Voorpagina Maatschappelijk, Media, Politiek

PVV gedijt in oppervlakkig verkiezingsdebat

, 14 september 2012, 8 reacties

Volkskrant-columnist Rene van Leeuwen beweert in zijn meest recente column dat ‘Wilders’ tactiek’ een stempel heeft gedrukt op de verkiezingsuitslag. In de ‘o zo tergende leegte van anti-inhoudelijke-vorm-over-inhoud-fetisjisme’, rondom het verkiezingsthema Europa, moet volgens de columnist de directe verklaring worden gezocht voor de hopeloze nederlaag van de PVV. De bewering luidt dat de PVV op inhoud heeft verloren.

Dit is, op z’n zachtst gezegd, een opmerkelijke verklaring van Rene van Leeuwen. In het bijzonder wanneer je je bedenkt dat de PVV op vijftien zetels staat. Afgaande op het aantal (absolute) stemmen, is zij nu de vierde partij van Nederland. De PVV heeft weliswaar negen zetels verloren. Alleen kan dit verlies niet als een hopeloze nederlaag worden geïnterpreteerd. De PVV is na de verkiezingsuitslag met vijftien zetels nog altijd ruimschoots vertegenwoordigd in de Kamer. Sterker nog: als vierde partij van Nederland is het voor de PVV nog altijd goed toeven in Den Haag.

Is de PVV op argumentatieve en inhoudelijke vlak afgetroefd?
Niet alleen de PVV blonk uit in een ‘anti-inhoudelijke’ houding. Het hele verkiezingsdebat stond naar mijn mening in teken van oppervlakkige standpunten. Neem bijvoorbeeld het verkiezingsprogramma van de PvdA, de tweede partij van Nederland. De PvdA wil ‘eerlijk uit de crisis’ komen. Door een groene en innovatieve economie te stimuleren, hopen zij voor zowel de korte als lange termijn banen te creëren. Hoe zij deze willen stimuleren, en hoe zij in het verlengde hiervan banen willen scheppen, in de zin dat je je kunt afvragen welke beleidsprogramma’s zij in zullen zetten, blijft in zijn geheel onbesproken. Een ander voorbeeld is de verwijzing naar de Stabiliteit- en Groeiverdrag in het verkiezingsprogramma van de PvdA. Deze moet Europese landen dwingen om structurele overheidstekorten op orde te brengen. Welke beleidsinstrumenten de PvdA verbindt aan het genoemde verdrag, wordt evenals het eerste voorbeeld nergens besproken.

Dat een partij als de PvdA Wilders heeft afgetroefd op argumenten, is dan ook een onjuiste interpretatie van de verkiezingsuitslag. Qua inhoud en argumenten is er weinig verschil tussen de PVV en PvdA. De verkiezingsstandpunten van beide partijen blinken uit in futiliteit. Wie Geert Wilders als een ‘anti-inhoudelijke-vorm-over-inhoud-fetisjist’ kenmerkt, moet niet vergeten om Diederik Samsom in deze kwalificatie op te nemen.

Een aanzet tot een verklaring
De PVV-fractie heeft vanaf het begin van zijn bestaan een zuigende werking op ‘opvallende’ persoonlijkheden. Zo werd de partij voor een lange tijd vertegenwoordigd door  amateurboksers, eigenaren van louche bedrijven, een brievenbus-plasser en (sinds kort) antisemieten. Sinds de bekendmaking van de nieuwe kanditatenlijst, wordt Geert Wilders namelijk beschuldigd  van antisemitisme. De PVV is volgens Wim Kortenoeven een antisemitische partij, die het leven van joden onmogelijk probeert te maken in Nederland. Hierbij doelend op de negatieve standpunten van de PVV ten aanzien van het ritueel slachten en besnijdenis. De reactie van Kortenoeven is op z’n zachtst gezegd ambivalent te noemen. Daar waar hij structureel islamitische gebruiken heeft aangevallen als als lid van de PVV-fractie, bestempelt hij deze als antisemitisch wanneer islamitische en joodse gebruiken samenvallen.

Wat je hieruit kunt opmaken is dat de islam in één klap geen ideologie meer is: de besnijdenis en het ritueel slachten worden plots gezien als religieuze handelingen, die belangrijk zijn voor de geestesvorming van zowel moslims als joden. Wanneer de Nederlandse overheid, met of zonder PVV, deze zou verbieden, dan is er sprake van een racistische uitingingsvorm, namelijk: antisemitisme. Wim Kortenoeven heeft met zijn jarenlange anti-islam politiek meegewerkt aan een racismecampagne, die nu ook de joodse gemeenschap in het hart raakt. Zijn herstelcampagne in de Verenigde Staten, zal dan ook weinig uithalen. De PVV heeft een antireligieuze trend gepopulariseerd met als gevolg dat andere partijen deze hebben overgenomen.

Rene van Leeuwen vergeet in te zien dat de huidige minderheden- en migrantenvrees, met de bijbehorende sfeer van anti-religiositeit, overgewaaid is naar andere delen van het politieke spectrum. Met als enige verschil dat andere partijen deze in politiek correcte vormen gieten. Neem het voorbeeld van PvdA-er Martijn van Dam, die het wetsvoorstel van het verbod op ritueel slachten steunde, door volledig te leunen op onvolledige inzichten uit de wetenschap. Het Wageningen-rapport, waar hij hoofdzakelijk aan refereerde ter verdediging van het wetsvoorstel, is namelijk allesbehalve volledig te noemen. Kortom; met betrekking tot het verbod op het ritueel slachten is een onevenwichtige krachtsverhouding te bespeuren tussen inhoud en vorm, waarbij de wetenschap fungeert om de heersende futiliteit te camoufleren.

De  zuigende werking van de PVV op opvallende persoonlijkheden, in combinatie met de inmiddels overgewaaide antireligieuze sentimenten binnen andere politieke partijen, heeft ervoor gezorgd dat de PVV enerzijds als fractie kleiner is geworden. Anderzijds heeft de aanwezigheid van de PVV geleid tot een antireligieus discours in de Kamer, dat zich allesbehalve inhoudelijk laat kenmerken.

Rachid Eznaden schrijft sinds 2011 voor Wijblijvenhier. Hij is eindredacteur met als speciale aandachtsgebieden integratiebeleid, buitenlandse politiek, literatuur en islamitische geschiedenis van Europa. Verder staat Rachid bekend als boekenwurm. Voor de meeste WBH-ers belichaamt hij de Wijblijvenhier-bibliotheek. Heeft een schrijver achtergrondinformatie nodig voor zijn stukken, dan tovert Rachid binnen no time een aantal titels tevoorschijn. Tot slot: Rachid recenseert graag. Waar deze interesse vandaan komt, Joost mag het weten. Misschien is het wel zijn tegendraadse houding: waar over het algemeen steeds minder wordt gelezen, gaat hij juist meer lezen.

Lees andere stukken van