Voorpagina Opmerkelijk

Pino en AA trouwen hier!

Faisal had onlangs via zijn killernetwerk een toer van het Boijmans-Van Beuningenmuseum in Rotterdam geregeld. Echter, die middag viel samen met de vrijgezellenavond van wbh’s onvolprezen megasupporter van het eerste uur, van de missing link tussen me meissie en mij, van de regelneef der netwerkende regelneven, van homey, broeder, vriend, BigBird, Superbird, kleinvogeltje, FA, Kaku – kortom: Pino en zijn Oegtie-AA gaan trouwen! En wij hebben ‘m nog effe flink in ’t ootje genomen… (vooral de geheime opnamen van André Hazes, aka de Andere Hassans met hun versie van "Bloed, Zweet en Tranen" hakten er flink in).

Na een gezamenlijk ontbijt zijn we met 6 man en vrouw sterk richting het museum gereden, waar we getrakteerd werden op de bizarste combikunstcollectie van Nederland: schilderkunst van 1450 tot nu, gecombineerd met Popart, installaties, beeldhouwkunst, Impressionistische werken, Expressionistische werken, de Gouden Eeuw – 10.000 m2 krankenhaus variatie. Aan het einde van de middag waren we uitgeput van al het lopen en vooral van de intensiteit van het kijken. (Oh ja: en we mochten van onze toergidsdame ook nog helemaal de toren in kruipen, normaal gesproken off limits voor het publiek. Wat een uitzicht: Rotjeknor lag aan onze voeten).

Rond een uur of drie hadden Faisal en ik afgesproken om flink te gaan rellen. Onze improvkwaliteiten moesten messcherp zijn die dag. Oorspronkelijk was de afspraak dat Faisal zgn. zou proberen Pino over te halen me meissie en mij naar Mokum te rijden maar dat we dan zouden tegenstribbelen: "nee, echt niet, doe normaal, we hebben al een kaartje blablabla." Maar meissie had zware migraine en ik zat in mijn eentje. Tja, en dan? Als de eerste de beste zuiger van een bloedhond besloot ik maar een flinke ruzie uit te lokken. Ik beschuldigde Pino van gedraal, te laat komen, afspraken niet nakomen (allemaal dingen die hij nooit en te nimmer zou doen, die ouwe goedzak!) en deed flink gepikeerd, omdat ik zogenaamd een of ander lullig filmpje zou missen die om vier uur zou draaien.

Ondertussen was SuperAbe met gezwinde spoed de bruid2Be weg aan het sjeezen naar haar geheime hennahavondje (helaas: ze had een paar dagen eerder al de bestelling voor haar eigen feestje gezien op het prikbord bij haar bakker en rook onraad…vrouwen!) Ondertussen reed Faisal met een slakkengang richting de stad waar we te laat moesten komen, zodat de andere complotbroeders op tijd in het restaurant zouden zitten om heel hard sulplise! te roepen.

Ik zou dus drie kwartier doen alsof ik boos was, om vervolgens de film maar op te geven en Faisal en zijn zgn rammelende buik voorrang geven. Helaas waren onze oelewapbroeders te traag en stonden ze buiten het restaurant. Broeder Pino zag ze eerder dan ik en begon op klassieke Punk’dwijze te haperen en stotteren: "hey, wat de.., wie is…, huh…, de t*ring, sapperde…., wat doet rach…, hey noo.., wie is… hé Soef?" Totale verwarring!

Nadat onze snode plannen bekend waren geworden, werd Pino een petitpeu emo en begon hij een mooie speech te bouwen – en die shizl was nog niet eens echt begonnen! We gingen namelijk na de eetturkboer richting de Oostelijke IJlanden, waar een voormalig gitarist van de Raggende Mannen (bekend van de klassiekers "Poep in je Hoofd" en"Nee, ’s niks") en een zangdocente een ministudio hebben in de kelder van een restaurant. Hier zouden we met Pino een cd-tje opnemen. De zangdocente was niet onder de indruk van zoveel moslims in haar kelder… totdat we onze keuze bekend maakten: Pino wilde graag "bloed, zweet en tranen" van Dreetje opnemen!

Overigens een hoogst vreemde keuze, gezien de tekst van dit nummer. Niets ironisch is ons echter vreemd:

"met bloed, zweet en tranen,
zei ik rot hier nu maar op
met bloed, zweet en tranen,
zei ik vrienden, dag vrienden, de koek is op"

Toen we hier over nadachten hebben we een speciaal en heelliefdevol coupletje voor zijn aanstaande toegevoegd, plus onze eigen Urdu-editie van het refrein, gewoon voor de lauwheid ervan…

En nu gaat Pino dus echt loesoe naar zijn vrouw in Roffa. Wij, zijn broeders, zijn vrienden, zijn inhetootjenemers, wensen Pino en zijn aanstaande het allerbeste. Moge God jullie zegenen: "Baaraka l-laahoe laka, wa baaraka ‘alayka, wa jama’a baynakoemaa fii khayrin. (Moge God jullie Zijn permanente zegeningen schenken en jullie samenbrengen in het goede – overgeleverd door At-Tirmidhi).

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van