Voorpagina Islam, Recensies

Loving the beloved

"Love is the only way out!"
– Shaykh Muhammad Ramadan Qadri

"Who are you to judge?"
– Shaykh Babikir Ahmad Babikir

Afgelopen maandag was ik bij het Milaad Festival 2008 in Theater Zuidplein Rotterdam. De geboortedag van de Profeet Mohammed werd gevierd.

Het was een gevarieerd programma. Ik heb gelachen om de Palestijns-Amerikaanse stand-up comediant Mo Amer en me naar hogere sferen laten leiden door de stemmen van de Britse anasheed groep Shaam. Ik heb me ook laten inspireren door twee bijzondere gastsprekers.

Aan het begin legde Tasneem Sadiq uit dat er twee manieren zijn om de Profeet Mohammed (vzmh) te leren kennen. De Profeet echt leren kennen doet men niet door veel boeken en biografieën te lezen. Dat is slechts oppervlakkig leren kennen.

De eerste manier om hem echt te leren kennen is door te kijken hoe de erfgenamen van de profeten, de geleerden zijn en zich gedragen. Hij verwees naar de overlevering "de geleerden zijn de erfgenamen van de profeten". Een tweede manier is om te luisteren naar poëzie over de Profeet want het is bekend dat veel metgezellen gedichten aan de Profeet voordroegen en hij daar erg van hield. Gedichten over de Profeet stimuleren ook ons voorstellingsvermogen. Het ultieme levensmoment voor veel moslims is het hebben van een droom waarin de Profeet aan de gelovige verschijnt.

Love of the Prophet for the Ummah

De eerste lezing was van de Pakistaans-Britse Shaykh Muhammad Ramadan Qadri. Hij vertelde over de liefde van de Profeet voor zijn ummah (gemeenschap). Hij vertelde over de constante stroom van negativiteit over de islam en de Profeet die volgens hem veroorzaakt wordt door een geestelijke depressie in het Westen. De meeste mensen zijn depressief. De enige remedie tegen deze negativiteit is liefdevol tonen wat islam betekent.

"Love is the only way!"


Shaykh Muhammad Ramadan Qadri

Tussendoor grapte hij nog dat de oorzaak dat de islam het spotpunt is, komt omdat de islam geen "heilige koe" kent. De koe is heilig in het jodendom en het hindoeisme en soms in het christendom (afhankelijk van wie je spreekt). In de islam wordt de koe echter ritueel geslacht en daarom wordt juist de islam vogelvrij verklaard en (wordt gedacht) is islamitische heiligschennis toegestaan.

Shaykh Ramadan legde uit dat barmhartigheid de dominante eigenschap van de Profeet was. Zoals de Koran zegt, is de Profeet gezonden als barmhartigheid voor de mensheid. De Profeet ging anders om met beledigingen dan veel moslims tegenwoordig. Zijn vijanden gaven hem allerlei scheldnamen en toen de metgezellen van de Profeet hem op de hoogte stelden en voorstelden om wraak te nemen wuifde de profeet het af. Hij zei: "Ik heet Mohammed en die persoon waar zij het over hebben ben ik niet." Analoog hieraan zouden volgens Shaykh Ramadan moslims op de Deense cartoons en soort gelijke provocaties moeten reageren.

Shaykh Ramadan legde uit dat het beeld van de Profeet te maken heeft met het zelfbeeld van mensen. Toen Abu Lahab, de oom en een van de grootste vijanden van de Profeet, hem een keer de meest lelijke persoon op aarde noemde zei de Profeet: "Je hebt gelijk." Toen de metgezellen hem vroegen waarom hij dat toegaf terwijl hij eerder Abu Bakr gelijk gaf die zei dat de Profeet de mooiste persoon was. De Profeet legde uit dat hij slechts een spiegel is. Abu Lahab projecteerde zijn eigen negativiteit op de Profeet en vond dus eigenlijk zichzelf de meest lelijke persoon. De Profeet kon hem hierin alleen maar gelijk geven.

Tot slot een gezonde dosis zelfkritiek van de Shaykh: "De reden dat mensen een negatief beeld van islam en de Profeet hebben komt ook omdat wij hun het ware beeld van de islam niet hebben laten zien". Tenslotte legde Shaykh Ramadan het belang van humor uit in de islam. De Profeet (vzmh) raadde boosheid af en de Shaykh vertelde een komisch verhaal uit het leven van de Profeet.

Love of the ummah for the Prophet

De Soedanees-Britse Shaykh Babikir Ahmad Babikir gaf na het komische optreden van Mo Amar de tweede lezing. Hij citeerde de overlevering "niemand van u heeft waarlijk geloof indien hij niet voor zijn broeder wenst wat hij voorzichzelf wenst" om het belang van broederschap in de Islam te benadrukken. We zijn allemaal gelijkwaardig om de reden dat we allemaal het licht van Mohammed reflecteren die het licht van het Aangezicht van Allah in zich heeft. De shaykh legde ook uit dat broederschap zich ook tot andersgelovigen uitstrekt.


Shaykh Babikir Ahmad Babikir

De Profeet was ook goed ten opzichte van zijn niet-moslim buren. Hij vertelde het verhaal van de Profeet die in Taif werd gestenigd toen hij daar de Islam wilde prediken. Toen vervolgens de engel vroeg of hij wenste dat het volk gestraft wordt, zei de Profeet "nee, zij zijn onwetenden en weten niet wat ze doen" en hij bad dat er uit hun nakomelingen wel rechtschapen gelovigen zouden komen.

De Shaykh zei ook dat we liefdevol moeten omgaan met de aarde.

"I love the group called ‘Friends of the earth’ and ‘Greenpeace’…I advice you become friends with them!"

De mens is immers uit aarde geschapen en arrogantie is een grote zonde. Iblies (duivel) pleegde een grote zonde door arrogant te zijn tegenover Adam die geschapen was van aarde. Iblies dacht aan de tijd dat hij over de aarde liep en zelfs nu zijn er veel mensen die menen dat de aarde smerig is terwijl zij zelf uit aarde zijn geschapen! Iblies weigerde te buigen voor Adam en zijn voorhoofd op de aarde te zetten. Ieder mens heeft echter de ruh (ziel) in zich en het was dit aspect dat ieder mens heilig maakt. We moeten echter met deze kennis niet dezelfde fout als Iblies maken door over andersgelovigen te oordelen:

"Don’t ever think he/she is not a muslim so I will go to heaven and he/she to hell! Who are you to judge?!"

Het meest komische moment van de avond vond ik toen de Shaykh uitlegde dat de Sunnah (voorbeeld) van de Profeet volgen primair betekent een voorbeeld aan zijn gedrag nemen en niet zijn kledij. De Shaykh die in een prachtig gewaad liep, zei dat in Soedan, het land waar hij oorspronkelijk vandaan komt, iedereen in een lang gewaad loopt. "Even when they go to the disco!"


Shaykh Babikir: "Even when they go to the disco!"

Kamel Essabane is het stilste jongetje van de klas dat toch begon te praten en zijn klasgenoten soms hard aan het lachen wist te maken. Hij overwon zijn angsten en maakte van praten voor groepen zijn beroep. Doordeweeks loopt hij met de pet op van docent islamitische godsdienst rond op een hogeschool en voorziet hij tevens diverse scholen van advies als onderwijsbegeleider identiteit en levensbeschouwing. Ook vertelt hij soms filosofische verhalen aan het Fahm Instituut. Af en toe plaatst hij vanachter zijn laptop in alle stilte een ernstige tekst op het net. Misschien dat iemand het leest.

Lees andere stukken van Kamel