Voorpagina Politiek

Duizend bommen en granaten!

De roep in het Westen om over te stappen op kernenergie als alternatieve energievoorziening wordt steeds luider. Het debat over de bouw van nieuwe kerncentrales lijkt te zijn losgebarsten: mag een land in het Midden-Oosten wel beschikken over kernenergie. De beschaafde wereld, die eigenlijk al lang niet meer zo beschaafd is, staat daarmee opnieuw aan de vooravond van een oorlog tegen een land, dat volgens het non-proliferatieverdrag, het recht heeft op en wel degelijk mag beschikken over kerncentrales. Nog voordat de race naar het Witte Huis is beslist, heeft het duo Palin-McCain zich al herhaaldelijk uitgesproken voor een oorlog tegen Iran.

De twee kemphanen staan te popelen om de Islamitische Republiek, het buurland van Israël, preventief aan te vallen. Het is een briljante politieke zet geweest van de strategen en spindocters van McCain, overigens tot groot ongenoegen van het Obama-kamp, om Sarah Palin naar voren te schuiven als running mate en kandidaat voor het vicepresidentschap. Palin is niet alleen de aantrekkelijke vrouw die Conservatief Amerika verenigt op rechts met de aanhangers van de in hun ogen ‘onbetrouwbare’ McCain. Maar Palin spreekt ook de veelal vrouwelijke aanhangers van Hillary Clinton aan in het Democratische kamp, die nog steeds boos zijn op Obama omdat hij niet Clinton maar Bidden heeft gekozen als zijn running mate. Ook politici in Israël en de invloedrijke AIPAC zien het maar al te graag, dat het duo Palin-McCain de agressieve politieke lijn van Bush in het Midden-Oosten doorzet. 

De oorlog tegen Iran is dus onvermijdelijk. Niet omdat Iran zo gevaarlijk is voor het Westen of voor buurland Israël, maar omdat de politieke leiders van Israël en hun trouwe aanhangers in de VS grote druk uitoefenen via de machtige pro-Israël lobby. Hoewel ik niet anders kan dan bekennen dat de Iraanse president Achmedinejad inderdaad domme en omstreden uitspraken heeft gedaan over zijn Israëlische buurman, rechtvaardigt het echter nog geen oorlog tegen zijn land. Ook al pleiten zijn woorden niet bepaald in zijn voordeel en voedt hij de verdenking dat hij Israël van de kaart wil vegen.

Overigens heeft de Iraanse president het nooit in die exacte bewoordingen gezegd. Achmedinejad bestrijdt het discriminerende, zionistische karakter van de staat Israël en als u enige inhoudelijke kennis van zaken heeft over VN-resolutie 3379, wat u ook moge vinden van de omstreden Iraanse leider, dan heeft de president zowaar een sterk punt. Het land dat wordt geroemd door Wilders als de enige beschaving van het MO heeft niet eens een grondwet waarin de rechten van (etnische) minderheden zijn gewaarborgd. Onder grote druk van de VS, en specifiek door de bijzondere inspanningen van John Bolton (een fervent pro-Israël aanhanger) is VN-resolutie 3379 in 1975 aangenomen en, zestien jaar later, in 1991 ingetrokken.

De geest van de VN-resolutie leeft nog steeds en is een actueel onderwerp van discussie. In alle delen van de wereld gingen mensen massaal de straat op om te protesteren tegen de naderende oorlog tegen Irak. In Israël was men voor de oorlog en de straten bleven zo goed als leeg. Hoewel Israël het enige land is in het Midden-Oosten dat echt over kernwapens beschikt – de politieke en militaire leiders ontkennen noch bevestigen dit – zal het land er alles aan doen om via de machtige joodse lobby in de VS een oorlog tegen Iran mogelijk te maken. Alle registers zijn opengetrokken en de oorlog tegen Iran wordt net als in het verleden tegen Irak via de Westerse media verkocht. Ondanks het gegeven dat Iran het non-proliferatieverdrag heeft ondertekend net als 175 van de 187 VN-lidstaten en dus in het bezit mag zijn van nucleaire kennis en technologie voor vreedzame doeleinden.

Zo hebben de aartsvijanden Pakistan en India, maar ook Israël het verdrag tegen de (verdere) verspreiding van kernwapens nooit getekend en heeft Noord-Korea zich in april 2003 teruggetrokken. India heeft onlangs een akkoord bereikt met de VS om nucleaire kennis uit te wisselen. Israël kan een Iran met kernwapens niet accepteren, maar het land is zelf in het bezit van enkele honderden kernkoppen. Hoe kunnen wij dit uitleggen aan onze kinderen, maar ook aan landen in het Midden-Oosten die ook ‘nucleaire ambities’ hebben? Het is een onmogelijke opgave als je eerlijk bent in je intenties en onderscheid maakt door één land in het Midden-Oosten een status aparte te geven op nucleair gebied. Iran beschikt immers over dezelfde ‘nucleaire rechten’ als Nederland.

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie