Na veel positieve, opgewekte en levendige verhalen van een vriendin over haar empowerment cursus, liet ik me strikken mee te gaan naar een introductiedag. Ik herkende haar enthousiasme. Exact hetzelfde als hoe ikzelf reageer wanneer ik iets vet nieuws heb ontdekt. Als geen ander weet ik dan hoe graag je zoiets met een ander wilt delen. Bovendien had ik met dit vriendinnetje altijd erg fijne gesprekken. Gesprekken met veel diepgang, gesprekken die je bijblijven, gesprekken die je inspireren en gesprekken die ook wat met haar deden, zo liet ze me altijd weten.
Hoewel we elkaar niet vaak zagen en spraken, vertrouwde ik haar en was ik ook wel erg nieuwsgierig geraakt naar hetgeen waardoor zij het licht (en alles ineens zo positief) is gaan zien.
Gelijk na werk ben ik door gegaan naar haar huis. Een cursus aan huis. Wat knus! Er waren nog wat andere vrienden die ook kennis wilden maken met haar geheim. De biologische koekjes lagen klaar, thee met echte honing, pepernoten (al was de Sint allang weg), wat pennen, papier en veel spanning. Er werd aangebeld, de laatste twee vriendinnen schoven ook aan.
Tijd voor een kort kennismakingsrondje, iedereen mocht zo vertellen wat de verwachtingen waren van deze introductie. Eén van haar vriendinnen nam de leiding en die zou dus kennelijk ook het fijne van de theorie vertellen. Giechelend en giebelend deed iedereen zijn verhaal, we werden door het ubervriendinnetje wel 20 keer bedankt dat we waren gekomen en daarmee begon bij mij de argwaan.
Ik keek even om mij heen want ik verwachtte dat er zo’n serie vrolijke smiley tupperware ergens van onder de bank getoverd zou worden. Of misschien dat ons verteld zou worden dat we aan de speciale herbal tea waren en dat we aan het eind van de avond gelijk zouden merken wat voor positief resultaat dat opleverde. Maar niets van dit.
We kregen wat papier en pennen uitgedeeld en moesten een paar punten noteren waarover we tevreden waren en punten waar we niet tevreden over waren. Nou leef ik op een roze wolk waar ik me erg gezegend voel en schreef ik een waslijst aan gebieden in mijn leven waar ik blij mee was. Verder niets interessants om te noemen.. bleek zo.
Toen moest ik even piekeren over mijn lijstje met de wat negatieve gebieden, waar was ik nou ontevreden over. Hmmm.. Dit moet niet zo moeilijk zijn, gezien ik een paar weken geleden nog wandelend door de stad liep met een grote grijze wolk boven mijn hoofd. Ik begon maar met mijn vroeg-opstaan-handicap, mijn zo-ver-mogelijk-uitstellen-ziekte en mijn ik-zoek-al-jaren-een-leuke-woning-in-Amsterdam-frustratie.
Kennelijk was het lijstje aan positieve punten overbodig want daar gingen we verder niet op in. We moesten allemaal één gebied uitkiezen waaraan we de hoogste prioriteit hechten en wat we wilden verbeteren aan ons leven. Dat was niet echt moeilijk. Ik word elke ochtend wakker gebeld door mijn lief, daarna ook nog eens twee keer wakker geschud door eerst mijn moeder en daarna mijn vader. Het eerste punt viel dus af.
Met het tweede punt (het uitstellen) had ik zo goed leren leven, dat het soms juist zelfs in mijn voordeel werkt. Onder hoge druk en stress presteer ik het best. Ik koos dus voor mijn woningnood kommer en kwel.
Natuurlijk moest iedereen toelichten waarom juist dit punt verkozen is als punt ter verbetering. Voordat we het wisten deelden we allemaal wel zeer persoonlijke verhalen met elkaar, waarvoor we weer 20 keer bedankt werden. Vervolgens werd ons gevraagd wat we er al aan gedaan hadden om het probleem op te lossen, wat we bereikt hadden en wie je daarin was. Boven alle aanwezigen verschenen grote vraagtekens met een nog grotere uitroepteken. Het ubervriendinnetje besloot een persoonlijk voorbeeld te geven wat enigszins voor verduidelijking zorgde.
Ik kladde wat op mijn papiertje en luisterde ondertussen naar hoe anderen zich bloot gaven. Hmmm.. Wat heb ik gedaan, wat heb ik bereikt, wie was ik…. Nou, ik zocht, ik vond niets, ik baalde een beetje, ik zocht nog meer, ik vond alsnog niets, ik baalde ietsjes meer, ik vond ondertussen wel de man van mijn leven, we zochten samen, we vonden niets en tegenwoordig balen we samen. Wie ik hierin ben geweest, is de wat balende, maar wel geduldige woningzoeker die inmiddels erg verliefd is.
Daarna mochten we aangeven wat we misten. “Euh.. EEN WONING!!!! DUH!” Even was ik bijna het geduld kwijt. Oh het gaat niet om het probleem maar om mezelf. Wat ontbreekt er aan mij? Misschien juist wel het ongelukkige en ongeduldige gevoel dat dit mij moet geven? Ik ben ondanks deze uitzichtloze situatie vrij positief en hoopvol. Ik wist het eigenlijk niet.
Ik werd geholpen door de fanatiekelingen uit de groep. “Wat dacht je van vrij, rust, genieten, opluchting?” Ik deed uit beleefdheid alsof ik hierover na moest denken. “Nee, hoor ik voel me aardig vrij, rustig en geniet met volle teugen.” Ik gaf kennelijk een fout antwoord. “Nee, want je gaf dit aan als iets wat niet goed werkt in je leven.” Oh, ja das nog waar ook.
Maar opluchting en rust zijn resultaten die ik zal bereiken wanneer ik die woning nou eenmaal eindelijk heb, probeerde ik toe te lichten, het is verder niet iets wat ontbreekt en daarom HET probleem is. Ja, dat is ook wel weer zo moesten ze toegeven. Na wat psychologische benaderingen, analyses en werkwijzes van hoe ik me hierdoor voel en wat het met me deed, legde ik me er maar bij neer: Ik mis rust en moet wat actiever naar een woning gaan zoeken. Dus. Dat! Het ging er vrij geforceerd aan toe, alsof je het antwoord moest en zou vinden.
Het stukje theorie zou komen na een korte pauze. We werden weer 20 keer bedankt dat we er nog waren en er werd wat meer over de cursus verteld, over hoe wij mensen elkaar continu beoordelen en hoe dit in ons nadeel werkt. Daar kon ik me al niet in vinden. Ik probeer mensen juist niet te beoordelen en het oordeel altijd bij de Almachtige te laten. Ik heb hierin mijn ultieme vrijheid gevonden, mensen in hun waarden laten en je niet druk maken om hoe een ander is. Sterker nog, ik heb juist leren genieten van mensen en al hun verschillen.
Daarna werd er verteld dat we het verleden achter ons moeten laten en niet moeten meenemen naar het heden en al helemaal niet naar de toekomst. Alweer een punt waar ik me niet in kan vinden. Ik hecht juist enorme waarde aan mijn verleden en zie het als positieve bagage dat ik met me meedraag in het leven. Zoals Malcolm X ooit zei: History is a people’s memory, and without a memory, man is demoted to the lower animals. Al zijn bepaalde herinneringen naar, ben ik er van overtuigd dat je deze moet koesteren al is het maar om er een les uit te trekken voor in de toekomst.
Tot slot werd ons iets verteld over blinde vlekken in ons leven. Zaken waarvan we niet weten, dat we ze niet weten. Want we weten wat we wel weten en ook wat we niet weten. Maar hetgeen waarvan we niet weten dat we het niet weten, dat is de blinde vlek. Als je die ontdekt hebt, als je die gevonden hebt… dan zie je het licht en wordt alles in je leven roze. En wanneer alles roze is, kun je in het leven alles aan en kun je alles worden en alles doen en is het onmogelijke mogelijk.
Het ubervriendinnetje was in contact gekomen met haar blinde vlek die als een donkere schaduw over haar leven heeft gehangen en was hiervan bevrijd. Ik vroeg haar wat ze wilde worden en wat ze met deze ontdekking ging doen. Ze keek me aan alsof ik een hele brutale vraag had gesteld, wat misschien ook wel zo was. De zoveelste alweer van mijn kant die avond, maar ze gaf toch antwoord. Daar was ze al mee bezig, dit soort avonden organiseren en verzorgen, behoorden tot haar doelen. Ik dacht even na. Ik was verbaasd en teleurgesteld in haar missie, doel en ambitie. Ik wilde er wat van zeggen, ik wilde haar vragen waarom ze de wereld niet ging redden, waarom ze niet op kwam tegen al het onrechtvaardige in deze wereld, waarom ze niets deed aan alle ellende, maar hield het netjes voor me en wenste haar veel succes met haar huiskamerbijeenkomsten.
Aan het eind van de avond besloot ik me niet in te schrijven voor deze cursus. Ik voelde me naar door al mijn argwaan, kritiek en gezeik gedurende deze hele avond en kwam tot de conclusie dat mijn vertrouwen misbruikt was. Ik was dus ook een beetje boos. Ergens voelde het ook alsof ik midden in een vreemde sekte terecht was gekomen. En dat bleek het achteraf ook min of meer te zijn.
Zo liet mijn bezorgde lief mij weten toen ik hem mijn verhaal had verteld. Hij Googlde erop los en kwam gauw met Wikipedia informatie over deze cursus en een vrij recente uitzending van Zembla. Ik schrok. Ik schrok helemaal (en schaamde me ergens ) toen Grote Zus ook zo bezorgd reageerde toen ze de cursusinformatie bij me thuis zag liggen. Eigenlijk wil ik er geen oordeel over vellen, het voordeel van de twijfel geven en het erbij laten dat ik een andere ideologie aanhang.
Want ergens ben ik voor mijn vriendin toch wel blij, ze heeft kennelijk toch iets gevonden waar ze echt iets aan heeft. Maar voor mij voelt het alsof ik weer eens ergens zwaar voor behoed ben gebleven. Na alle horror verhalen gelezen en aangehoord te hebben, was ik blij dat ik die avond blind vertrouwen heb gehad in mijn intuïtie en niet af ben gegaan op de blinde vlek in mijn leven. Cuz what ya don’t know, won’t hurt ya.
Salaam en dikke groeten,
Eighty!
Eighty
Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.Lees andere stukken van
7 Reacties op "Blinde vlekken vs heldere intuïtie"
Leuk verhaal en ook wel herkenbaar. Ooit had ik een anders rustige vriendin aan de lijn die belde vanaf deze cursus en nu redelijk hysterisch overkwam. Zij wilde mij er ook bij betrekken en ik maakte gelijk kennis met de pyramide constructies die deze cursussen kenmerkt. Ik was op dat moment een bedrijfje aan het opstarten dus had wel wat anders aan mijn hoofd. Als ze er nu op terugkijkt schaamt ze zich een beetje maar het heeft geen schade aangericht in haar geval. Dan – meer recent – ben ik in aanraking gekomen met bekenden die de cursus tot Avatar volgen. Ook een bewustzijnscursusu die gedeeltelijk ontleend is aan het tibetaans boedhismse. Alleen omgeven door meer geheimzinnigheid en cursusteksten worden gezien als inwijdingen en je moet dan ook tekenen voor geheimhouding (overigens zijn die teksten wel te vinden op het Internet). Bij mij heeft het wel de interesse gewekt maar niet genoeg om mee te doen aan een cursus waar ik mijn portemonnee voor moet omkeren. Duur zijn ze n.l. ook wel.
Heftig zeg…
Nou heb ik altijd al een zekere argwaan tegen blaaskaken uit de Verenigde Staten die het spiritueel psychologische ei van columbus menen te hebben uit gevonden
Sommige kunnen best oprecht en nuttig zijn hoor, daar niet van…
In ieder geval zijn de vruchten van deze boom behoorlijk zuur te noemen
Maar tegenwoordig staat alles bol van de zelfhulp boeken en programma’s, dat komt zo effekes allemaal overwaaien. Heb momenteel al 3 van dit soort boeken in huis (1 van de reguliere psychotherapie, 1 voor hoe- krijg- ik- mijn- droombaan, een aantal moderne soefi boeken, ook geschreven door een amerikaan en nu ook nog een geleend boek
Heb het gevoel dat het een soort nieuwe beweging aan het worden is om oude denkbeelden / tradities in een nieuw jasje te steken en dit soort cursussen te geven
Behalve die van de psychotherapie komt alles op hetzelfde neer:
Bekende psychotherapeutische concepten (die ik terugvind in dat ene boek) worden verweven met een theorie over het hogere en het lagere zelf en het hogere bewustzijn / ‘awareness’ / God, whatever
Dat kan goede resultaten geven en mensen echt helpen (tenminste mij wel, vooral die soefi gast) maar het kan inderdaad uit de hand lopen…
In dit geval gaat het zelfs om een onderneming waar de mensen aan de top van die onderneming behoorlijk rijk van worden… Uiteraard is hier sprake van een exces
Daarnaast vraag ik me af (ueberhaupt met al deze theorie-en, behalve de reguliere psychotherapie) in hoeverre hier sprake is van een soort hernieuwd conservatisme, of gewoon een manier om mensen betere mensen te laten worden
Goed om gewaarschuwd te worden!!!
hey lief, graag gedaan: jij de familieplanner, ik de sektes, lijkt me goeie onderverdeling hihi ;)
Doe je voortaan een beetje voorzichtig met je zoektoch, verrijking, verkenning en gezweef? We willen je niet kwijt aan een sekte.
Enige waar ik aan moest denken toen ik je stukje las, was hoe je blik door de kamer ging. Focussend van de een op de andere weirdo, denkende WTF??
:D
ps: Wellus gedacht aan kraken?
Gatver, ik weet nog dat ik als vijftienjarige eens op straat werd gevraagd om mee te doen aan een onderzoek. Nu vond/vind ik dat altijd wel leuk maar toen ik mee liep met de aardige meneer zag ik de woorden Dyanetics op het pand staan. Ook toen wist ik al dat dit niet pluis was. De Scientologyleer is hieraan verbonden en ik had absoluut geen zin in om mij hier aan te wagen. Toen ik zei dat ik geen zin had werd de aardige meneer ineens wat minder aardig. ‘Blijf jij dan maar zitten met je vragen wie je bent.’ Yeah right. Ik zou ineens verlost worden van alle vragen die je als puber mee draagt. Het enge is dat jongeren worden gerecruteerd door dit soort enge mensen.
Ik hoop dat Duitsland het verbod op deze ‘leer’ door zet!
Ik heb gekeken naar de uitzending van Zembla.
Dit is dus wat er ook in de moskee gebeurt en in de kerk (een langdurige cursus). Zelfs de kersttoespraak van de koningin (lees: de minister-president) voldoet hieraan (een heel kort cursusje).
Jan