Voorpagina Algemeen

Verslag Waddentocht

, 9 juni 2012, 8 reacties

Groene Moslims staken op Hemelvaartsdag te voet de zee over om geld in te zamelen voor het goede doel. Hier een fotoverslag van een inspirerende en vooral gezellige dag.

Het zal je vast niet ontgaan zijn: vorige week trok een groep van dertig ‘groene moslims’ uit het hele land richting het hoge noorden, naar Schiermonnikoog.  Zij hadden zin om lopend de zee over te steken. Het doel? Aandacht en steun vragen voor een landelijke moslimconsumenten-vereniging. En natuurlijk genieten.

Groene Moslims steunt dit initiatief in de overtuiging dat de consument de sleutel in handen heeft om de wereld duurzamer te helpen maken of, met een koranische term,  om de balans (de mizaan) te helpen herstellen.  Een goed geïnformeerde en betrokken moslimconsument, die zich zowel bewust is van de ethische leerstellingen in de islam als van de veelal onethische praktijken in de markt, leidt tot een meer verantwoorde consumptiehouding. Het gevolg is een positievere ontwikkeling op ecologisch en sociaal vlak.

Fotoverslag

Goed, dat is het idee. Maar wat hebben de deelnemers nou daarvan meegekregen? En wat vonden ze van de tocht?

De organisatie had een enigszins alternatieve publiciteitscampagne gevoerd, door vooral te benadrukken hoe zwaar de tocht wel niet zou zijn. De uitdaging was: hoe krijgen we met het oog op het gestelde doel een stel doorzetters bij elkaar? De enthousiaste mensen, die zich niet door een beetje tegenwind laten ontmoedigen? Dat hebben we nodig!

Fevziye was er bijna in getrapt:

“‘Er is een plek waar hemel en aarde het toneel delen’. Met deze beschrijving in mijn achterhoofd besloot  ik de laatste nacht voor de Waddenloop toch deel te nemen aan deze activiteit van de Groene Moslims.

Hoe vaak zou deze gelegenheid zich nou nog voordoen? Ik ben blij geen gehoor te hebben gegeven aan enigszins ontmoedigende reacties als ‘je moet wel een zeer goede conditie hebben’ of  ‘misschien wordt het wel zwemmen en niet lopen’. De uitdaging kon beginnen!”

Mensen die niet mee konden wisten toch aanwezig te zijn door het meegeven van …  een heerlijke taart!

Met een verreikende stem die de uitgestrektheid van de Wadden evenaart reciteerde Yusuf verzen  voor ons. Deze verzen vertellen hoe in de schepping van de hemelen en de aarde tekenen voor ons zijn. De klei, onze verschillende talen en kleuren, de liefde voor elkaar, water en bliksem, in dit alles zijn tekenen (ayat) voor ons. We luisterden naar de ayat (Koranverzen) en we zagen de ayat (tekenen). (koran 30: 20-25)

Natuurlijk, het beste proviand is taqwa. De innerlijke mens moet je ook niet verwaarlozen, moet onze imam gedacht hebben.

Het beroemde stokbrood viel ook Nejla op:

“Een van de broeders had een klein stokbrood meegenomen als lunch. Hiervan hebben meerdere personen genoten tot op de terugreis op de boot!”

Er kwam werkelijk geen einde aan dat brood. Een wonderbaarlijke spijziging? Op Hemelvaartsdag? Tijdens het te voet oversteken van de zee? Hmmm

Alia: “… het enthousiasme van de deelnemers, vrolijkheid, respect en hart voor de zaak … ”. Nou, dat was wel nodig op momenten als deze.

Abdelaziz:

“De gids vertelt het verhaal van de Japanse oester die terechtkomt in de Wadden. Biologen schreeuwen moord en brand. Een natuurramp, zeggen ze. Met de tijd ontstaat er echter een wonderlijke samenwerking tussen de lokale schelpdieren, die kwetsbaar zijn, en de Japanse oesters die groot en vlijmscherp zijn. De schelpdieren zoeken bescherming bij de Japanse oesters  tegen de vogels.

Ik ben geneigd te concluderen dat er wijze mechanismen in de natuur zijn gecreëerd die ervoor zorgen dat de balans hersteld wordt. Dat het verhaal van de oesters een metafoor is voor mijn eigen aanwezigheid in deze omgeving: de balans nu verstoord, maar met de tijd…

Maar nee, langzaamaan begin ik te begrijpen dat het veel meer is, dat het niet te bevatten is binnen mijn kleine denkraampje.”

Naci:

“Er onstaat liefde voor je lotgenoten, de broeders en zusters die wadlopen. Liefde voor de natuur. En door zikrullah te doen meer liefde voor Allah. We hebben uiteindelijk vier uur gelopen, maar het was alsof het vier minuten waren. Maar ook alsof het vier dagen waren, als je kijkt met hoeveel mensen je hebt gesproken.”

En gids, hoe deden wij het in vergelijking met andere groepen die jullie hebben?

“Nou, de snelste waren jullie niet; jullie hadden elkaar zoveel te vertellen. Maar in de categorie ‘leukste groep’, winnen jullie met stip.”

Genieten was voor deze groene moslims geen enkel probleem. Hoe zit het met ons andere doel?

Alia:

“Ik doe veel mee aan inzamelingsacties voor goede doelen, meestal zijn dat doelen in het buitenland, daar waar het echt slecht gaat, waar hongersnood is, of een ramp is gebeurd, of een schrijnend geval in Nederland. Nu zamelde ik geld in voor een doel dat mijzelf straks ook ten goede komt… dat was een beetje raar, maar op de toekomst gericht heel goed.”

Insha’Allah leidt het tot iets structureels.

Abdulaziz: ‘SubhanaLLah’. Pieter: ‘Onvergetelijk’.

Hoe verder?

Terwijl wij aan het wadlopen waren op Hemelvaartsdag, werd het onderstaande stuk gepubliceerd. Het is nagelaten door de recentelijk  overleden schrijver van het boek Ecotopia, Ernest Callenbach. Hij benadrukt:

“Hope. Children exude hope, even under the most terrible conditions, and that must inspire us (…). Hopeful patients recover better. Hopeful test candidates score better. Hopeful builders construct better buildings. Hopeful parents produce secure and resilient children. In groups, an atmosphere of hope is essential to shared successful effort (…).

Mutual support. (…)in every way we can we need to help each other, and our children, learn to be cooperative rather than competitive; to be helpful rather than hurtful; to look out for the communities of which we are a part, and on which we ultimately depend.”

Hoop is iets dat wezenlijk is in de islam.

Wil je meer weten of bijdragen aan de moslimconsumentenvereniging? Stuur een e-mail naar: contact@demoslimconsumentenvereniging.nl