Voorpagina Cultuur, Ervaringen, Islam, Spiritualiteit

Opvoeden met God

Religie is betrekkelijk makkelijk. Spiritualiteit niet. De één bestaat bij de gratie van vele regels en de uitvoering ervan, de ander bij de gratie van een emotie en intuitie die je actief moet opzoeken. Soms helpen de regels bij het actieve zoekproces, soms lijken ze je in de weg te zitten. Overgave is geen sinecure en geloof kent geen rechte lijn van ontwikkeling.

Een van de aantrekkelijkheden van islam is dat het sterk aansluit bij mijn natuurlijke aanleg. Tot mijn verrassing is dit concept in de islamitische theologie ook niet onbekend: men spreekt wel van islam als de dien al fitrah, de aangeboren weg of levenswijze. In die optiek moet men het ook zien wanneer moslims zeggen dat iedereen geboren wordt in staat van islam (overgave). Ofwel als moslim, maar daarna door opvoeding aldanniet moslim blijft, of wordt grootgebracht als christen, hindoe, ietsist, atheïst, etc etc.

Maar zo’n spirituele opvoeding in welke religie dan ook is geen eitje. Ga d’r maar eens aanstaan als ouder. Mijn eigen ouders genieten ontzettend veel van mijn respect wanneer het aankomt op mijn opvoeding. Zeker mijn moeder (die het leeuwendeel voor haar rekening nam) maar ook mijn vader, hebben (soms tevergeefs) geprobeerd mij een sterk normen- en waardenstelsel mee te geven. Zij deden dit vanuit hun eigen natuur, maar ook vanuit de religieuze opvoeding die zij zelf genoten hadden. Mijn ouders zijn beiden op een behoorlijke strenge rooms-katholieke wijze opgevoed.

Ze stuurden me als jonkie richting katholieke kleuterschool (de Polderbloesem), vervolgens richting katholieke basisschool (de Proostdijschool) en tussentijds met enige regelmaat naar de kerk – overigens in behoorlijk stomme kleding (ruitjesbroeken, vestjes en blazers enzo). Uiteraard ben ik gedoopt, maar daar weet ik vrij weinig van. Daarna heb ik ‘eerste communie’ gedaan toen ik een jaar of 7 was. Hiervan kan ik me niet zo goed herinneren of ik nu begreep wat ik aan het doen was, behalve dan dat het aangenaam spannend was en dat er veel mensen naar me keken. Maar ook dat ik die stomme broek weer aan moest en dat het koud was in de kerk.

Tegen de tijd dat het tijd was voor die derde fase – het zgn ‘vormsel‘ – op mijn 12de jaar, gebeurde er iets verrassends: mijn moeder zei dat ik zelf mocht kiezen. (En de schoolleiding, hiervoor hardcore ro-ka’s die de oorlog nog hadden meegemaakt, werd vervangen door hippiestylo wil-je-erover-praten?-softieleraren).

Die keuzefactor was interessant, want zo op mijn 12de begon ik bewuster te worden van zaken, vooral doordat mijn omgeving mij daar de ruimte voor bood. Ik kan me echter niet meer herinneren of mijn ouders ooit met me over God hebben gesproken voor die tijd. Ik kwam hierop toen ik het met Pino had over iemand die nu een zoontje van een jaar of 3 heeft. Deze vader leert zijn zoontje nu al op een ontzettend speelse en eenvoudige manier over Allah. Hij zegt simpelweg: als je een keertje eventjes stil zit om na te denken, of een momentje ruimte in je hoofd hebt of alleen voelt- weet dan, dat Allah swt er altijd voor je is. Jij ziet Hem niet, maar Hij ziet jou altijd. Wat hij daarmee doet, is, mijns inziens, een soort veilige haven creëren maar ook een gevoel voor spiritualiteit aanwakkeren, zonder meteen alle registers van boeken met regeltjes open te trekken.

Hoe ik het zelf zou doen? Allahoe ‘alem – ik weet het echt niet. Spiritualiteit en religie zijn voor mij als 2 handen op 1 buik (als de in elkaar gedraaide helixen van DNA). Maar waar ligt de basis dan? Waar of hoe zou ik beginnen als ik lo Deo volente ooit kinderen zou krijgen?

Maar effe vragen wat me meissie ervan vindt…

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van