Vier getalenteerde Afro-Amerikanen vormen sinds 2001 de theatergroep Progress Theatre. Eén dame is christen en de rest hangt de Islam aan. In de Verenigde Staten trekken ze volle zalen. Nog vorige jaar kregen ze de befaamde Apollo Theater tot aan de laatste stoel toe vol. Dat is een grote prestatie als je weet dat Apollo grote sterren als Aretha Franklin, Michael Jackson en James Brown heeft voortgebracht.
V.l.n.r.: Cristal Chanelle Truscott, Dana Bowles, Maiesha McQueen en Aaron Goodson (foto: Akintoye Moses)
Dit jaar deden ze Nederland aan op uitnodiging van het Wereld Muziektheater Festival, hier voerden ze in verschillende theaters hun stuk Peaches uit.
Ik heb hun optreden in Podium Mozaiek gezien. Een krachtige voorstelling over het verleden van de Afro-Amerikaan als slaaf en de Afro-Amerikaan van vandaag. In een hoog tempo, gecombineerd met zelfgeschreven muziekstukken, beleef je in drie kwartier de vragen en problemen van de Black American.
Cristal Chanelle Truscott, is de artistieke leider en het grote brein achter dit concept. Momenteel is ze hard bezig met het volgende stuk: Shahada. Het belooft een mooi stuk te worden over hun eigen leven.
vlnr: Alisa Routh, Dana Bowles, Aaron Goodson, Maiesha McQueen, Cristal Chanelle Truscott en Tashiya Umoja foto: Leslie Hewitt
Het is schitterend en tegelijkertijd inspirerend om te zien hoe zij en haar collega’s hun identiteit (als welgelovige moslim en christen) weten te combineren met het drukke en veeleisende toneelleven. Veel Nederlandse artiesten hebben mij namelijk laten weten dat dat erg lastig is. Daarnaast is toneel jammer genoeg niet populair onder de jongeren. Christal en haar team zijn daarom uitstekende rolmodellen die we in dit land goed kunnen gebruiken.
Laten we hopen – dat doe ik althans – dat ze gauw weer een bezoek brengen aan dit landje waar het stikt van de artistieke talenten!
Voor wie Progress Theatre gemist heeft, kan een videocompilatie van hun Nederlandse tour bekijken.
3 Reacties op "Progress Theatre"
superrr!
Heb ze gezien, ze zijn echt goed!
Wel erg multi-culti :-)
Wat was hun boodschap over MC in Europa eigenlijk (daar hadden publieksleden het over)?
Knap, als ze het lukte vraagtekens te zetten bij de ‘get over it’ mentaliteit.
Ziet er inspirerend uit, wanneer komen ze weer?
PS Ik vond, hier in den vreemde, het vooral leuk om het oude tolerante NL als publiek in beeld te zien. Ze bestaan nog, jaaa! Dat soort mensen geven mij een ‘Ik Kom Terug’- gevoel :-)