Voorpagina Ervaringen, Islam

Qur’aanstudie: op zoek naar de verdieping

Sinds een paar maanden volg ik wekelijkse qur’aanlessen aan de VU in Amsterdam. Wat me daarin opvalt is dat, gezien het korte tijdsbestek van een half jaar, we er flink rap doorheen jassen. De twee docenten maken in hun lessen gebruik van een thematische benadering, waarin ze de verschillende soerahs in tekstblokken opdelen en een samenvatting hiervan geven. Regelmatig vermelden ze dan hun bronnen (verschillende tafsirwerken of ahadith) en dan sjezen ze weer verder richting de eindlijn. Op die manier krijg ik een goed overzicht van de verschillende soerahs van de Qur’aan, maar soms mis ik wel een bepaalde diepgang – waarop een van die docenten me vervolgens zei: "broeder, verdieping en zelfstudie is voor gratis!"

Dus toen ik een tijd terug even langsging op kantoor bij een van die broeders, zag ik mijn kans schoon: terwijl hij een kopje thee haalde, toverde ik mijn mobiel+camera tevoorschijn en begon als een malle zijn hele boekenkast te fotograferen. (Echt: mocht ik ooit nog eens overgaan naar the dark side, dan kan de AIVD mijn slinkse wegen met de camera goed gebruiken.) Aan de ene kant van het kantoor bevonden zich de Arabische werken (helaas, mijn arabische kwaliteiten zijn nog van dermate minimaal niveau dat ik er weinig mee kan). Maar, lo and behold! Aan de andere kant van zijn kantoor bevindt zich het walhallah aan boeken over de islam in het Engels (en een poquito in het Nederlands).

Terwijl mijn docent binnenkwam met de thee, fotografeerde ik de achterkant en zijkant van alle boeken die me in ’t oog sprongen. En vooral ook namen van uitgevers, schrijvers, vertalers, en – joepiedepoepie – van leveranciers! Want dit is geen shizzl die je via amazon binnenkrijgt ofzo. "Wat doe je," vroeg mijn docent. Hij is echter nog een grotere boekleipo dan ik en zag het aivd-gehalte van mijn actie niet in. In plaats daarvan begon hij me een beetje te tippen. Check deze, en die, en dan zus en dan zo. Als ik nu de foto’s op mijn camera check kom ik de volgende titels tegen: Ibn Ashurs Treatise on Maqaasid al-Shari’ah (over de doelstellingen van islamitisch recht), Tafsir al-Qurtubi, Ibn Taymiyya’s Muslims under Non-muslim Rule (altijd interessant om te lezen hoe daar 700 jaar geleden mee om werd gegaan).

Uiteindelijk heb ik alles genoteerd en van de week had ik even tijd om actie te ondernemen. Een van die leveranciers was te vinden op Kitaabun. Toen ik de website, opende begon ik gewoon te kwijlen van het ‘hebben, hebben, hebben’ van die plethora aan schone boeken. 3 Boeken haalden de eindstreep en kwamen afgelopen dinsdag aan in een strak pakketje.

Allereerst was daar Usool at-Tafseer (The Methodology of Qur’anic Interpretation) van Dr Abu Ameenah Bilal Philips. Het is een werk dat uitblinkt in eenvoudige zakelijkheid. Philips zet een aantal zaken overzichtelijk op een rijtje: verschillende tafsirwerken, specificiteit van de Qur’an, de verzameling van de Qur’an, verschillende methoden van uitspraak, openbaringsaangelegenheden, naskh wal mansukh (opheffende/opgeheven delen van de Qur’an). Enfin, hij geeft je die sterke basis om systematisch naar de Qur’an te kunnen gaan kijken.

Daarnaast had ik nog een tip gekregen over een betrouwbare vertaling van de Qur’an. De uitgeverij Dar-us-Salam heeft namelijk een editie uitgegeven in het engels waar voor de vertaling gebruik gemaakt wordt van verschillende tafsirwerken (o.a. At-Tabari, Al-Qurtubi en Ibn Kathir) maar die ook nog eens aangevuld is met commentaar uit Sahih Al-Bukhari. Er zo doorheen bladerend kom je echt een schat aan informatie tegen. Ook nog eens voor weinig, alhamdulillah!

Als laatste – en hier zat ik me echt kapothard op te verheugen – is er in 2007 een vertaling gekomen van Tafsir al Jalalayn (vertaling door Aisha Bewley, houdt haar naam in de gaten!). Dit is een basistafsier in de zin dat het een eenvoudig te begrijpen tafsier is, te lezen zonder al teveel voorinformatie nodig te hebben. Het behandelt de Qur’aan per aya met de bijbehorende achtergrond en mogelijke betekenissen, de evt openbaringsreden en de grammaticale adder onder het gras. Het is oorspronkelijk geschreven door de Twee Jalals (vandaar de naam). Het eerste gedeelte (vanaf soerah al-Kahf tot soerah An-Nas) is geschreven door Jalaluddin al Mahalli (1389-1459) en het tweede gedeelte door zijn leerling Jalaluddin as-Suyuti (1445-1505), die het afmaakte rond zijn 23ste levensjaar.

Ik ben zo’n verwarde lezer dat ik alle drie de boeken maar tegelijk heb opengeslagen en er als de wiedeweerga doorheen aan het vliegen ben. Dus vergeef me als ik de komende tijd niet zoveel schrijf op de site. Ik doe enkel mijn religieuze plicht en ben even kennis aan het zoeken!

fijne dagen,

Noureddine
uw broeder in de mensheid

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van