Voorpagina Algemeen, Maatschappelijk

Het debat der extremen

Al enige tijd terug heb ik voor mezelf besloten om een cordon sanitaire te bouwen tegen onderwerpen/hypes die mijns inziens een vetroebelend effect hebben op de Nederlandse samenleving. Wel de actualiteiten bijhouden uiteraard, maar niet meer prominent meedoen aan discussies. De onderwerpen waar ik liever niet meer over spreek, zijn dan ook onderwerpen waar inmiddels half Nederland de buik vol van heeft: islam in Nederland, moslims, multiculturele samenleving en alles wat er omheen zit.

De publiekelijke discussie die eens zo inhoudelijk was en waarin verschillende partijen elkaar de hand reikten, lijkt steeds meer te verdwijnen. Tegenwoordig worden hete hangijzers in de samenleving gevoerd door de meest extremen van alle partijen. Want zij leveren de leukste quotes, dus staan ze op de voorpagina’s van kranten en openen het journaal. Die quotes gaan een eigen leven leiden. De discussie wordt niet meer gevoerd over de oorzaak en aanpak van bepaalde problemen, maar over de uitspraken en daden van bepaalde mensen. Dan heb ik het over alle partijen die betrokken zijn bij zo een discussie. Alle uitersten krijgen zoveel ruimte dat mensen met een daadwerkelijk inhoudelijk verhaal op de achtergrond worden gedrukt.

Wanneer was de laatste keer dat we een moslim op tv hebben gezien die voor de verandering eens niet betrokken is bij een bepaalde orgaan of die niet een politieke functie bekleedt, en met een goed genuanceerd verhaal komt over bepaalde discussies? En al is de genuanceerde man aan het woord, er zijn altijd azijnpissers van beide kanten die wel iets uit je betoog weten te halen. Dat is opzich geen probleem, maar het probleem is nou net dat juist die azijnpissers altijd het nieuws van de week domineren. De rest draait er maar een beetje omheen.

Men is verstrikt geraakt in een web met discussies over details. Over onderwerpen waar niemand wakker van ligt, waar we de samenleving niet mee vooruit helpen. Handen schudden, baarden, burka’s en nog meer nonsens. De discussie gaat over een groep mensen waarvan kranten het percentage niet eens zouden vermelden, omdat het een lachwekkend klein getal achter de komma is. De discussie moet gaan over welke maatregelen getroffen moeten worden om bepaalde groepen actief te krijgen en hoe bepaalde wijken aangepakt moeten worden. Dat hoeft niet op een betuttelende manier (alsjeblieft niet), maar het moet wel dáárover gaan. Misschien krijgen sommigen de indruk dat het wel daarover gaat, maar helaas hebben we tot nu toe geen enkel resultaat gezien van het verharde debat van de afgelopen jaren.

Nu ben ik ergens ook hypocriet. Ik verwacht dat het inhoudelijk genuanceerd debat terugkeert, maar tegelijkertijd wil ik me er niet meer over uitlaten. En dat komt nu precies door datgene wat ik hierboven beschrijf. Het gevoel dat je mening er niet meer toe doet, omdat er toch nooit naar geluisterd wordt. Simpelweg omdat je niet de dingen zegt die mensen uit je mond willen horen, trek ik mij maar helemaal terug.

Een discussie wordt gevoerd tussen twee partijen die ieder hun eigen standpunt verwoorden. En het mooie in dit land is dat het hard tegen hard kan gaan, maar dat er uiteindelijk een hand wordt gegeven en er soms zelfs een gezamenlijk standpunt uit voortvloeit.

Een aantal weken terug zat ik een panel met een atheïst, jood en moslim. We hadden het over de Nederlandse identiteit. Hoewel we op bepaalde punten van mening verschilden, waren er ook veel overeenkomsten. De joodse jongen naast me maakte kenbaar dat hij niet meer met een keppeltje op straat durfde in bepaalde delen van Amsterdam, omdat hij werd uitgescholden en geïntimideerd. Ik wist precies hoe hij zich voelde. Ik woon in een witte vinexwijk in Eindhoven, waar ik ook met enige regelmaat wordt geïntimideerd.

We gaven elkaar een hand. Het mag en kan allebei niet. Ja, het is erg politiek correct. En nee, ik vind het niet erg. Het debat der extremen begint inmiddels wel meer mensen de keel uit te hangen. Schreeuwen is namelijk erg makkelijk, maar daadwerkelijk luisteren, dat is een leerdoel waar veel mensen aan mogen werken.