Terug naar India (voor effe)

Een maand zonder internet, zonder Nederlands nieuws, zonder Ajax en zelfs zonder Wijblijvenhier. Ik dacht dat ik er niet zonder zou kunnen, maar éénmaal in India heb ik er amper aan gedacht. En dan blijkt maar weer hoeveel informatie we hier tot ons nemen, waar je eigenlijk ook gewoon zonder kan. En hoe minder je weet, hoe gelukkiger en relaxer je leeft.

Genietend van een kopje thee, dromend over de Taj Mahal

Hierbij een (foto)verslag van mijn reis door India.

Hoe minder je weet, hoe gelukkiger en relaxer je leeft. Dat geldt zeker voor mijn geboortedorp daar: erg primitief, geen gas of elektriciteit, water uit een pomp, maar wel heerlijk rustgevend met prachtige natuur, hardwerkende mensen op de velden en ’s avonds fantastische (of eerder fantasierijke) verhalen van de dorpelingen. Velen zijn nooit buiten een straal van 10 km van het dorp geweest, maar de krant zorgt er wel voor dat ze een uitgesproken mening hebben over de wereldpolitiek (met natuurlijk Amerika als het Grote Kwaad), de economie en de nieuwste technologische ontwikkelingen. “Maar daar moeten we allemaal niks van hebben, we hebben al genoeg dingen aan ons hoofd”.

Hoe anders is het in de grote steden van India. Die maken een enorme ontwikkeling mee, waarbij ik me elke keer blijf verbazen over hoe snel dat allemaal gaat. Waren Bombay en Delhi zo’n 15 jaar terug echt smerige, overvolle en chaotische steden, tegenwoordig beginnen ze eindelijk door te hebben dat het een stuk aangenamer is als je stad schoon en veilig is. Was het verkeer vroeger een survivaltocht door een doolhof, nu heb ik zelfs de eerste flitspalen bij stoplichten ontdekt. En ook de koeien, olifanten en kamelen lijken in veel steden van verkeersdeelname te zijn uitgesloten. Aan de andere kant is dat ook wel een beetje jammer, want dat is eigenlijk ook wel een beetje de charme van India: kleurrijk, avontuurlijk, maar vooral onwerkelijk, alsof je op een andere planeet terecht bent gekomen.

Gelukkig hebben we nog de foto’s:

Het verkeer in Bombay stopt tegenwoordig netjes voor een rood stoplicht

Voor de kleinere afstanden is de auto-rickshaw erg populair. Deze biedt plaats (inclusief hangplaatsen) aan maximaal 6 personen.

Voor de nog kleinere afstanden is er ook de fiets-rickshaw. Hier in de straten rondom de Jama Masjid (moskee) in Old Delhi.

Om echt comfortabel te reizen kan je tegenwoordig kiezen voor de splinternieuwe metro’s in Delhi.

Ook aan mooie historische gebouwen is er geen tekort in India. Hier het treinstation van mijn hometown Lucknow.

Binnen in de Jama Masjid, de grootste moskee van Delhi.

De St. Francis kerk in Cochin (Zuid India). Uit de tijd dat Cochin nog een stuk Nederlands grondgebied was in de 17e eeuw. Hier lag ook de Portugese ontdekkingsreiziger Vasco de Gama een tijdje begraven.

De poorten naar de Taj Mahal toe (Agra).

En dan zie je dus dit: Prachtig symmetrisch gebouwd van alle 4 zijdes, oogstrelend wit marmer met schitterende kalligrafie van verzen uit de Quran.

Het treinstation van Bombay, één van de drukste ter wereld, gebouwd door de Britten in 1888.

In tegenstelling tot hier is het strand daar een plek om ’s avonds gezellig te chillen met de familie. (Chowpatty Beach, Bombay)

De fragiele kermisattracties op het strand worden nog met behulp van spierkracht rondgedraaid.

Indiërs houden van klimmen. In de ‘steigers’ (er is daar nog geen Arbo-dienst)…

Of in kokosbomen. (Kerala, Zuid India)

Maar dan heb je ook wel lekkere verse kokosnoten.

In dit kamertje kwam ik bijna 3 decennia geleden ter wereld. Sindsdien is er nog niet veel veranderd in mijn geboortedorp.  

Nog steeds dezelfde waterpomp.

En dezelfde keuken, nog altijd een bron van overheerlijke maaltijden.

Onze mooie mosterdvelden in het dorp. 

Een langs de weg geparkeerde kameel.

De adembenemende natuur van Kerala (Zuid India)

De bootjes waarmee we door de vele kanalen, rivieren en meren van Kerala vaarden.

Vissen met enorme netten (chinese fishing nets) in Cochin.

Het prachtige strand van Cochin (Zuid India)

Ook een ideale plek voor de koeien om te chillen op het strand.

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

ReFlex

ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.

Lees andere stukken van