Voorpagina Politiek

De Alliantie van Beschaving

Enkele jaren geleden was ik bij de presentatie van het boek "The Clash of Barbarisms" (The Making of the New World Disorder) van Gilbert Achcar. De conclusie van zijn betoog was dat er in de huidige tijd geen sprake was van een botsing van beschavingen (zoals betoogd in "The Clash of Civilisations", de theorie van S.P. Huntington), als bron van conflict in de nieuwe wereld orde (na de Koude oorlog), maar een botsing van vormen van onbeschaafdheid, barbarismen in oost en west.

Ik vond het een sterk onderbouwd verhaal van Gilbert Achcar.

In 2005 namen de overheden van Spanje en Turkije, twee landen die lang ervaring met het fenomeen terrorisme hebben en bovendien vanwege hun geschiedenis een brug tussen het westen en de Islamitische wereld kunnen zijn, onder de hoede van de Verenigde Naties het initiatief om de Alliantie van Beschaving (Alliance of Civilisation, AOC) op te richten.

In dezelfde lijn als het boek van Gilbert Achcar bestrijdt deze ‘Alliantie’ de onterechte verondersteling dat de oorzaken van spanningen en geweld in de wereld primair van culturele en religieuze aard zijn.

De Alliantie van Beschaving wil het meer op de agenda zetten van politieke en economische leed die verantwoordelijk zijn voor het kweken van wrok en radicalisme in de wereld, specifiek in de relaties tussen westerse en moslimgemeenschappen.

De Alliantie van Beschavingen wil ook concrete constructieve oplossingen formuleren om te helpen duurzame vrede te bewerkstelligen.

Is de visie van de Alliantie van Beschaving ‘politiekcorrect gekletst’ of is het de enige kijk die recht doet aan de complexe werkelijkheid en is het de enige weg die (enige) constructieve oplossingen kan opleveren voor conflicten in de wereld?

Wat vinden de (beschaafde, onbevooroordeelde) lezers van wijblijvenhier.nl van de oprichting van deze Alliantie van Beschaving?

Kamel Essabane is het stilste jongetje van de klas dat toch begon te praten en zijn klasgenoten soms hard aan het lachen wist te maken. Hij overwon zijn angsten en maakte van praten voor groepen zijn beroep. Doordeweeks loopt hij met de pet op van docent islamitische godsdienst rond op een hogeschool en voorziet hij tevens diverse scholen van advies als onderwijsbegeleider identiteit en levensbeschouwing. Ook vertelt hij soms filosofische verhalen aan het Fahm Instituut. Af en toe plaatst hij vanachter zijn laptop in alle stilte een ernstige tekst op het net. Misschien dat iemand het leest.

Lees andere stukken van Kamel