Voorpagina Politiek

Het Zwarte Huis

Stel je eens voor. Hij is nog maar een paar dagen president van de Verenigde Staten en hij komt al uit de kast. “Beste mensen, het is tijd voor de beloofde veranderingen. De vorige president heeft u voorgelogen en bedrogen en is met uw belastingcenten en de levens van onze kinderen in een oneindige oorlog verwikkeld geraakt tegen een onzichtbare vijand met als prijs de levens van duizenden onschuldige slachtoffers. U heeft over het algemeen onverschillig gereageerd op de onthulling van deze leugens."

"Nu ga ik u vertellen dat ik een kleinere leugen heb verteld. Ik hoop dat u mij deze kleinere zonde kan vergeven."

"Ik, Barak Hussein Obama, sta achter dominee Wright en zijn analyse op Amerikaans racisme en staatsterrorisme. Ja, racisme bestaat nog steeds in de Verenigde Staten en dat mag gezegd worden en ja, veel mensen buiten de Verenigde Staten vinden dat wij aan staatsterrorisme doen of vinden dat wij landen die eraan doen blind steunen. Dit moet gezegd worden!”

“Er is na 400 jaar ook een einde gekomen aan de cyclus van witte oude mannen die als kapiteinen op het schip zijn tegenover de zwarte slaven op dit continent. Om te laten zien dat het nu anders is, ga ik het symbool van het witte presidentsschap letterlijk een ander kleurtje geven. Ik heb een team witte mensen ingehuurd om het Witte Huis zwart te verven…glanzend zwart!

Ik moet u nog wat vertellen. Ik heb me bekeerd tot de religie van mijn overleden vader. Jawel, ik ben moslim geworden. Sommigen van jullie zullen dat niet leuk vinden. En nee mijn naam is niet Sadam Hussein maar nog steeds Barak Hussein. Ik heb niets met extremisme van Sadam’s seculiere Baath partij noch met het extremisme van de Bin Ladens. Maar ik kan wel begrijpen dat we met onze imperialistische oorlogen een voedingsbodem voor ongedierte aan het kweken zijn. Het is tijd om de neerwaartse spiraal te doorbreken. Wij hebben de macht en het inzicht, nu nog de uitvoering. Ik ga me inzetten voor een rechtvaardige vrede in het Midden-Oosten. Terugtrekking uit Irak en Afghanistan, met het geld dat vrijkomt zal ik de problemen in dit land aanpakken. Concentratiekamp Guantanamobay wordt ontmanteld, de gevangenen krijgen een flinke schade vergoeding en er komt een beperking van de macht van de lobbies. Ten slotte wil ik zeggen dat ik niet minder Amerikaan ben dan mijn critici. Ik vraag God Amerika te zegenen. Zegeningen is wat we nodig hebben. God is niet per definitie pro-Amerikaans. Laat Allah zijn baraka (zegeningen) op ons neerdalen en ons vanuit de duisternis naar het Licht leiden, amien!”

Slaat mijn fantasie op hol? Mogelijk, maar waar zouden we zijn zonder een beetje fantasie en humor? Martin Luther King zei het al eerder “I have a dream..” Echter, na zo’n droom wordt ik al gauw wat nuchterder. Ik vrees dat zelf als Obama van zijn republikeinse rivaal McCain wint, dat er dan nog steeds weinig verandering zit aan te komen. Door een poppetje in het systeem te vervangen verander je het systeem niet. Het enige dat er voor ons zal veranderen is dat we nu naar een donker mannetje moeten luisteren om te weten waar we onze militairen naar toe moeten sturen om de Amerikaanse hegemonie veilig te stellen of beter gezegd: te versterken!

Kamel Essabane is het stilste jongetje van de klas dat toch begon te praten en zijn klasgenoten soms hard aan het lachen wist te maken. Hij overwon zijn angsten en maakte van praten voor groepen zijn beroep. Doordeweeks loopt hij met de pet op van docent islamitische godsdienst rond op een hogeschool en voorziet hij tevens diverse scholen van advies als onderwijsbegeleider identiteit en levensbeschouwing. Ook vertelt hij soms filosofische verhalen aan het Fahm Instituut. Af en toe plaatst hij vanachter zijn laptop in alle stilte een ernstige tekst op het net. Misschien dat iemand het leest.

Lees andere stukken van Kamel