Voorpagina Sport

Eigen volk op het veld

Het ‘buitenlandersprobleem’ is inmiddels ook een onderwerp van discussie in de grote voetbalwereld. Te veel buitenlandse spelers, waardoor te weinig spelers van de eigen jeugd door kunnen groeien. En door zoveel spelers van buiten, gaat ook de clubcultuur beetje bij beetje verloren. Supporters zien liever een local hero dan een dure flopvoetballer uit Verweggistan. Zie daar, de voetbalwereld is de huidige maatschappij (en politiek) in het klein. Het ‘probleem’ is misschien wel het best zichtbaar in Engeland. Van de 498 spelers die het afgelopen seizoen in de Engelse competitie voetbalden, hadden slechts 170 spelers (34%) de Britse nationaliteit. Arsenal begon zijn wedstrijden zelfs met gemiddeld 0,34 Engelse spelers.

Het grote succes van het Engelse clubvoetbal is dan ook wellicht voornamelijk te danken aan de 66% van de buitenlandse voetballers. En de grote afgang van het nationale elftal (de Engelsen schitteren door afwezigheid op het EK) is misschien wel een direct gevolg van te weinig ‘eigen spelers’ op het hoogste niveau. De maffiabaas van het wereldvoetbal, Sepp Blatter, stelt als oplossing de ‘6+5-regel’ voor: Maximaal vijf buitenlandse spelers per elftal. Een vrijwel onmogelijke en kansloze onderneming van de voetbalbond, want buiten het discriminerende karakter van dit voorstel, kent Europa volledige vrijheid van verkeer voor werknemers.

Juridisch gezien heeft het voorstel dus minder kans van slagen dan een gevangene op Guantanamo Bay. Máár middels wat geheimzinnige maffiapraktijken hoopt Blatter dat de EU voor het voetbal een uitzondering gaat maken. Het zou toch wat zijn als ze de ‘6+5-regel’ er doorheen zouden krijgen. En wat als vervolgens de maatschappij dit ideetje van de voetbalwereld overneemt? Een quota op de arbeidsmarkt voor het aantal buitenlandse werknemers? Ik geloof er niet in. Net zoals ik wil dat mijn cluppie gewoon de beste spelers aankoopt (ongeacht de nationaliteit), is te hopen dat werkgevers ook gewoon kijken naar kwaliteit in plaats van afkomst. Want als Ajax met elf buitenlanders de Champions League wint, zal je mij niet horen klagen.

ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.

Lees andere stukken van