Voorpagina Ervaringen

Mijn Ramadangevoel

Met een verkouden neusje en slaperige ogen deed ik een poging om op te staan. De frisse wind voelde ik tegen me, terwijl ik uit het raam naar buiten keek. Het was muisstil en er was geen mens te bekennen op de straten. Gek genoeg was datgene wat ik voelde rust en warmte. Voordat ik ook maar de kans kreeg om daar bij stil te staan, begon het te regenen. SubhanAllah, elke regendruppel die viel was uiteindelijk de oorzaak van de tranen die over mijn wangen rolden. Dit diepe moment werd onderbroken door het geluid van mijn wekker, het was de eerste dag van de Ramadan!
Zoals waarschijnlijk ieder ander zou doen, probeerde ik iedereen te wekken in huis met de mededeling dat we samen zouden ontbijten. Elhamdullilah, nu ik mijn vorige herlees besef ik pas hoe erg ik die tijden heb gemist. De tijden waarbij we lachend om de tafel zaten te genieten van het eten dat voor ons lag. Alleen is het dit jaar weer iets anders. Nou ja, het is zes jaar lang iets anders geweest, maar toch voelt het elk jaar weer hetzelfde.

Het gemis. De man, die mij met zijn mooie verhalen vertelde over wat de islam inhoudt en met zijn manier van handelen dit ondersteunde, zou niet aanwezig zijn aan tafel. Ik liep zwijgend de trap af en deed de lichten van de woonkamer aan. Er was nog niemand beneden, alhoewel ik stiekem hoopte mijn vader aan te treffen, was het voor mijn hart al duidelijk dat dit niet zou gebeuren. Voor hem was het tijd om terug te gaan naar de plek waar hij thuis hoort. Moge Allah swt de zielen van de overledenen laten rusten insh’Allah. Ameen.

Terwijl die dua door mijn hoofd heen spookte liep ik mijn moeder tegemoet toen ik naar de keuken liep. “Wat willen jullie eten?” zei ze. Ik begon te lachen, omdat deze zin nooit is veranderd. Elk jaar staat ze voor ons klaar om ons maagje te voeden met eten. Mash’Allah. Iedereen weet van binnen hoeveel zijn/haar ouders hun waard zijn, maar toch ‘vergeten’ we dat wel eens oprecht te uiten.

De maand Ramadan betekent voor mij een maand om weer bewust te worden van alles wat ik om me heen heb. De maand waarin ik elke kans wil grijpen om dichterbij Allah swt te komen. De maand waarin ik Rahma vraag voor de gehele Oemmah, voor mijn zusters en broeders in de islam maar ook voor hen die geleid moeten worden. De maand waarin ik de doelen die ik heb in mijn leven, verfris, zodat ik weer een nieuw streven heb. Kortom, dit is de maand waarin ik mezelf weer tegenkom en weer opnieuw mijn reden van bestaan ontdek. Elhamdullilah, ik mag het weer meemaken. Elhamdullilah.