Voorpagina Ingezonden

De leeuw en de drie stieren

Dit stuk is ingezonden onder de pseudoniem Abu Ilyas

Aan het onderstaande verhaal heb ik vaak moeten denken sinds het media-optreden van de heren Marcouch en Aboutaleb bij Pauw & Witteman vorige week.

There is a legend about a lion and three bulls who were in the jungle. One of them was white, one was yellow, and one was black. The lion was not able to eat these three bulls because if he came near them, they would all stand up together, and each one of them would face the lion, so he could not eat them. The lion began to think about how he could get them to become divided.

He saw the bulls grazing once, and he approached the black and the yellow ones, and he said, "You know that white one over there. He kind of looks like the people around here. He’s different from us. Why don’t you let me eat him?"

The two bulls said, "Yeah, go ahead. Get rid of him." So, the lion went and ate the white one.

Then, the next day, the lion came to the yellow bull, and he said, "Haven’t you noticed that you and I look the same? We have the same color. We’re really cousins! And this black one over here, he’s different from you. So, why don’t you let me eat him?" The yellow one said, "Yeah, you’re right. Go ahead."

So, the lion went and ate him. Then, on the third day, the lion came for the yellow bull and said, "I’m going to eat you." The yellow one replied, "I was eaten the day you ate the white one."

Dit verhaal vertelde de vooraanstaande shaykh Abdullah Ibn Bayyah in een lezing over de islam in het Westen. Het is de Nederlandse leeuw eindelijk gelukt moslims te overtuigen dat er gematigde en radicale moslims bestaan, en dat de gematigden de leeuw dienen te helpen in de bestrijding van de radicalen. De heren Marcouch en Aboutaleb hebben deze nobele taak op zich genomen.

Al sinds Frits Bolkestein in 1991 de Nederlandse hetze tegen de islam begon, heeft er één stok centraal gestaan om moslims mee te slaan: de scheiding van kerk en staat. Een principe dat door deze anti-islamitische stemmingmakers tot de kern van onze rechtsstaat verheven is. Diezelfde rechtsstaat die moslims met man en macht omver zouden willen werpen, omdat zij dat kernprincipe zouden weigeren te erkennen.

Het lijkt erop dat deze stemmingmakers gelijk gekregen hebben. Moslims bedreigen inderdaad de scheiding van kerk en staat. Het gevaar komt echter niet van ‘radicale’ imams als Fawaz, maar van types als Marcouch en Aboutaleb. Hoever zijn wij immers heen als Marcouch op de nationale televisie met droge ogen pleit imams te verbieden om in religieuze termen zware kritiek te uiten op zijn functioneren als stadsdeelvoorzitter? Anders kon ik zijn oproep tot een strafrechtelijke aanpak van de veronderstelde ‘fatwa’ van Fawaz niet interpreteren.

Wordt het religieuze mensen, wiens denominatie deheer Marcouch niet aanstaat, ineens verboden aan een publiek debat deel te nemen? Dat lijkt me een regelrechte uitholling van de rechtsstaat. Dit komt van dezelfde Marcouch die de Poldermoskee openlijk steunt om zo de ‘radicale’ islam te bestrijden. Sinds wanneer is het bestuurders toegestaan de ene religieuze groep boven de ander te bevoordelen?

Een dag later maakt Aboutaleb het nog bonter door openlijk de Marokkaanse gemeenschap op te roepen imam Fawaz te ontslaan. De staatssecretaris van Sociale Zaken die zich bemoeit met het bestuur van moskeeën? Een duidelijker voorbeeld van een schending van de scheiding van kerk en staat kan ik mij niet bedenken. Waar zijn de zelfbenoemde verdedigers van de rechtsstaat nu om hem op de vingers te tikken? Misschien moet Aboutaleb in een volgend kabinet minister van Religieuze Zaken worden, met Marcouch als zijn staatssecretaris.

Het schrikbeeld dat ik voor ogen heb, is dat er uiteindelijk een soort staatsislam vormgegeven zal worden, die voor ‘gematigd’ door moet gaan en salonfähig is verklaard door bovengenoemde heren. Dat moet dan de enige legitieme islambeleving worden voor moslims in Nederland. Iedereen die daarvan afwijkt, zal verdacht worden en als ‘radicaal’ bestempeld worden, zoals nu met Fawaz gebeurt. Waar een dergelijke constructie toe kan leiden, zien wij dagelijks in landen als Egypte, Syrië en Tunesië.

Vandaag helpen de ‘gematigden’ de leeuw om de ‘radicale’ imam te eten, morgen is het een andere groep die hen niet aanstaat of botst met hun persoonlijke belangen. We dienen ons te beseffen dat de religieuze vrijheid van mensen als Fawaz, hoe groot onze verschillen soms ook zijn, uiteindelijk ook onze vrijheid vormt. Ik roep alle religieuze minderheden van Nederland dan ook op pal te gaan staan voor de scheiding van kerk en staat en Cohen en Balkenende te vragen hun islamitische bestuurders op het matje te roepen. Wie zich zo laat leiden door zijn eigen religieuze voorkeuren, is een dergelijk publiek ambt niet waardig.

Handen af van onze rechtsstaat!

Abu Ilyas

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van Wij Blijven Hier!