse Arabieren vierden.

Na de vernedering van onze mensen door de straten van Jeruzalem, werden ze teruggebracht naar Deir Yassin, in een rij tegen de muur geplaatst en systematisch beschoten en gedood. 53 weeskinderen werden letterlijk gedumpt langs de muren van de Oude Stad van Jeruzalem waar ze werden gevonden door Hind Husseini. Ze nam ze mee naar haar huis, dat gelegen is achter de huidige American Colony Hotel, en zij werden de eerste lichting van “Dar-al-Tifl-al-Arabi” weeshuis.

Een paar weken later verklaarde “Israël” zichzelf onafhankelijk als staat en werd vrijwel onmiddellijk als zodanig erkend door de Amerikaanse president Harry Truman. Met een enkele uitzondering, zijn de graven van de martelaren van Deir Yassin niet bekend omdat ze werden platgewalst door de “Staat van Israël”. Blijkbaar om plaats te maken voor nieuwe joodse kolonisten. De terroristische criminelen die de bloedbad in Deir Yassin hebben gepleegd zijn nooit gestraft of voor de rechter gebracht. In plaats daarvan werden ze beloond. Zo werd een voormalige leider van de Irgun, Menachem Begin, kort daarna minister-president. Later bleef de beroemde oorlogsmisdadiger Ariel Sharon de langzame genocide (die in gang was gezet door de Europese/Amerikaanse zionisten) uitvoeren. Morton A. Klein van de Zionistische Organisatie van Amerika publiceerde een rapport met de titel “Deir Yassin: Geschiedenis van een Leugen”. Hij beweert dat er geen massamoord in Deir Yassin heeft plaatsgevonden. Het ontkennen van Deir Yassin, is als het ontkennen van de nazi-judeocide in Europa tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het bloedbad in Deir Yassin is net zo waar als de nazi-holocaust in Europa.

Recht op terugkeer

Het dorp Deir Yassin was slechts een van de vele massamoorden gepleegd door de zionisten en “Israëli’s” om de inheemse bevolking van Palestina te terroriseren. Andere Palestijnse steden en dorpen waar slachtingen plaatsgevonden, zijn onder andere Ein Karem, Kakoun, Tantura, Yaffa, Safad, Sufsaf (115 mensen afgeslacht bij de muur van Sufsaf Moskee), Haifa, Tiret Haifa, Jibsu en nog veel meer. De Sufsaf bewoners waren getuigen van een tweede bloedbad in vluchtelingenkamp Shatila in Libanon 34 jaar later in 1982. De oorlogsmisdadiger Ariel Sharon was direct verantwoordelijk voor dat bloedbad.

In tegenstelling tot de zionistische mythe dat “de ouderen zullen sterven en de jongeren zullen vergeten,” zijn er 64 jaar later een aantal van onze oudsten overleden, maar de jongeren herinneren het zich echter nog steeds! De afstammelingen van Deir Yassin, de Palestijnse vluchtelingen en de mensen op Palestijnse grond en elders zetten de strijd voort, om onze absolute, heilige, individuele en collectieve recht op terugkeer naar onze oorspronkelijke huizen en land op te eisen.

VN-resolutie 194 bevestigde het recht van de Palestijnen om terug te keren naar hun huizen en land. Deze resolutie werd verder verduidelijkt door de VN Algemene Vergadering Resolutie 3236, die bevestigt: “Het onvervreemdbare recht van de Palestijnen om terug te keren naar hun huizen en eigendommen waarvan zij zijn ontheemd en ontworteld, en roept op tot hun terugkeer”. Het Palestijnse “recht om terug te keren” is specifiek naar hun oorspronkelijke huizen en land en niet alleen wat misschien zal worden aangewezen als een Palestijnse staat in de toekomst.

Palestijnen over de hele wereld, zoals wij hier vandaag, herdenken niet alleen de 64e Nakba van het Palestijnse volk, maar vieren tegelijkertijd de 64-jarige weerstand en doorzettingsvermogen. Onze missie is niet om gewoon te herdenken en te herinneren wat er gebeurd is met onze mensen in de Palestijnse catastrofe, maar om te werken aan het recht om terug naar huis keren in Palestina. We herinneren, maar we blijven vechten en lijden voor het onvervreemdbare recht om terug te keren.

Vrij van de rivier tot aan de zee! Palestina zal vrij zijn!

Toespraak door Abbas Hamideh tijdens de 64ste herdenking van de Nakba  op 12 Mei 2012 in Amsterdam. Dinsdag 15 mei was de internationale herdenkingsdag van de Nakba, de dag dat het Britse mandaatgebied Palestina zou verlopen en een dag nadat Israël de onafhankelijke staat uitriep. Vertaald door Malika Mouhdi.

Activist en bestuurslid van Al Awda, de grootste Palestijnse grassrootsorganisate in de Verenigde Staten die zich inzet voor het Palestijnse Recht op Terugkeer. In Amerika treedt Hamideh voor Al Awda op als spreker, schrijver en organisator van protestactiviteiten. Zijn vader en grootouders zijn overlevenden van de historische slachting in Deir Yassin, die plaatsvond op 9 April 1948, en de systematische verdrijving van de Palestijnen inluidde.

Lees andere stukken van Abbas