Voorpagina Ervaringen

Paradijs

Onnoemelijk hard werk zal het zijn, om insha’Allah ooit het paradijs te bereiken. Af en toe word ik als poldermoslim door (voornamelijk Marokkaanse ouderen) op emotionele wijze toegesproken, half Nederlands, half Derrizja (mocro-arabique), soms wat Frans in de mix. Vaak gaat het erover dat mensen verheugd zijn met je aanwezigheid in de moskee/oemmah, diep geraakt worden om wat voor redenn dan ook (persoonlijke moeilijkheden in de familie of gewoon algehele tijden van anti-religieusiteit en islamofobie). Er wordt je vervolgens echter ook een flinke verantwoordelijkheid in de schoenen gegooid. Als Nederlandse moslim moet je dan:

– 1 – De brug naar het westen vormen (met je polderopvoeding en keuze voor de islam)
– 2 – De kleine deugnieten (soms ook de grote criminelen) weer op het rechte pad brengen (die soms ’t slechtste van beide ‘kanten’ hebben meegenomen in hun keuze – waarbij ik ‘kant’ zelf liever nooit zo polemisch gebruik) door je zgn ‘lichtend’ voorbeeld
– 3 – Sowieso het paradijs halen, omdat je als nieuwe moslim geen verantwoordelijkheid meer zou dragen voor de zondes die je begaan hebt voordat je voor islam koos

Het is me nogal wat waar onze oudere broeders ons verantwoordelijkheid voor geven. Eerlijk gezegd voel ik me bij deze drie punten altijd behoorlijk ongemakkelijk. Ik denk namelijk dat de ouderen die in de afgelopen vijftig jaar vanuit Marokko, Turkije, Suriname, et al zijn gekomen zelf die brug allang en veel beter geslagen hebben. Als ik de verhalen hoor van mijn eigen ouders uit de jaren ’60 en ’70 was de verstandhouding tussen allochtoon en autochtoon destijds stukken beter. Ergens lijkt mijn/onze generatie ’t flink te hebben verprutst. (Enfin, wil je weten waarom dan lees je daar maar Paul de H.S. of Geert M. voor; hoewel ik persoonlijk de schuld bij Ebru U. leg).

Wat betreft die kleine deugnieten of grote criminelen (draaideur-, straatterreur, pimphustler, wannabegangster, o.g. original gangster, vrouwenhandelaar, tasjesdief, kruimeldief, schooluitvaller, straatvoetballer weetikveelwie hier mee bedoelt wordt in welke gradatie of hoedanigheid)… kortom: ash-shabab, ofwel de jeugd. Want vroeger was alles beter, ook in allochtoonsiaanse kringen. Wat hen betreft, zou ik niet weten hoe onze polderstyloo ze op het rechte pad zou moeten brengen. De meeste rotzakken trekken zich weinig van mijn keuze aan, ze vinden me eerder een zeurende poseur of hebben intens onbegrip voor mijn keuze voor overgave. Daarnaast heb ik de liefste mensen een diep schuldgevoel zien ontwikkelen, enkel en alleen omdat ik voor islam heb gekozen en zij zich in gebreke voelden blijven als ‘opgevoede’ moslim. En dat, kan ik je vertellen, geeft je ook geen prettig gevoel. 

Wat die zondevrije zaken betreffen: daar waar je geen kennis van hebt, kun je, lo Deo volente, ook niet over beoordeeld worden… totdat je in de gelegenheid bent om die kennis te zoeken, hetzij in boeken, hetzij in je hart en hoofd. De meeste nieuwe moslims beginnen dan misschien wel zondevrij (net als de pelgrim wiens hadj geaccepteerd is) maar hebben insha’Allah daarna nog een heel leven te gaan – een heel leven aan zedig, zondig en andersoortig gedrag, waarvan de uitkomst enkel en alleen bij de Allerhoogste bekend is.

Desalniettemin, denk ik dat onze oudere broeders een punt hebben: als moslim heb je sowieso een verantwoordelijkheid om op de best mogelijke manier het beste uit jezelf en uit je omgeving te halen. Als poldermoslim heb je het voordeel dat je die directe omgeving niet alleen goed kent (dat kan elke moslim in Nederland) maar dat je begrip van bepaalde zaken bijna geïnternaliseerd hebt. Misschien praat je hierdoor makkelijker over je keuzes in het leven met niet-moslims, misschien raak je hierdoor eerder een gevoelige snaar, of neem je juist de gevoeligheden weg. Misschien ook wel niet. Voor hetzelfde geldt noemt iemand je weer een NSB’er, landverrader blablabla. De tijd zal het leren.

Dat geschreven hebbende, verwelkom ik een nieuwe broeder in de islam. Akhi Ronny heeft in recente dagen de shahada uitgesproken te Veghel (een waar bastion van poldermoslims inmiddels!). Moge Allah swt hem leiden op het pad naar het paradijs. Moge Allah swt ons allen leiden naar het Paradijs. Amien. Amen. Dat het zo moge zijn…

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van