Voorpagina Politiek

Human Rights or Our Rights? -(Part 1)

‘Contemporary interest, nearly obsession with human rights is relatively new’ – Farid Esack

Een paar weken geleden, maandag 19 mei om precies te zijn was Prof. Dr. Farid Esack (Harvard University) de gastspreker op een lezingenavond van de ‘coole’ islamitisch getinte multiculturele studentenvereniging Avi Cenna. Hij gaf een lezing met de bovenstaande titel. Hij ging in deze lezing in op het concept van mensenrechten in relatie tot islam in de hedendaagse context.

Farid Esack is een Zuid-Afrikaanse mensenrechtenactivist en islamitische theoloog. Hij heeft in Pakistan, Engeland en Duitsland gestudeerd. Binnen de islamitische regenboog plaatst hij zichzelf onder de ‘progressive muslims’. Hij staat kritisch ten opzichte van zowel liberale moslims als de fundamentalistische moslims. Hij verdedigt een islam die theologisch geworteld is in de traditie, maar tegelijkertijd progressief is en open staat voor nieuwe inzichten en ontwikkelingen. Aan de andere kant is hij kritisch ten opzichte van negatieve elementen van de moderniteit.

Farid Esack was betrokken bij de anti-apartheidsstrijd in Zuid-Afrika en later was hij in Nelson Mandela’s regering de commissieleider van seksegelijkheid. Hij is ook de medeoprichter van ‘Positive Muslims’, een belangenorganisatie die zich inzet voor taboedoorbreking en werkt aan voorlichting over SOA’s en HIV/Aids onder moslims. In Australie schijnt Farid Esack in sommige kringen beter bekend te staan als ‘Funky Maulana’. Opmerkelijk voor iemand die samen met leden, die later deel uit zouden maken van de Taliban, heeft gestudeerd in Pakistan! Het was een hele interessante lezing. Hieronder volgt een kort verslag.

In zijn lezing behandelde hij de volgende vier onderwerpen:

  1. De bredere contexten, waarin de discussies rondom islam en mensenrechten plaatsvinden.
  2. Islam en mensenrechten. De rechtvaardiging en bevestiging van mensenrechten in de islamitische primaire bronnen: Koran en Sunnah
  3. Spanningen in het mensenrechten debat. Gaat het in de discussies omtrent het idee van mensenrechten echt om mensenrechten of eigenlijk meer (egoistisch) om onze rechten?
  4. Het belang en de mogelijkheden om na te gaan wat onze contexten zijn en onze context te overstijgen bij de vragen omtrent mensenrechten en islam.

1. De bredere contexten Allereerst is belangrijk om te begrijpen waar het idee van mensenrechten vandaan komt. Is het een concept dat altijd bestaan heeft in alle maatschappijen? De waarheid is dat de hedendaagse interesse, bijna obsessie, met mensenrechten relatief nieuw is. Het idee van erfelijke mensenrechten, rechten die als het ware intrinsiek zouden zijn aan de menselijke natuur is een modern idee. In oudere tijden en maatschappijen bestond niet het idee dat de mens vanzelfsprekend rechten van zichzelf zou hebben, simpel op basis van het mens-zijn. Een ander nieuw idee dat is ontstaan, met name bij de benadering van religie (waaronder islam) en mensenrechten is dat (religieuze) mensen zich bewust zijn gaan lokaliseren in een context. Ze benaderen hun religie bijvoorbeeld bewust door de ogen van de moderniteit. Zo hebben moslims het over minderheidsreligie waar sommige regels anders zouden zijn (fiqh al aqaliya), of ze hebben het over een westers begrip van de islam, of over hedendaagse islam (Islam al-7adari) of over contextueel begrip van de islamitische wet (fiqh al waqi’i).

Evenzo is het zelf lokaliseren van de moslims doormiddel van termen als ‘Nederlandse moslim’, ‘Zuid-Afrikaanse moslim’ of ‘westerse moslim’ relatief nieuw. In de vroege islam was er nooit een moslimgemeenschap die zichzelf bewust lokaliseerde en op basis daarvan zichzelf het recht toe eigende islam lokaal te (her-)interpreteren. Weliswaar bestond het concept van ‘urf‘ (gewoonte) als instrument in het traditionele islamitisch recht, waarmee een lokale gewoonte of traditie het islamitische recht kon vormen. Echter, men deed niet aan het constant bewust lokaliseren van de eigen islam. Het idee dat je vanwege je vrouw zijn of vanwege je Nederlands zijn, je het recht zou hebben je religie door de ogen van je ‘vrouw zijn’ of je ‘Nederlands zijn’ te bekijken, is relatief nieuw.

Wordt vervolgd…

Kamel Essabane is het stilste jongetje van de klas dat toch begon te praten en zijn klasgenoten soms hard aan het lachen wist te maken. Hij overwon zijn angsten en maakte van praten voor groepen zijn beroep. Doordeweeks loopt hij met de pet op van docent islamitische godsdienst rond op een hogeschool en voorziet hij tevens diverse scholen van advies als onderwijsbegeleider identiteit en levensbeschouwing. Ook vertelt hij soms filosofische verhalen aan het Fahm Instituut. Af en toe plaatst hij vanachter zijn laptop in alle stilte een ernstige tekst op het net. Misschien dat iemand het leest.

Lees andere stukken van Kamel