Goeiedag en salaam allemaal, alles goed? Ja? Echt? Nou, das knap. Persoonlijk vind ik ‘alles’ best veel. Het zou impliceren dat jij dan die ene persoon bent met het perfecte volmaakte leven. Gefeliciteerd, je bent (samen met de mensen die je lief hebt) volkomen voorzien, geheel tevreden, totaal gezond, absoluut gelukkig en leidt een foutloos bestaan waarin je volslagen correct handelt en voortdurend het juiste weet te zeggen… Gezwam!
Het is nooit ‘alles goed’ en het zal ook nooit ‘alles goed’ zijn. Net wanneer je na lang oefenen, vijf ballen tegelijkertijd zonder te vallen in de lucht weet te houden, valt er een ijsbal op je kop. Huh? Wat? Waar? Hoe? Waarom? Geen idee! Maar altijd die verrekte onvoorziene en onverwachte ballen die er als een bom in weten te slaan.
Wanneer je die dan eindelijk de hemel in hebt gekregen met de rest van de ijs-, vuur-, bitter-, kaneel- en bowlingballen, dan valt er één van de andere ballen. En zo jongleren we met z’n allen in dit circus dat we leven noemen. Nou boehoe!
Begrijp me niet verkeerd, ik ben tevreden, echt. Zelfs zonder halal happy hour ben ik vrij happy. Ik ontken alleen niet dat het soms ook weleens dik bewolkt boven mijn koppie kan zijn. That’s life, toch? Dat heb jij vast en zeker ook. Ik kan juist erg tevreden zijn met een grijze wolk. Achteraf helemaal. Het biedt perspectief, je weet wat je aan bepaalde mensen hebt, hoe de situatie ook uitpakt, je komt er altijd wijzer uit. Het is meestal even door de zure appel bijten, maar dan heb je ook wel wat. Bovendien hoorde ik van Grote Broer van de week dat ik best mag klagen, het zou me niet perse helpen, maar ik mocht het altijd proberen.
Op momenten dat mijn ouders weer eens in het Moederschip bivakkeren, verleent hij zich altijd prima als surrogaat ouder. Alsmaar gemiste oproepjes terwijl we normaal nauwelijks met elkaar bellen. Al bel ik hem dan niet altijd dezelfde dag terug, is het wel fijn zijn naam op mijn schermpje te zien staan.. én ook nog eens toestemming tot klagen.
Het is alleen erg jammer dat die vrijbrief niet universeel is. Niet iedereen is discreet, niet iedereen heeft goede bedoelingen, interesse. Sommigen kunnen en zullen bepaalde informatie tegen je gebruiken en soms word je ook nog eens verkeerd of helemaal niet begrepen. Dan ben je helemaal lekker lang van huis.
Inmiddels heb ik heel goed door wie ik wat toe kan vertrouwen, wat niet altijd zo is geweest. Tot ik bekend raakte met het ‘everything you say can and will be used against you’ principe, was ik best vaak de fout ingegaan. Soms niet eens bewust vervelend bedoeld, maar dan gebruikt men bepaalde onschuldige feitjes in een discussie tegen je als argument om gelijk te halen. Heel lelijk. Hoe vaak ik daardoor wel niet gedacht heb: “Ik vertel jou dus ook nooit meer wat! Grrrrr!!”
Op een enkeling na die we vertrouwen en waarvan we gelukkig mogen verwachten dat deze klaar staan om de boel verdraaglijker te maken, spelen we eigenlijk met z’n allen mooi weer in deze bewolkte wereld. Bij een nieuwsitem over een geflipte scholier die zijn klasgenoten en docent op gruwelijke wijze om het leven brengt, zullen we daarom dan ook nooit buurtbewoners horen zeggen dat ze er al voor vreesden en zij hun best hebben gedaan om het voorval te voorkomen. Ze ontvingen immers geen signaal…
Ik moet toegeven, ik heb ook helemaal niet de behoefte om iedereen op de hoogte te brengen van mijn hebben en houden. Zelfs al zouden ze er voorzichtig en netjes mee omgaan. Maar misschien is het wel handig wanneer we wereldwijde afspraken maken met hoe we de vraag “Alles goed?” beantwoorden, ipv elkaar voor de gek te houden dat alles klasse is. Misschien kunnen we in procenten aangeven hoe ‘alles’ gaat? Of zoals met onze digitale apparatuur aan de hand van streepjes en kleurgradiënten aangeven hoeveel positieve signaal iemand uitzendt.
Na een roerige periode gaat het met mij alweer zeker wel 80% ‘alles goed’. Of ik maak mezelf dat voor 10% wijs. Maar ik weet wel 100% zeker dat het in ieder geval 50% beter gaat dan een aantal weken terug. I’m in da zone.
Gezien het alweer een tijd terug is geweest dat ik werd overvallen door een creatieve uitbarsting, heb ik vandaag maar mijn digitale kwasten uit mijn virtuele etui gepakt om mijn Opluchting uit te beelden..
Salaam en dikke groeten,
Eighty!
Ps: Dit stuk en bijbehorende illustratie is tot stand gekomen onder het beluisteren van Mindstate van Perquisite wat de titel van dit schrijven verklaart wanneer je het laatste nummer tot het eind beluisterd.
Eighty
Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.Lees andere stukken van
6 Reacties op "Emotioneel stabiel"
Heel mooi & Crea weer, eighty!
Ik wilde dat ik zulke mooie dingen kon maken.
Oops, deze onwillekeurige vlaag van jaloezie doet mijn zelfwaardering van ong. 50% naar 40% zakken. Help!
Maar je hebt wel gelijk, al dat gevraag naar hoe goed het gaat, het is natuurlijk goed bedoeld, maar de wereld huichelt zich een antwoord bij elkaar, zo is mijn gevoel wel eens. Je wilt aan de andere kant ook niet zielig doen, of de aandacht op je vestigen, zeker niet van mensen met wie je er niet over spreken wilt, door ‘Het gaat wel’ te zeggen.
Met het islamitisch groeten omzeil je het probleem toch, door Alhamdullillah te antwoorden, of heb je dan ook het gevoel dat je zegt dat het goed gaat terwijl het bijvb maar voor 80% goed gaat??
Groetjes
Alles gaat goed = Ik heb het onder controle = dank aan Allah (alhamdoeliallah)
@M
Soms heb je het helemaal niet onder controle. Denk maar eens aan systematisch gediscrimineerd worden, een depressie, ernstige ziekte, afscheid nemen van iemand die dicht bij je staat, etc.
Een mens heeft soms veel pijn en kent ongelukkigige momenten en dan gaat niet “alles” goed.
Maar ondanks alle ellende ben je dankbaar en zie je het als een beproeving waar je uiteindelijk beter uit komt. Alhamdulilah.
Alhamdulilah moet niet verward worden met “alles gaat goed”. Het betekend gewoon “Godzij dank” of “Hij die geprezen is”.
Ben blij dat het 80% goed met je gaat, keep it up! En een mooi kunstwerkje weer!
Rabiah
Mooi en Spits kunstwerkje!
Ik geef altijd (nou ja, vaak dan) een korte zin antwoord met hoe het echt gaat en gelijk er achter aan een vrolijke noot. Als de ander wil kan hij/zij doorgaan op de vrolijke noot, of doorvragen. Werkt voor mij best redelijk. Dat ‘goed, goed, goed’ werkte me op de zenuwen.
@ Rabiah
De situatie heb je bijna nooit onder controle; je eigen waarneming vaak wel. Maar dat zeg jij eigenlijk ook .
Salaam Eighty,
Een ieder heeft een unieke interpretatie van de zin ‘ alles gaat goed ‘ met mij gaat bijvoorbeeld alles al goed als mijn gezondheid op een redelijke lijn zit, en voor een ander is dat niet alles.. Ik ben in ieder geval blij, alhamdullilah dat jij jezelf voor de tachtig procent goed voelt. Koester deze momenten, zou ik zeggen :)
Gaaf plaatje!
Ik herken het ook wel dat je niet alles tegen iedereen moet zeggen. Sommige mensen bepalen hun sociale verhoudingen tot anderen door te kijken of het ze lukt de ander de grond in te stampen of te kunnen raken.
Niet eens kwaad bedoeld vaak, maar zo doen sommige mensen gewoon. Ik denk dat dat gebeurt uit onmacht en angst ofzo. Ik ben er niet echt uit zelf…