Voorpagina Ingezonden

De kat uit de boom kijken

Dit stuk is ingezonden door Johan Otten

Vandaag zijn mijn schoonouders teruggekomen van vakantie. Ze zijn voor vier weken naar Marokko geweest. Natuurlijk hadden wij een aantal taken zoals het huis bijhouden, de kat eten geven en ga zo maar door. Vooral het laatste karweitje, de kat eten geven… Ik heb het niet zo op katten. Of toch wel? Ik weet het niet, het is gewoon dubbel weetje. Traumatische ervaringen in mijn jeugd met katten (mijn opa en oma hadden er op hoogtijdagen twaalf en bezocht elk weekend kattenshows) en overmatig haaruitval lieten mij geloven dat katten toch niet echt cool waren. De kat van mijn schoonouders is toch echt wel anders denk ik.
Komt het door de hennastip die op zijn voorhoofd is aangebracht? (Hebben ze gedaan zodat hij zijn natuurlijke vijanden eerder afschrikt.) Of zijn zielige gemiauaaaw en het pootje uit de brievenbus wanneer ik vertrok? Of is het gewoon dat ik vier weken lang gebouwd heb aan een gezonde en open relatie met de kat van Hadj Schoonpapa.

Zo vergezelde de kat mij terwijl ik op de computer zat (over mij schouders, op mijn schouders, op het toetsenbord, voor het scherm), terwijl ik naar buiten wilde gaan (een keer om kwart over twaalf s’ nachts. Stond ik daar stikchagrijnig in de regen met mijn djelleba aan een kat te vangen… grrrrrrrr) en uiteraard wanneer ik melk in wilde schenken en hij het melkschaaltje omduwde.

Mijn vrouw kon het niet meer aan. Het gemiauw wanneer we vertrokken (echt heel zielig). Ze koos ervoor om niet meer te gaan en ik had er weer een leuke klus bij! Ik mocht dus de laatste tien dagen elke dag de kat bezoeken. De relatie tussen mij en de kat werd steeds beter. Ik gaf hem te eten (hij kreeg op den duur voorkeuren: geen rund, wel kip, niet aldi merk, wel ah merk(!)), verschoonde zijn kattenbak, krabde achter zijn oren en verliet hem weer onder kattenharen.

Normaal gesproken ben ik niet echt een kattenliefhebber. Toch denk ik dat deze kat wel mijn hart heeft gestolen. Hoe raar het ook klinkt, het heeft ook inzicht in mijzelf gegeven. Zo heb ik weer gemerkt wanneer ik absoluut geen geduld heb en wanneer ik geïrriteerd kan raken (hij liep mij echt overal achterna. Niet normaal! Zelfs als ik naar de wc ging stond die kat voor de deur te miauwen).

Het heeft mij ook op sommige momenten na laten denken over wat de islam zegt over dieren en hoe wij voor dieren moeten zorgen. Het is enorm belangrijk om dieren goed te behandelen. Er is zelfs een overlevering over een prostituee die goed voor een kat zorgde en daardoor in het Paradijs terecht kwam! De islam schrijft ons voor dat we goed moeten zijn voor de schepselen van Allah. Ik vraag me echter wel af, gebeurt dit wel genoeg in de praktijk? Wat denken jullie?

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van Wij Blijven Hier!