Voorpagina Politiek

Een nucleair schaak- en pokerspel

Is Teheran bezig met het fabriceren van kernwapens? Volgens de VS en Zionistan wel. Volgens de IAEA, de waakhond tegen de verspreiding van kernwapens en die in die hoedanigheid toegang heeft tot alle nucleaire installaties in Iran, is daar geen enkel bewijs voor. Dat is ook de conclusie van een rapport van 16 inlichtingendiensten in de VS: Sinds 2003 werkt Iran niet meer aan een kernwapenprogramma.

Wie moet men nu geloven?

Volgens the Non-Proliferation Treaty (NPT), dat met uitzondering van Zionistan, India, Pakistan en Noord-Korea door 189 landen is ondertekend, hebben alle landen recht op een nucleaire industrie voor civiele doeleinden. Als ondertekenaar van dit verdrag heeft Iran dus het volste recht op een eigen nucleaire industrie voor civiel gebruik en daarmee ook het recht op het verrijken van uranium voor civiele kernenergie. In tegenstelling tot wat de VS en Zionistan beweren, doet Iran niets illegaals wanneer het uranium wil verrijken voor dat doel, zolang het land zich keurig houdt aan de bepalingen van het NPT verdrag.

Beheersing van de kernenergiecyclus van A tot Z geeft een land echter ook de kennis om kernwapens te produceren en daarmee de mogelijkheid kernwapens te fabriceren, mocht het ooit daartoe besluiten. Mocht Iran in de nabije toekomst in staat zijn de kernenergiecyclus te beheersen, dan voegt het zich bij de 35 tot 40 andere landen die de kennis in huis hebben om kernwapens te produceren, volgens de IEAE.

Indien zoveel landen de kennis hebben om kernwapens te produceren, waarom dan al die heisa over Iran’s pogingen om zich ook die kennis toe te eigenen? Sterker nog, drie andere landen in de nabijheid van Iran, die het NPT verdrag nooit ondertekend hebben, hebben gezamenlijk honderden kernwapens in bezit, zonder dat de internationale gemeenschap (Lees: voornamelijk de VS en Zionistan) zich daar druk om maakt. Waarom dan al die heisa over Iran’s mogelijke toekomstige capaciteiten om kernwapens te produceren?

Een Iran met de kennis om kernwapens te produceren is een nachtmerrie voor twee landen: de VS en Zionistan. Sinds Iran in 1979 ophield een cliëntstaat te zijn van de VS is men in Washington erop uit Iran weer in het gareel te krijgen. Een Iran met kernwapens maakt definitief een einde aan dat streven. Voor Zionistan is een Iran met kernwapens een einde aan het kernwapenmonopolie in het Midden Oosten en daarmee raakt het een deel van zijn militair-strategische voorsprong kwijt. Het is daarom dat beiden landen zo hardnekkig willen voorkomen dat Iran een volwaardige nucleaire industrie krijgt. Ook al heeft Iran daar volgens het NPT verdrag alle recht toe.

De hele heisa rondom Iran’s nucleaire ambities is een strijd om het vergroten of behouden van de invloed die de drie in het Midden Oosten hebben. Lukt het Iran om de nucleaire ambities te verwezenlijken, dan vergroot het land zijn politieke en militaire macht in de regio en, als gevolg daarvan, verminderen die van de VS en Zionistan.

Zowel het schaakspel als het pokeren zijn Perzische giften aan het Westen. Het is dus niet verwonderlijk dat de Ayatollahs beide spellen zeer goed spelen. Beter, lijkt het, dan de heren in Washington en Tel Aviv het nucleaire schaak- en pokerspel tot nu toe hebben gespeeld. De komende maanden wordt duidelijk wie beide spellen het best beheerst.

Mohammed is: Een Man (althans als men dat woord slechts als geslacht opvat), een Moslim (in hart en nieren totaal, echter in daad maar mondjes maat), een Maliki (maar tot zijn schande moet hij bekennen al-Muwatta nog nooit gelezen te hebben), een Afrikaan, een Noord-Afrikaan, een Maghrebijn, een Berber/Amazigh, een Riffijn, een Ayzenay, een Aqarou3, een Arabier (in culturele zin), een Westerling, een Europeaan, een Nederlander, een Hollander, een Zuid-Hollander, een Leidenaar, een Voorschotenaar, een Vlietwijker.

Lees andere stukken van