Langzaam overzie ik alles in mijn kamertje in mijn ouderlijk huis. Met de ingang van het nieuwe schooljaar moet ik mijn vertrouwd bedje voor een lange periode missen. Niet alleen mijn kamer, maar ook de stad waar dit alles in staat. De stad waar ik voor het eerst mijn ogen open deed.
Niet altijd spreek ik vol lof over de stad waar ik de grond voor het eerst onder mijn voeten voelde. Saai, suf, boers, klein. Een groot dorp of een stad met een boerenmentaliteit. Ons kent ons. Wars van alles wat anders is. Maar toch moet ik zeggen dat ik tijdens een fiets- en busrit de stad even anders begon te analyseren. Mijn bus rijdt langs het ziekenhuis waar mijn moeder na een moeilijke bevalling van bijna 24 uur mij in haar armen heeft gesloten. In dat ziekenhuis hebben we ook minder mooie momenten beleefd. Toen mijn broertje naar de eerste hulp is gebracht met een snijwond in zijn been nadat ik de deur in zijn gezicht dichtsloeg en hij die wilde tegenhouden door zijn been tegen de glazen onderkant af te zetten.
Op de fiets reed ik via de weg die ik altijd nam van ons oude huis naar de middelbare school waar ik op had gezeten. Aan het einde van de straat waar de school zich bevindt, staat een praktijkschool en de leerlingen van die school vonden het erg leuk om ons met enige regelmaat uit te maken voor ‘stuutjes’, omdat wij de theoretische leerlingen waren. Wat verderop fiets ik langs mijn basisschool met pal erachter de katholieke kerk. In mijn klas was ik het enige moslimmeisje dat, samen met een protestantse en atheïstische jongen, op woensdagmiddag in de klas een boek moest lezen, terwijl de overige leerlingen naar de kerk gingen om hun communie voor te bereiden. Wat kwam ik toch graag in die kerk. Mijn vader gaf me toestemming om een paar keer met het kerkkoor mee te zingen. Een keer in de week gingen we na school met clubje meiden erheen om liederen te zingen en getrakteerd te worden op limonade en een koekje. Na vijf keer vond mijn vader dat voldoende.
En zo kwam ik steeds langs plekken die mij zoveel herinneringen naar boven brachten. Dit is de stad waar ik met het opendoen van mijn ogen nog niet wist wat me in het leven te wachten zou staan. Huilend ben ik begonnen aan een leven in een wereld die om te janken is. Niet alleen om te janken, maar ook te huilen. Huilen van de schoonheid en geluksmomenten in het leven. Momenten die zitten in het aanschouwen en waarnemen van zonnestralen, de wind die de bladeren van een boom doet knisperen, ijverige mieren, fladderende vlinders, regendruppels die een voor een uit de hemel vallen, de geur na een plensbui, rennen door een eindeloze wei, een lach van een stralende ziel op depressieve dag of gewoon van die momenten die je uit het niets overvallen en waarbij je in een keer het licht ziet. Alles om je heen vervaagt, je mondhoeken krullen langzaam omhoog krullen, tot in de topjes van je vingers ervaar je het levensgeluk, het piekeren houdt op en je denkt: ‘Het is goed zo’.
Inderdaad Eindhoven. ‘Het is goed zo’. Bedankt voor de vele mooie momenten in mijn leven. Stiekem, diep in mijn hart, voel ik nu al gemis. Ga jij me ook missen?
11 Reacties op "Vaarwel"
sorry om te zeggen jullie hebben echt een saai en somber leven, gewoon een vraag, en vraag gerust jezelf ook elke dag af,
….waar leek if voor? wat is het doel van mij leven… waar doe ik het voor…
Salaam Suzan,
Het is altijd jammer om het stadje waar je bent opgegroeid te verlaten maar het is dan wel twee keer zo leuk als je weer eens terug gaat.. :D
Ga je nou op kamers, stage lopen in een andere stad of land, of trouwen
Off-topic reacties zijn verwijderd
Eindhoven is helemaal niet saai, suf, boers en klein. Het is een wereldstad, met alles wat je nodig hebt, inclusief treinen, vliegtuigen, bibliotheken, universiteit, hogeschool, ziekenhuizen, Bijenkorf (met koffie!), kunst en cultuur, alles. Eindhoven is in het geheel niet wars van wat anders is.
Eindhoven heeft jouw ouders kennelijk ook verwelkomd en jou ook, zowel in het ziekenhuis als later op school, in de kerk, in het ziekenhuis met jouw broertje, steeds weer welkom. Uiteraard ga je Eindhoven missen. Wees Eindhoven niet ondankbaar! Waar ga je heen, waarom, wat ga je doen?
Rrricardo (#2), wat is dat nou voor reactie. Een hoofddoek gaat niet. Een mens gaat ergens heen. Mogelijk met een religieuze hoofddoek om. Het heeft dan zin om uit te leggen, dat een religieuze hoofddoek een statement is, namelijk ”˜ik sta achter de koran’. Rrrricardo, heb je de koran gelezen? Ik bedoel helemaal gelezen?
KC (#3), ik vind het inderdaad heel gek als mensen Wilders gaan stemmen vanwege een biddende moslim op een foto. Waar is de ratio (logos, het woord) dan gebleven? Wat ben je van plan KC? Volgende keer als je iemand in een steeg ziet zitten bidden, hem of haar een rottrap geven of een klap voor zijn of haar kop? Wat een achterlijkheid.
Anna (#7), wat is dat, een echte Nederlander?
Tristan (#8), Wilders schrijft geen ”˜slechte dingen over moslims’. Wilders merkt op dat de koran een politieke ideologie representeert en daarin heeft hij gelijk. Heb je de koran gelezen, Tristan? Ik bedoel gelezen? Tristan, mijn Turkse buren en mijn Spaanse buren sissen niet. Wat is dat voor raar idee dat alle ”˜allochtonen’ sissen en stelen? Ik begrijp ook niet goed wat je reactie te maken heeft met wat Suzan aan de orde stelt, namelijk het verlaten van Eindhoven.
Meryem (#9), een religieuze hoofddoek is wel een belemmering om te functioneren, meer of minder afhankelijk van de situatie (een religieuze baard ook, enzovoort). Het zijn uiterlijkheden die aan de omstanders meedelen ”˜ik sta achter de koran’ en daarmee ”˜ik ben geen vriend van de niet-moslims, zal het ook nooit zijn en ik streef naar een wereld waarin niet-moslims worden gedwongen zich te voegen naar de islam, zo niet, vingertoppen afhakken, stenigen, whatever’.
Sjakie (#10), Nederland is niet bepaald een belastingparadijs.
Anna (#12), heftig. Is het waar dat jouw nichtje in haar gezicht en nek met sigaretten mishandeld is door moslims omdat zij openlijk een davidsster draagt? Moderator, dat is geen off-topic reactie. Als dat deel uitmaakt van het leven in Eindhoven of het leven in een ander deel van Nederland, waarheen Suzan vertrekt, is het zeker niet off-topic. Het is wel de vraag of het waar is.
Jan
aan #5 Jan
“Eindhoven is helemaal niet saai, suf, boers en klein. Het is een wereldstad, met alles wat je nodig hebt”
Als ik me niet vergis is er zelfs een winkel van De Slegte.
binnen een uur of 2 ben je met de trein overal in Nederland, hoezo vertrekken??? Tenzij je voorgoed naar het buitenland vertrekt…
Leuk verhaal Suzan,
Weet je zeker dat het gaan Waarle of Budel was? hahaha
@Jan
Ik beweer niet dat alle allochtonen sissen en stelen.
Het is alleen overduidelijk dat sinds Nederland een multicultureel land is geworden het met de normen en waarden slecht gesteld is.
Dat hier zeker een verband te leggen is blijkt uit het feit dat allochtonen oververtegenwoordigd zijn in de
penitentiaire inrichtingen.
De statistieken liegen nu eenmaal niet; wel de politieke correctheid die dit soort zaken toedekt onder het mom van niet willen stigmatiseren.
Ik heb de Koran niet uitvoerig bestudeerd maar verlaat mij geheel op de visie van Arabist Hans Jansen die daar genuanceerd over kan schrijven en vertellen.
De vraag die ik heb gesteld in mijn (verwijderde) reaktie is nooit beantwoord tijdens de vele discussies die ik heb gevoerd met moslims.
Ik heb een bruin (vergeef mij deze woordspeling) vermoeden dat dit een gebrek is aan argumentatie en inlevingsvermogen.
Alcohol stank in de treinen, drugs en alcohol mis/gebruik onder de autochtone jongeren, gescheiden ouders, familiedrama’s, schulden, eenzame ouders, over welke waarden en normen hebben we het in Godsnaam?????????????
aan iedereen
Vorig jaar is er door iemand voorgesteld om aan het einde van de Ramadan ergens in Nederland een gezamenlijke maaltijd te houden voor alle deelnemers aan deze website, zover ze daar zin in hebbem,en eventueel anoniem en/of vermomd, als ze dat willen.