Dit stuk is ingezonden door Abdelkarim El-Fassi
Ik rende als een speer naar boven om me in mijn kapotte trainingsbroek, lange voetbalkousen, M. Hadji voetbalshirt en versleten zaalvoetbalschoenen te hijsen. Mobiele telefoons waren nog niet onmisbaar, dus we spraken op een vast tijdstip af. Wat een mooie tijd. Half vier op het schoolpleintje. Dat betekende dus dat de eerste jongens om vier uur arriveerden. Eerst even een half uur bijkletsen en dat ging altijd over voetbal. Niet over wiskunde, meisjes, politiek, integratie, islam, maar altijd over voetbal. Enfin…
Uiteindelijk moest er iemand het initiatief nemen om de teams in te delen. Dan moesten er vijf moedige gladiatoren het tegen elkaar opnemen. Degene die als winnaar uit de strijd kwam, mocht als eerste een speler kiezen. De runner-up koos als tweede enz. Om vijf uur begonnen we met voetballen en de enige die ons kon stoppen was de nacht. De trap nabij het pleintje was de vaste hangplek na een middag voetballen. Even bijkomen van de fysieke maar vooral mentale inspanningen.
Er was altijd wat met die racist van huisnummer 34. Zodra er een bal in zijn tuin belandde begon hij weer te zeiken. Waarom vond hij het nou zo erg dat we dan zijn omheinde achtertuin betraden om vervolgens zijn alstroemeria’s kapot te trappen. Eenmaal thuis aangekomen gooide ik mijn bezwete outfit in de wasmand om vervolgens een heerlijke, hete douche te nemen. Daarna schone kleren aan en rechtstreeks naar de keuken. Honden en Marokkanen gaan niet samen. Ik hoefde dus niet bang te zijn dat ik er een in de pot zou vinden. Mijn schooltas lag nog steeds in dat hoekje. Hij was nog steeds even zwaar en ook het huiswerk was er niet minder op geworden. Wat had ik daar een hekel aan. Ach. Ik had nog een hele nacht om een originele smoes te verzinnen.
Het is een donkere, grauwe maandagmiddag wanneer de vijftienjarige ambitieuze, sportieve, vrolijke Kamal als een bezetene naar huis rent. Op zijn blote voeten is hij iedereen te snel af. Hij is haast sneller dan zijn eigen schaduw en staat bekend als de jongen met de unieke reflexen. Hij beweegt als een slang en kent Ramallah uit zijn hoofd. Zijn bijnaam is dan ook niet voor niets ‘Kamal de Ongrijpbare’. Eenmaal thuis aangekomen legt hij zijn boeken netjes in de bedorven, houterige, uit elkaar vallende kast, die hij zelf in elkaar gespijkerd heeft. Alle boeken alfabetisch op volgorde. Na zijn moeder innig omhelst te hebben verlaat hij het huis zodat hij zijn vrienden kan zien op de afgesproken plek.
Stipt om drie is iedereen er. Geheel volgens de afspraak. Dertig man sterk. Het gesprek gaat zoals gewoonlijk over politiek. Niet over voetbal, vrouwen, Oscars, Britney, Paris H., Idols runner-up Nathalie, maar alleen over politiek. Andere onderwerpen zijn taboe en niet voor de straten van Ramallah bestemd. Het gaat voornamelijk over de vergeldingsacties van Israël die in de laatste dagen meer dan 116 dodelijke slachtoffers hebben gemaakt. Veel van de slachtoffers zijn kennissen en zelfs familieleden. Het duurt niet lang voordat Kamal zich aansluit bij de enorme mensenmassa die zich verzamelt heeft om duidelijk te maken dat Israël moet stoppen met dodelijk terroriseren. Kamal is, net als altijd, te vinden in de frontlinie.
Na drie kilometer gescandeerd en gelopen te hebben naderen ze een ex-kolonie. Kamal ziet in de verte een van de kolonisten zich richting de groep demonstranten bewegen. Het lijkt erop dat hij de groep verbaal wil aanvallen maar niets is minder waar. Hij pakt een jachtgeweer en vuurt van dertig meter afstand één kogel op de groep. Paniekerig rent iedereen uit elkaar op zoek naar een schuilplaats. Kamal is de enige die achterblijft. Met een kogel door zijn hoofd blijft hij achter in de straten van Ramallah. Kamal zal na deze dag voor altijd ongrijpbaar blijven.
Het enige wat ik op deze maandagavond meekrijg is dat er een jongen van vijftien jaar dood is. Vermoord. Een Palestijnse jongen. De rest van het verhaal hierboven is een combinatie van aannames, verzinsels en waarschijnlijkheden. Ik weet zijn naam niet eens, noch die van de kolonist. Het enige wat ik wel weet is dat hij niet meer leeft. De toedracht van de aanslag is me onbekend. Ik ben dus genoodzaakt om mijn eigen waarheid te creëren.
Mijn vader vertelde me ooit dat deze wereld zes miljard theoretische waarheden zou moeten hebben: “Doe er alles aan om jouw waarheid te beschermen. Dat is het enige wat jouw uniek maakt. Jouw visie. Niets is waardevoller.” Dat zal ik dus ook doen. Mijn waarheid koesteren. In een wereld van manipulatie, machtsstrijd, corruptie en belangen is niemand te vertrouwen. Daarom zal ik elke gebeurtenis op mijn manier verwerken. Het liefst zo simpel mogelijk. Allerlei randzaken verzinnen doe je onbewust, zodat je er op zesduizend kilometer afstand toch bij bent. Gewoon voor de beleving. Niets meer of minder. Maar eigenlijk zijn dat irrelevante details. Ik hoef dus niet na te denken over de toedracht of over het karakter van een persoon in kwestie. Uiteindelijk moet ik na het lezen van een dergelijk bericht mezelf alleen voorstellen waar ik op vijftienjarige leeftijd was. Waar ‘Kamal’ hoorde te zijn. Juist ja. Op het schoolplein.
Abdelkarim El-Fassi
Redactie
Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!Lees andere stukken van Wij Blijven Hier!
21 Reacties op "15 jaar"
ontroerend, echt mooi verwoord
Echt erg mooi… hiermee zeg je meer dan met een polemiek van 100-en argumenten tegen de Israelische terreur…
Assalaam Aleikum Abdelkarim
heel mooi en treffend geschreven, ik word er stil van.
met vriendelijke groeten van paulwerdhicham.
Thanks voor je reminder, enorme eye-opener…
Abdelkarim El-Fassi,
Een erg mooi stukje waar je het leed van slechts 1 persoon tastbaar maakt, het leed wat ontelbare palestijnen dus meemaken.
2,
“Echt erg mooi… hiermee zeg je meer dan met een polemiek van 100-en argumenten tegen de Israelische terreur…”
Helemaal mee eens, dat is echter maar 1 kant van het verhaal, het is ongetwijfeld zo dat de rol van Israel in deze kwestie vele malen groter is dan die van de palestijnen, en het is ook nog eens begrijpelijk dat de palestijnen terreuraanslagen plegen, maar terreur is terreur en voor Israelieten niet minder erg.
David had de bus gemist naar school en had een taxi genomen, goh dacht hij, wat is het toch relaxed dat deze taxi vrij kan rijden zonder opgehouden te worden zodat misschien op tijd kan komen en wat is het toch erg dat de palestijnen die mogelijkheid niet hebben. David moest op tijd zijn want er vond een belangrijjke discussie op school plaats, hij vind net als 70% van zijn landgenoten dat Israel in dialoog moet gaan met Hamas zelfs al is het een terroristische organisatie en zelfs al hebben ze in hun handvest staan dat Israel van de kaart geveegd moet worden. Vol irritatie zit hij over de rechtse orthodoxe krachten in Israel die geweld als oplossing zien. De woede komt in hem op als hij denkt aan de aanvallen vorige week in de Gazastrook. Daarbij werden meer dan honderd Palestijnen gedood. Hij zit op een religieuze school er zijn dus genoeg mensen die hij moet overtuigen dat de politiek van geweld die Israel gebruikt niet de juiste is en onnodig leed veroorzaakt, vrede is de enige oplossing, hij komt op school aan en ziet iets vreemds, zwaailichten, rennende en schreeuwende mensen, wat is er toch gebeurd vraagt hij zich af. Hij komt dichterbij en kan niet geloven wat hij ziet. 9 klasgenoten waaronder zijn vrienden worden gewond naar buiten afgevoerd, zijn beste vrienden zitten er gelukkig niet bij, er is iets gebeurd met zijn klas en ziet klasgenoten staan, maar ook daar zitten zijn vrienden niet bij, dan begint alles te draaien en David voelt zich flauw worden en kan niet bevatten wat hij ziet, zijn drie beste vrienden liggen in plastic zakken naast vijf andere klasgenoten, doorboord met kogelgaten, de ritsen worden dichtgedaan en alles wordt zwart.
Meer dan ooit snapt hij de haat van de palestijnen die met alles wat ze hebben tegen Israel vechten. Geen begrip voor de Palestijnen meer wel voor de haat want het is ook zijn haat geworden, haat naar de palestijnen, vergelding met alles wat we hebben is het enige overgebleven antwoord!
Nogmaals dit is geen stukje om het geweld van Israel goed te praten of te legitimeren, er is geen legitimatie voor geweld. De politiek van Israel verergert de situatie alleen maar en voor elke Israeliet die sterft sterven vel Palestijnen, maar de individuele gevallen zijn niet minder ernstig.
De zinloosheid van het geweld, de machthebbers van beide partijen zien de oplossing in geweld, maar met geweld zal deze kwestie nooit opgelost worden.
Gr
Abdelkarim El-Fassi
#5 Frank
ontroerend, echt mooi verwoord
opvallend hoe voor sommigen palestijns leed of israelisch staatsterreur gewoon niet op zichzelf kan bestaan… altijd maar weer in de schaduw of tegenover een israelish verhaaltje.
Het hele punt van dit stukje was volgens mij nu juist om de dehumanisering van palestijnen aan te tonen. een goed vb van Franks onnodige bijdrage [ben je trouwens dezelfde frank die een israel criticus/mohammed in een andere discussie een antisemiet noemde?] is het feit dat die verhaaltjes al standaard zijn. Zo lees ik vandaag de voorpagina’s over de aanslag in Jerusalem, een en al treurige persoonlijke verhaaltjes en analyses; maar wat ik het walgelijkst vond? het vertoog dat met deze aanslag het palestijns/israelisch conflict in een ernstige dieptepunt is gekomen. What?! los van feit dat toen niet eens duidelijk was of het uberhaubt palestijnen waren, Gaza is als openlucht mortuarium de grootste schande van hedendaagse beschaving, daar zijn de afgelopen maanden 50 Jerusalems gebeurt…en erger. Daarbij kregen we niet de persoonlijke verhaaltjes zoals nu, noch de suggestie dat daarmee het ‘conlfict’ -=eufemisme voor koloniale bezetting en staatsterreur- in een dieptepunt is gekomen, noch de voorspelling dat al dat bloedvergieten zich zal gaan wreken. Oh wat zijn we nu verbaasd over Jerusalem…
M
M,
opvallend hoe voor sommigen palestijns leed of israelisch staatsterreur gewoon niet op zichzelf kan bestaan
Inderdaad dat kun je ook niet los van elkaar zien.
Het feit dat dit conflict maar doorgaat komt door mensen als jij, mensen die slechts naar 1 kant van het verhaal kijken en vol haat en woede naar de andere kant. Voor palestijnen is het begrijpelijk zij hebben niet de mogelijkheden en zitten midden in het geweld, jij zou beter kunnen en moeten weten!
Wat voor jou een onnodige bijdrage is hoeft dat voor anderen niet te zijn.
[ben je trouwens dezelfde frank die een israel criticus/mohammed in een andere discussie een antisemiet noemde?]
En eerlijk ben je ook al niet:
Ismael zei:
Het Israelische monster moet gewoon verslagen worden met alle middelen die ze hebben. Tenslotte leeft niemand voor eeuwig.
In een stukje aan Ismael gericht, dus met de kop Ismael, noemde ik HAAR antisemiet.
Dus niet Mohammed, maar dat wist jij al natuurlijk je deed het omdat het zo lekker klinkt he!
Ik begrijp je wel inhoudelijk is er niet zoveel op mijn stukje 5 te reageren dus ga je maar op de demoniseertoer.
Verder is het zinloos om op je hatemail in te gaan, je wilt toch niet dicussieren, alleen demoniseren en je haat spuien tegen mij, waarom omdat ik anders, lees neutraal in de kwestie sta dan jij!
Veel succes met je haat!
De recente aanslag op die joodse school in Jeruzalem keur ik af, geweld met geweld beantwoorden lost nooit iets op. Net zo als ik de recente aanslagen van de zionisten op de Palestijnen afkeur.
( overigens zaten op die joodse school de meest rechtse en militante zionisten, de meest fanatieke kolonisten die er bestaan en die de Palestijnen willen wegvagen).
Verder vind ik de Palestijnen oliedom!
Je hebt de Palestijnse autoriteit en Hamas. Israel en Amerika willen niet met Hamas praten,( wat belachelijk is) maar wel met de P.A en zij zorgen zo voor verdeling onder de Palestijnen en de Palestijnen laten zich verdelen.
En wie heeft er belang bij verdeelde Palestijnen ? Juist ja Israel en Amerika.
Zij worden zo als onderhandelingspartner steeds zwakker.
Als zij wat eensgezinder zouden optreden en de een niet gaat onderhandelen als ook de ander niet uitgenodigd wordt lijkt me verstandiger.
Geweld is geen optie,praten/onderhandelen
zal het middel moeten zijn.
Zelf ben ik niet neutraal in deze. Mijn sympatie gaat duidelijk uit naar het Palestijnse volk wat onevenredig veel onrecht is aangedaan en nog steeds wordt aangedaan.
@ Frank
Ik vraag me af of het überhaupt mogelijk is om neutraal naar het Midden Oosten conflict te kijken? Voor iemand die net om de hoek komt kijken is dat wellicht mogelijk, maar iedereen neemt op een gegeven moment een standpunt in en is dan in feite al niet meer neutraal. Het woordje ”neutraal” is dan ook een illusie! Of bedoel je misschien onafhankelijk? Dat is m.i. namelijk wel “mogelijk”, zolang je niet teveel vergiftigd bent met propagandistische beeldvorming. Wij weten nog niet de helft van het grotere verhaal. Ik beweer absoluut niet dat ik dat wel weet, maar ik weet wel dat sommige feiten op zich staan:
1) Israel is ”“ volgens het internationaal recht- onrechtmatig tot stand gekomen.
2) De Palestijnen zijn met geweld van hun grondgebied verdreven.
3) Israel heeft een apartheidssysteem ingevoerd.
4) De Palestijnen worden dagelijks getiranniseerd, vernederd en geïsoleerd: sociaal, economisch en cultureel.
5) Het aantal slachtoffers aan Israëlische zijde staat niet in verhouding met het aantal slachtoffers aan Palestijnse zijde.
6) De Palestijnen zijn niet opgewassen tegen de Israëlische propagandamachine c.q. inlichtingendiensten.
7) De Palestijnen zijn zowel militair als economisch niet gelijk aan Israel. Is ook onmogelijk gegeven de situatie.
8) Israël blijft overheidsgebouwen, infrastructuur en politieke opponenten vernietigen. Ergo: het idee van politieke zelfbestuur is een gotspe.
9) Hamas is in deze chaos ontstaan en op wettig wijze verkozen tot regeringspartij.
10) Met Hamas valt wel degelijk te praten. (Als je dieper naar de zaak kijkt)
Mocht je het niet eens zijn met een van deze stellingen dan hoor ik het graag.
Met vriendelijke groet,
Piet
PS
Ik ga er vanuit dat jij net als ik tegen onrechtvaardigheid ben.
Abdelkarim (en redactie),
iemand in Nederland die geen bal in zijn tuin getrapt wil en niet wil dat zijn planten/bloemen kapot getrapt worden, is geen racist en al helemaal geen Israëlische kolonist.
Waar gaat het over, dat verhaal over Kamal, wat heeft het met het trappen van een bal en kapot trappen van planten/bloemen te maken?
Genoodzaakt je eigen waarheid te creëren? Doe niet zo mal. Als jij de waarheid van Kamal wilt weten, dan doe je moeite om die waarheid boven tafel te krijgen. Ga erheen, raadpleeg de feiten, schrijf een artikel, zorg voor een lobby, maar verzin geen onzin over een relatie tussen iemand in Nederland die zijn bloemen/planten niet vertrapt wil hebben en wat elders op de wereld gebeurt.
Hoef je niet na te denken? Ik denk het wel.
Ik vind het echt verschrikkelijk, een bijdrage zoals deze. Dat de redactie hem plaatst!
Wat willen jullie nu toch in hemelsnaam. Wil je burgeroorlog in Nederland ontketenen? Moet het verzet van een Nederlander tegen het kapot trappen van zijn bloemen/planten verheven worden tot een internationaal conflict op Nederlandse bodem?
Dit is volslagen en onverantwoorde gekte.
Jan
Wacht maar tot jouw alstroemeria’s vertrapt worden Abdelkarim… ;-)
Het belangrijkste is dat je rekening met elkaar houdt. En dat je het gevoel hebt dat je niets tekort komt als je dat doet, omdat je weet dat anderen ook rekening met jou houden.
Helaas hebben veel mensen dat gevoel niet. Veel kinderen (nog) wel, daarom vond ik de verhaaltjes over Kamal en David mooi. En triest.(en ik hou niet eens van voetbal)
@ Piet # 10
Duidelijk en bondig geformuleerd.( Vind ik altijd prettig, kan niet altijd met alle onderwerpen maar in deze wel).
Ben het helemaal met al je stellingen eens.
Kan er geen vinden die niet klopt !
MvG
neutraal? Frank doe iedereen een lol en wees tenminste een beetje reeel in je eigen propaganda want dan wordt het tenminste niet meteen als debiliteit afgedaan.
Maar serieus, wat reageer je eng zeg, je slaat en trapt en schreeuwd, het is totaal onlogisch, om niet te zeggen volslagen onduidelijk. I mean ‘mohammed klinkt lekkerder’ tov ismael [een mannelijke naam overigens, hus hoe bedoel je HAAR], uit welk etnocentrisch Lalaland planeet kom jij dude
Je bent gewoon boos omdat je bent betrapt op dat klassieke spelletje, palestijnen meteen afzetten tegen israeli’s zodat ze niet hun eigen opzichzelfstaande leed/realiteit hebben. Dat kun je niet los van elkaar zien he? ja ja, net zoals het gewoon was om de 9/11 aanslagen niet los van amerikaans terreur en uitbuiting in de wereld te zien. maar dat mocht toch niet omdat je dan voor terrorisme was…
Ik vind jouw verhaaltjes neigen naar legitimaties voor israelisch staatsterreur, doe daar wat aan ir stop wining. Ik haat dat staatsterreur ja, dus ik haat ook het gedrag van de apologetics ervan. Hoe je het ook probeert in te pakken in ‘neutraal en de niet kwaad bedoelde ‘andere kant/vrede’. Go in peace…, begin je tocht in de Irahimi Moskee in Hebron op de WB en vraag de mensen daar wat het verhaal is van de gaten in de muren. Dan heb je nl de context van de allereerste palestijnse aanslagen begin jaren 1990 te pakken. En kom dan terug om te zeggen dat je ‘neutraal’ bent.
M
PS. voor de usual suspects of armchair intellectuals die de woede en haat nog niet zo goed bergijpen … hier en achtergrondje
M
Ali Abunimah, Palestijnse Amerikaan, die ik ontmoette in Londen, (hier o.a.) in een fel stuk op de Electronic Intifada, (hieronder de volledige tekst in het Engels):
hoe snel de veroordelingen en de condoleances komen bij de acht doden van de Mercaz HaRav Yeshiva (Thora school) in Jeruzalem. Van Bush, van Ban Ki-Moon van de VN, van Javier Solana van de EU.
De dag ervoor, toen in de kranten al stond dat het Israelische leger zich had ”˜teruggetrokken’ uit Gaza – ”˜terugtrekken’ wordt langzamerhand een fraai staaltje Newspeak – reden de tanks alweer de strook binnen, maar nu in het zuiden. Baby Amira Abu ”˜Aser, 20 dagen oud, werd door haar hoofd geschoten door een Israelische soldaat. Je hoeft er niet bij te vertellen, zegt Abinumah, dat ze toen ze werd doodgeschoten niet bezig was met het afschieten van raketten op Sderot. Evenmin als een huisgenoot, die de volgende dag dood werd gevonden, met een kogel in zijn rug, en zijn hoofd verpletterd door een legerjeep.
Bij deze twee doden geen internationale veroordelingen, noch condoleances. Evenmin als bij die tientallen doden van de dagen ervoor.
Wat is het verschil, vraagt Abunimah zich af. Duidelijk: de Israelische doden worden gezien als slachtoffer van terrorisme, en de Palestijnse doden zijn niet meer dan een onfortuinlijk bijverschijnsel van de strijd tegen het terrorisme. Maar die twee gebeurtenissen, de doden aan de ene en de doden aan de andere kant zijn met elkaar verbonden. Wat in Jeruzalem gebeurde is een direct gevolg van wat er in Gaza gebeurde. En wat er in Gaza al vele jaren gebeurt.
Laat me duidelijk zijn, zegt Abunimah: het doden van burgers, of dat nu Israeli’s of Palestijnen zijn, is altijd verkeerd, verwerpelijk, en zal op geen enkele manier het einde van een nu honderdjarige oorlog veroorzaakt door de zionistische kolonisatie van Palestina tot een einde brengen. Als altijd zal de Israelische propaganda er op uit zijn om het Palestijnse geweld uit te leggen als het gevolg van haat, en ontkennen dat het iets te maken heeft met de wrede bezetting waaronder de Palestijnen moeten zien te overleven.
Van de Israelische media hoef je niet te verwachten dat ze begrijpen dat de aanslag niet zomaar is gericht tegen een groep religieuze studenten, maar dat de yeshiva het bolwerk is van de meest fanatieke nationalistische zionisten. Het zijn de direkte opvolgers van Baruch Goldman die in 1994 29 Palestijnen vermoordde in Hebron. Datzelfde Hebron waar diezelfde kolonisten ”˜Arabieren naar de gaskamers’ kladden op Palestijnse huizen.
In 2002 verklaarde general Moshe Yaalon dat de Palestijnen nu maar eens moeten begrijpen dat ze verslagen zijn, en hij vertelde hoe dat in zijn werk zou gaan: een massief en constant uitoefenen van geweld tot die boodschap tot ze is doorgedrongen. Zo ook uitte zich professor Soffer, een van de architekten van de zogenaamde terugtrekking uit Gaza zich in 2004: als de Palestijnen een enkele raket over de grens sturen, zullen wij dat tienvoudig beantwoorden. Vrouwen en kinderen zullen gedood worden. Na het vijfde van zulke incidenten zullen Palestijnse moeders niet meer toestaan dat hun mannen nog een raket afschieten, want dan weten ze wat ze te wachten staat.
Soffer voorspelde nog wat: over een paar jaar tijd leven er 2,5 miljoen Palestijnen in een afgesloten Gaza. Dat gaat een grote ramp worden. Die mensen zullen nog ergere beesten worden dan ze al waren, met de hulp van een krankzinnig fundamentalisme. De druk bij de grenzen zal verschrikkelijk zijn, het gaat een verschrikkelijke oorlog worden. Dus: als wij (Israeli’s) in leven willen blijven dan moeten we doden en doden en doden. Elke dag, de hele dag.
Om eerlijk te zijn, zegt Abunimah, moet ik nog vermelden dat Soffer ook zijn humane kanten heeft. Het enige waar ik me zorgen over maak, zei hij, in de Jerusalem Post van 21 mei 2004, is hoe de jongens en mannen die het doden uit moeten voeren weer thuis kunnen komen bij hun families als normale mensen.
Nu al tientallen jaren voert Israel de druk op, in een bewuste poging om een burgerbevolking die in opstand is tegen koloniale overheersing te vermorzelen. Maar helaas, de Palestijnen spelen niet mee. Na zestig jaar van deportaties, bloedbaden, het vermoorden van hun leiders, martelingen, en massale gevangenschap begrijpen die Palestijnen nog steeds niet dat ze zijn verslagen.
Het overgrote deel van de Palestijnen verdraagt de onderdrukking van het Israelische leger plus de kolonisten zonder hun toevlucht te nemen tot geweld. Dat komt overeen met het verzet van alle andere verzetsbewegingen tegen koloniale overheersing, zoals we na kunnen lezen in het boek van William Polke, Violent Politics. Het is de vastberaden beslissing om niet opzij te gaan en vol te houden tot ze hun rechten hebben.
Zou het geen tijd zijn, vraagt Abunimah, voor de rest van de wereld om Israel te dwingen onder ogen te zien dat de Palestijnen niet verslagen kunnen worden, zodat ze eindelijk eens ophouden met het zinloze bloedvergieten, en de volken aan beide kanten, Israeli’s zowel als Palestijnen zich eindelijk een toekomst voor kunnen stellen die geen parade is van begrafenissen?
http://www.anjameulenbelt.sp.nl
M,
Frank doe iedereen een lol.
Spreek voor jezelf, naast jou haatmail heb ik ook positieve reacties.
“Maar serieus, wat reageer je eng zeg, je slaat en trapt en schreeuwd”
Heb je het over jezelf nu?
“I mean ‘mohammed klinkt lekkerder’ tov ismael [een mannelijke naam overigens, hus hoe bedoel je HAAR], uit welk etnocentrisch Lalaland planeet kom jij dude”
Tja een vergissing van mijn kant, maar dat is toch menselijk of niet M, dus dat bladiebladiebla van lalaland, hoeft dan toch niet, eng schreeuwen noem je dat toch? Het is in ieder geval niet waar het over gaat, je was een beetje aan het liegen, excuses aanvaard!
Je bent gewoon boos omdat je bent betrapt op dat klassieke spelletje, palestijnen meteen afzetten tegen israeli’s zodat ze niet hun eigen opzichzelfstaande leed/realiteit hebben.
In mijn stukje heb ik duidelijk aangegeven dat de rol van Israel groter is en het leed van de Palestijnen veel erger.
Dat kun je niet los van elkaar zien he? ja ja, net zoals het gewoon was om de 9/11 aanslagen niet los van amerikaans terreur en uitbuiting in de wereld te zien. maar dat mocht toch niet omdat je dan voor terrorisme was…
Precies ook die terreur van Amerika kun je niet los daarvan zien daar ben ik het mee eens, dus nu verwijt je mij iets wat ik niet zeg en wat jij erbij verzint!
“Ik vind jouw verhaaltjes neigen naar legitimaties voor israelisch staatsterreur”
Stukje 5,
het is ongetwijfeld zo dat de rol van Israel in deze kwestie vele malen groter is dan die van de palestijnen.
Nogmaals dit is geen stukje om het geweld van Israel goed te praten of te legitimeren, er is geen legitimatie voor geweld. De politiek van Israel verergert de situatie alleen maar en voor elke Israeliet die sterft sterven veel Palestijnen.
Tja M als ik 3 keer in 1 stukje aangeef dat het geen legitimatie is dan slaat je argument nergens op en is het helemaal een argument, begrijpelijk want op het stukje valt niet veel af te dingen.
doe daar wat aan ir stop wining
Haha jij bent hier de winer, bladiebla nee alleen de palestijnen mogen belicht worden, het leed van Israel bestaat niet en als het al bestaat, eigen schuld!
Als je het niet met me eens bent kom dan met argumenten, me van propaganda te beschuldigen is geen argument M! Ik moet maar een moskee vinden en dan sanap ik het wel, jij snapt gewoon helemaal niet wat ik bedoel, what to do what to do, oh ja Propaganda! Haha get a grip man!
Nogmaals het leed van de palestijnen is inderdaad veel groter, maar dat wil niet zeggen dat er geen israelisch leed is, het geweld van Israel is niet te rechtvaardigen, maar dat wil niet zeggen dat er geen redenen achter zitten, kun je daar wel blind voor zijn net als dat de Israelische regering blind is voor het leed en het onrecht van en voor de palestijnen en wat gebeurt er dan, inderdaad niets, dan heb je twee partijen die allebei vinden dat ze heel erg gelijk hebben en wie zijn de grootste verliezers, inderdaad de palestijnen.
Veel succes met je haat!
Piet,
Ik ben het met al die punten eens, wat ik met neutraal wil zeggen is niet dat alle twee de kanten evenveel schuld hebben maar dat je de situatie van beide kanten kunt bekijken en niet blind naar een kant kijkt, dat is begrijpelijk maar brengt de oplossing geen stap dichterbij, het onrecht, de dreigingen en angsten van beide kanten moeten worden weggenomen omdat dat de drijfveren zijn die de kwestie in stand houdt, dan kan er nog 1 kant uiteindelijk de agressor en de foute zijn, dat staat er los van.
1.) Israel is ”“ volgens het internationaal recht- onrechtmatig tot stand gekomen.
Dat is de grondoorzaak van het hele probleem en het ultieme voorbeeld van staat en religie niet gescheiden houden, Israel had daar nooit mogen komen.
Nu is het er en er zijn al veel mensen in Israel geboren en die zijn daar niet schuldig aan en om te zeggen dat ze allemaal maar moeten gaan is dus ook geen oplossing meer!
2 tot en met 6, helemaal mee eens.
7, Mee eens, daarom vind ik het hoewel begrijpelijk een domme tactiek om met geweld iets proberen af te dwingen als je nog niet misschien kans hebt om te winnen, hoewel de Israelische regering gigantisch aan propaganda doet en het westen mee heeft, beginnen er scheurtjes te komen in die alliantie en steun, ik denk dat als de Palestijenen geen geweld zouden gebuiken dat proces gigantisch versnelt zou worden.
8, Ben ik het mee eens en dat vind ik misschien wel het meest kwalijk en daarmee wordt ook de politiek van Israel blootgelegd, namelijk zorgen dat een land geen dreiging kan vormen, dat is nooit gerechtvaardigd, maar het feit dat alle omringende landen als doel hebben een groot gat te maken van Israel kan daar niet los van worden gezien.
9) Hamas is in deze chaos ontstaan en op wettig wijze verkozen tot regeringspartij.
Ik vind net als 70% van de Israeli´s dat Israel in dialoog moet gaan, net als dat ik vind dat Hamas haar officiele standpunt, namelijk Israel niet erkennen en nastreven het van de kaart te vegen, ook moet veranderen, een veelgehoord argument is dat Hamas Israel indirect al heeft erkend, maar dat is indirect dus waarom niet direct, wat er op tegen is, is namelijk dat ze mede gekozen zijn op dat officiele standpunt en dat een deel van het draagvlak daaruit bestaat.
10,
Eens, al kan en moet Hamas dan ook stappen in de goede richting maken.
De beste strategie voor de palestijnen is morgen alle wapens neerleggen, en een propagandamachine ontwikkelen die de Istraelische evenaart, de steun voor het geweld en al de punten die je opnoemt zal dan erg snel verdwijnen en de steun is waar de politiek van Israel mee valt of staat.
Ja ik ben tegen onrecht!
Mvg
@ Frank
Als Israel vrede wil zal zij eerst met haar eigen geschiedenis in het reine moeten komen.
Het zal best dat 70% van de Israëlische bevolking vindt dat Israel met Hamas moet praten, maar dat maakt op mij geen enkele indruk zolang die 70% niet tevens bereid is de hand in eigen boezem te steken. Uit opinieonderzoek blijkt ook dat de meerderheid van de Israëliërs bereid is “concessies” te doen voor een vredesakkoord, maar stellen daar wel tegenover dat de Palestijnen dan zouden moeten beginnen met vredeseducatie op scholen. Vredeseducatie Frank! Niks op tegen natuurlijk, maar het is toch te zot voor woorden? Ik ben het met je eens dat als de Palestijnen morgen de wapens neer zouden leggen het enorm in hun voordeel zou werken. Aan de andere kant vind ik dat een misplaatste en irreële verwachting. Israel weet heel goed dat ze met Hamas een overeenstemming zou kunnen bereiken en dat Hamas dan Israel officieel zou moeten herkennen, alleen zijn zij niet bereid daar een serieuze prijs voor te betalen. Het beruchte artikel uit het handvest over de vernietiging van Israel wordt vaak als excuus gebruikt om het veiligheidsbeleid van Israel te rechtvaardigen. De geschiedenis leert echter ook dat men bereid is dat artikel te schrappen. Je kunt bovendien niet verwachten van de Palestijnen dat ze zich als een moeder Theresa gaan inzetten voor de vrede zolang Israel haar eigen wangedrag niet onder ogen wil zien. Ook dit is van twee kanten bezien.
Verder zou Israel in de huidige vorm niet mogen blijven bestaan. Als daarmee de vernietiging van Israel wordt bedoeld ben ik het volledig eens. Daarmee bedoel ik dat er een grondwet moet komen die de rechten van alle inwoners waarborgt en dat Israel dus haar discriminatoire wetten moet afschaffen.
Men hoeft het niet op alle punten met elkaar eens te zijn om vrede te bereiken. Aan de andere kant is het van essentieel belang om inzicht te krijgen in het denken en handelen van de wederpartij en daar heeft vooral Israel nog een heel lange weg te gaan. Ik probeer de kwestie ook van beide kanten te bekijken, maar geloof dat de geweldspiraal alleen kan ophouden als er een wederzijdse erkenning komt die verder gaat dan enkel een staatskundige erkenning.
Piet,
Inderdaad hoeft men het niet op alle punten met elkaar eens te zijn als je maar niet blind op je eigen gelijk blijft hameren en daardoor geen oog hebt op een andere kant van een verhaal.
“Aan de andere kant vind ik dat een misplaatste en irreële verwachting. Israel weet heel goed dat ze met Hamas een overeenstemming zou kunnen bereiken en dat Hamas dan Israel officieel zou moeten herkennen, alleen zijn zij niet bereid daar een serieuze prijs voor te betalen.”
Ben ik het mee eens, maar zoals ik zei kan Israel dit doen omdat ze steun krijgen van het westen, steun die zeer langzaam maar net zo zeker aan het afnemen is. Als die steun verdwijnt gaat Israel niet ongestraft door met die praktijken.
“Het beruchte artikel uit het handvest over de vernietiging van Israel wordt vaak als excuus gebruikt om het veiligheidsbeleid van Israel te rechtvaardigen.”
Inderdaad dat wordt gebruikt, dus waarom zou je het er dan niet uithalen als je het eigenlijk niet meer nastreeft. Neem Israel alle redenen uit handen om die wantoestanden te rechtvaardigen en dan leg je het probleem bloot.
“Als daarmee de vernietiging van Israel wordt bedoeld ben ik het volledig eens.”
Dat wordt daar niet mee bedoeld uiteraard.
“Je kunt bovendien niet verwachten van de Palestijnen dat ze zich als een moeder Theresa gaan inzetten voor de vrede zolang Israel haar eigen wangedrag niet onder ogen wil zien”
Mee eens alleen is dat de tactiek van beide landen en dat brengt de oplossing geen stap dichterbij, Israel zelf lijdt veel minder aan de situatie en kan deze 1000 keer langer volhouden dus kan Hamas wel doorgaan met de strijd maar dat is een strijd die ze nooit winnen en ze lijden er zelf het meeste onder.
“maar dat maakt op mij geen enkele indruk zolang die 70% niet tevens bereid is de hand in eigen boezem te steken.”
Dat doen ze wel degelijk.
“Vredeseducatie Frank!”
Als de kinderen in Israel dan dezelfde les krijgen is daar niet zoveel mis mee. In ieder geval brengt de marteldood van Mickey Mouse in het Hamas educatieprogramma de kinderen nu ook niet bepaald een positieve kijk bij.
Ik denk dat de Arabische wereld net zo’n lange weg te gaan heeft als Israel.
Mvg
@ Frank
In grote lijnen ben ik het wel met je eens. Ik deel echter niet het standpunt dat de meeste Israëliërs de hand in eigen boezem steken en hun eigen aandeel dus in het gehele plaatje zien. Daarom noemde ik ook die vredeseducatie als voorbeeld. Israel zou daar zelf inderdaad ook goed aan doen. Ik heb zelf op een Israëlische school gezeten en kan je vertellen dat je als kind indoctrinatie met de paplepel meekrijgt. Ik vond die voorwaarde nogal getuigen van een gebrekkig zelfinzicht, vandaar die vermelding. Wat betreft de steun van het Westen aan Israel ben ik het volledig eens.
Israel zit tegenwoordig relatief veilig- mede dankzij die muur- maar daar staat tegenover dat zij haar jonge mensen een zware tol laat betalen in de uitvoering van het veiligheidsbeleid. Ik zal dus nooit zeggen dat Israel er niet onder te lijden heeft. Punt is wel dat Israel misbruik maakt van haar machtspositie en dat Israel de eerste verantwoordelijke is voor het onevenredige lijden van de Palestijnen. Het is zelfs voor mij moeilijk om daar kalm onder te blijven, zeker als je weet hoeveel haat er ook aan Israëlische zijde zit. De meeste Israëliërs zijn murw geworden door de hele kwestie en dat is ook de reden dat tegenwoordig veiligheid een hogere prioriteit heeft dan vrede. Dat is inderdaad paradoxaal, maar dat is wel de werkelijkheid. Er zijn geen winnaars hier. Enkel verliezers.. en dat zal waarschijnlijk nog heel lang zo blijven. De grote morele verliezer is echter in mijn visie Israel. Maar misschien komt dat omdat ik juist in Israel zo teleurgesteld ben.
Met vriendelijke groet,
Piet
wow…