Voorpagina Ervaringen

Holidays are coming!

De feestdagen staan voor de deur! Deze week het Offerfeest, daarna natuurlijk Kerst en Nieuwjaar. Een periode van traditionele maaltijden, gewoontes en gebruiken. Of toch niet?

De herinneringen uit mijn kinderjaren zijn veel zoeter en leuker dan hoe het de laatste jaren aan toe gaat. Iedereen kwam zo vrolijk en relaxed over in de Kerstvakantie en nu lijkt het alsof iedereen die ik spreek deze dagen juist als zwaar deprimerend ervaart.

De achterliggende gedachte wordt vergeten. Door de opgebouwde spanning en verwachting valt alles tegen en het kost je ook nog eens een rib uit je lijf. En wat het Offerfeest betreft is het eigenlijk erg jaren tachtig om een geofferd schaap voor jezelf te houden en met familieleden te delen. Tegenwoordig doneren we in derdewereldlanden een schaap aan de behoeftige.

Hoewel de meeste collega’s op mijn werk lekker twee weken vrij zijn, werk ik rustig door. Ook met het Offerfeest ben ik in de ochtend op kantoor, omdat werk het even niet anders toe laat. Ik mis ook eigenlijk niet veel. Vroeger was het een hele belevenis. De avond daarvoor staat mama ook altijd al koekjes en cake te bakken. Want hoewel het geen Suikerfeest is, wil je aan het eind van de avond wel nog iets feestelijks bij de koffie hebben wat voor de verandering niet van vlees is. Je helpt dan met het pellen en malen van amandelen.

De volgende ochtend stond je uren voor de spiegel in je nieuwste kloffie, je haar te maken. Wat dus wilt zeggen dat je al ver voor het feest voorbereidingen hebt getroffen en de gedachte ‘wat moet ik aaaaaann!?’ door je gedachte schreeuwde. Ondertussen stond papalief de hele ochtend met alle andere papa’s ergens op een abbattoir uren lang te wachten om zijn bestelde schaap mee te mogen nemen, terwijl je zelf met vrienden en vriendinnen belt. “Is jouw pa al terug, mijn pa nog niet.” Gut, gut, gut… wat een toestand, wat een spanning…

Maar daar werd er dan al aan de deur geklopt… Wie zal dat zijn? Het is PAPA! In blauwe vuilniszakken was het schaap gewikkeld en werd het over de schouder van papa naar boven gedragen. Hup, gelijk naar de douchekamer ermee, waar deze dan tijdelijk kwam te hangen om uit te druppelen. Gelukkig was het zonder al het wol en de kop allang niet meer te herkennen als schaap.

In de middag stonk het meestal in de keuken, voor een speciale delicatesse werd de maag van het schaap en alle andere ingewanden schoon gemaakt en gestoofd. Dat rook echt vreselijk goor, maar het schijnt super goed te smaken. Persoonlijk waag ik me er niet aan, delicatesse is voor mij een chique woord voor ranzig eten waar je gewoon van af moet blijven.

Het was ook altijd een hele kunst om zo’n beest in je kleine vriezer te krijgen. Natuurlijk kook je de eerste dag een heel bord vol met brokken vlees, versierd met amandelen, pruimen en gekookte eieren. Voor de kids maakte mama dan altijd nog spiesjes in de warme oven klaar. Kleine stukjes vlees werden dan gemarineerd in een sausje van ui, peterselie, olijfolie, paprikapoeder, peper en komijnzaad. Met een kopje thee smaakte dat altijd erg bijzonder, al eet je normaliter geen vlees.

Na het uitdelen van het vlees aan buren of een deel te doneren aan de moskee, paste het nog net in de vriezer. Dagelijks stond er dan lamsvlees op het menu, of het nou in de pasta of in de soep was. Gezien ons gezin maar klein is en we eigenlijk allemaal niet echt dol zijn op lamsvlees, ging het niet zo hard en deden we er echt weken over, voordat het eindelijk op was. Op een gegeven moment verlang je gewoon naar iets eenvoudigs als een gebakken eitje.

Vanuit die gedachte hebben we de afgelopen jaren daarom juist een offer (of meerdere, gezien het prijsverschil) in het buitenland laten doen, mensen die het wel waarderen en het niet gewend (en verwend) zijn vlees te eten. Dat vind ik persoonlijk een veel mooiere gedachte. Je kunt voor de vorm daarnaast een stuk vlees kopen bij de slager om zo toch nog je feestelijke maaltijd op tafel te serveren en te vieren met je gezin. Maar een heel schaap per gezin in een welvarend land als Nederland vind ik persoonlijk overbodig. Ik vond het initiatief vorig jaar daarom ook erg mooi waarbij moslims vlees inzamelden voor voedselbanken. Ik denk dat dit veel meer past in de religieuze belevenis van een feestdag.

Wat de Kerst betreft, kijk ik stiekem uit naar de feelgood films op TV, geniet ik van de frisse dennengeur op kantoor, word ik vrolijk van de kerstversiering overal en lichten de vele kleine lampjes op straat mijn humeur juist op.

Anyways, hoe je de komende dagen ook door zal brengen, ik hoop dat deze in alle tevredenheid, geluk en gezondheid zullen worden besteed. Fijne dagen allemaal!

Salaam en dikke groeten,

Eighty!

Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.

Lees andere stukken van