Voorpagina Politiek

Human Rights or Our Rights? Final Part

Dit is een vervolg op part 3.

Interviewer: "What do you think of Western Civilisation?"
Ghandhi: "I think it would be a good idea." 

In dit laatste deel over de lezing van Farid Esack (‘Human Rights or Our Rights’) over Islam en mensenrechten worden de volgende punten behandeld: 3. Spanningen in het mensenrechten debat. Gaat het in de discussies omtrent het idee van mensenrechten echt om mensenrechten of eigenlijk meer om onze rechten? 4. Onze context en het overstijgen van de context. Het belang en de mogelijkheden om na te gaan wat onze contexten zijn en onze contexten te overstijgen bij de vragen omtrent Islam en mensenrechten.

In de voorgaande stukken is de bredere context behandeld waarin vragen omtrent islam en mensenrechten zich afspelen. Vastgesteld is dat het concept van mensenrechten die een individu – los van zijn plichten – puur op basis van zijn menszijn toekomen een modern concept is. Vervolgens is gewezen op het feit dat religies traditioneel meer nadruk leggen op de plichten van de mens dan op de rechten. Echter ook in religies zijn er in de moderne tijd nieuwe concepten ontstaan en manieren waarop men naar het menszijn en de religie(s) is gaan kijken. Vervolgens is gekeken naar de relatie tussen Islam en mensenrechten vanuit de primaire bronnen en vervolgens is geconcludeerd dat het concept van de menselijke waardigheid het beste aanknopingspunt is tussen Islam en ons modern begrip van mensenrechten.

3. Spanningen in het mensenrechten debat

De taal van mensenrechten wordt vaak gebruikt om een machtsdiscours te verbergen. Moderne nobele woorden als ‘mensenrechten’, ‘democratie’ en ‘pluralisme’ worden vaak gebruikt om een politiek van overheersing (met name van andere delen in de wereld die aan de moderniteit lijken te ontsnappen) te maskeren. Dit is vooral na 9/11 (vooral voor moslims op een pijnlijke manier) duidelijk geworden, maar het bestond daarvoor ook.

Neem het oude Zuid-Afrika. In naam van de veiligheid was in de tijd van apartheid in Zuid-Afrika een wet aangenomen om verdachten voor 90 dagen en later 180(!) op te kunnen sluiten zonder proces. Het beschaafde westen schreeuwde het uit: “Innocent untill proven guilty in a court of law!”, “release or charge!”. Na 9/11 werd het voor dezelfde westerse landen die het apartheidsregime veroordeelden echter volstrekt normaal gevonden dat men eveneens in naam van de veiligheid nu mensen meer dan 7 (!!) jaar zonder enig vorm van proces en zonder enig vooruitzicht op een uitkomst, van hun vrijheid mag beroven.

De hypocrisie achter de taal van mensenrechten is echter niets nieuws. In het koloniale Egypte in de 18e eeuw was er een jonge Britse gouverneur-generaal die voor vrouwenrechten opkwam en de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw promootte. Dat hoorde in de zogenaamde beschavingspolitiek. Maar waarom wilde hij de Egyptenaren civiliseren? Zodat ze onderdanige (niet-opstandige) burgers van het Brits imperium zouden worden. Dezelfde gouverneur steunde echter in Engeland een beweging die vrouwen stemrechten wilde blijven onthouden. De beschaving van de één is gebouwd op de vernietiging van een andere samenleving. Het succes van de Nederlandse gouden eeuw is bijvoorbeeld gebouwd op de destructie van Afrikaanse en Indonesische samenlevingen.

Wat betreft het herdenken van Islam en mensenrechten. Mijn visie is dat we alle nieuwe zaken op een principiële manier kritisch moeten evalueren. De seksegelijkwaardigheid, religieuze vrijheid, vrijheid van meningsuiting etc zijn allemaal schitterende waarden. Het waarderen van deze waarden moet echter begeleid worden door een kritiek op de machtsdiscours achter de taal van mensenrechten. Relativiteit is ook op zijn plaats. Bij 2/3 van de wereldbevolking spelen hele andere vragen als het om identiteit, religie en mensenrechten gaat. Daar denken ze slechts: “haal jullie legers en jullie exploiterende bedrijven weg uit onze landen!”

We moeten er ook op wijzen dat veel moslims eveneens een vorm van hypocrisie hebben. Terwijl veel moslims vaak klagen dat ze gediscrimineerd en onderdrukt worden, herhalen ze vaak hetzelfde patroon achter de voordeur, in moskeeën en religieuze instituties ten opzichte van vrouwen. Het is echter nog maar de vraag of islamitisch fundamentalisme de grootste bedreiging is voor de mensenrechten. Op het continent waar ik vandaan kom is veel hongersnood en oorlog als gevolg van de naweeën van het kolonialisme en de moderne versie, het neo-kolonialisme door middel van economische exploitatie.

4. Onze context en het overstijgen van de context.

“O Allah! I ask You for the means to do good, to avoid evil, and to love the poor,…" (smeekgebed van de Profeet volgens Tirmidhi)

Wat betreft ons begrip van Islam en mensenrechten, zijn we niet het slachtoffer van onze context. We kunnen onszelf herlokaliseren en de context opnieuw vorm geven. Neem iets simpels als een schoen, een naaldhakschoen. Voor de één betekent het ‘pijn’ en voor de ander ‘stijl’. Als iets simpels als een schoen totaal verschillende betekenissen kan hebben voor verschillende personen in verschillende contexten, zou dit dan niet gelden voor ingewikkelde religieuze teksten?

In Zuid-Afrika had je zwarte arbeiders die overdag onderdrukt en geëxploiteerd werden door hun blanke bazen en dan thuis hun vrouw mishandelden. Moeten we nu solidair zijn met de zwarte arbeiders of niet? Als je mensenrechten op een principiële manier begrijpt dan begrijp je dat mensenrechten relationeel zijn. Het gaat erom welke rol iemand in een bepaalde context vervult. Een en dezelfde persoon kan overdag het slachtoffer zijn en s’avonds de dader. Je kan pas van mensenrechten en menselijke waardigheid spreken als je deze rechten los ziet van je eigen overleving en eigen belangen.

O, gij die gelooft, weest voorstanders der rechtvaardigheid, getuigen voor God, zelfs al was het tegen uzelf, of ouders en verwanten. Hetzij rijk of arm, God is beter dan beiden. Volgt niet de begeerten, opdat gij niet onrechtvaardig zult zijn. En als gij de waarheid omzeilt of er u van afwendt, God is goed op de hoogte van wat gij doet. (Koran 4:135)

Als laatste moet gezegd worden dat men nooit in de slachtofferrol moet kruipen. Machteloze mensen bestaan niet. Er bestaan wel mensen met minder macht. Moslims in Nederland hebben minder macht dan niet-moslims, maar moslimmannen hebben weer meer macht dan moslimvrouwen. Het opkomen voor mensenrechten betekent jezelf identificeren met en opkomen voor de zwakkeren, de gemarginaliseerden, beseffende dat de gemarginaliseerde morgen een ander kan zijn dan vandaag.

Klik hier voor de uitwerking van de Vraag- en antwoordsessie.

Kamel Essabane is het stilste jongetje van de klas dat toch begon te praten en zijn klasgenoten soms hard aan het lachen wist te maken. Hij overwon zijn angsten en maakte van praten voor groepen zijn beroep. Doordeweeks loopt hij met de pet op van docent islamitische godsdienst rond op een hogeschool en voorziet hij tevens diverse scholen van advies als onderwijsbegeleider identiteit en levensbeschouwing. Ook vertelt hij soms filosofische verhalen aan het Fahm Instituut. Af en toe plaatst hij vanachter zijn laptop in alle stilte een ernstige tekst op het net. Misschien dat iemand het leest.

Lees andere stukken van Kamel